به گزارش خبرگزاری بسیج از یزد، امام خمینی(ره) در خردادماه سال 57 خطاب به کسانی که از آشتی سخن می‌گفتند، این گونه واکنش نشان دادند: «اگر یک کسی بگوید آشتی، این خائن است. آشتی نخواهد کرد با این. نه هیچ ملایی آشتی با این می‌کند، و نه هیچ کاسبی آشتی می‌کند، و نه هیچ مسلمانی آشتی می‌کند. راه آشتی نمانده است. کو؟ چه راهی گذاشتند برایشان؟ این همه جوانان ما را کشتند، باز هم آشتی؟! این همه به مقدسات ما توهین کردند، باز هم آشتی؟! آشتی چیست؟ ما آشتی نداریم. دروغ نسبت می‌دهند به آقایان که گفتند آشتی، دروغ نسبت می‌دهند، کسی آشتی ندارد با اینها. امکان ندارد یک همچو چیزی.»
حضرت امام در حالی از کسانی که «جوانان را کشتند» و «به مقدسات توهین کردند» اعلام انزجار می‌کنند؛ که اتفاقا در جریان فتنه سال 88 هم همین رخدادهای تلخ به وقوع پیوست. فتنه‌گران در سال 88 هم جوانان مظلوم را به شهادت رساندند؛ به طوری که حسین غلام کبیری، سید علیرضا ستاری، امیرحسام ذوالعلی، محمدحسین فیض، میثم عبادی و... از جمله شهدای فتنه سال 88 هستند.
فتنه‌گران در سال 88، جوان بسیحی را لخت کردند و او را کتک زدند، مسجد لولاگر را به آتش کشیدند، به عاشورای امام حسین(ع) اهانت کردند، در طول ماه‌های فتنه مکرر به مقدسات توهین کردند، تصویر مبارک حضرت امام را پاره کردند و... حال در چنین شرایطی عناصر و عمله‌های فتنه و ورشکستگان سیاسی که هوا را پس دیده‌اند، با بی‌شرمی از آشتی سخن می‌گویند.
علاوه بر این، در اوایل انقلاب گروهک منافقین در نامه‌ای به حضرت امام اعلام کرده بودند که تقاضای دیدار مستقیم با حضرت امام (ره) را دارند. آن‌ها که از مسیر اولیه خود اعلام پشیمانی نکرده بودند، با پاسخ قاطع حضرت امام مواجه شدند و ایشان به آن‌ها فرموده بودند: شما دارید تهدید به قیام مسلحانه می‌کنید و بایستی سلاح‌هایتان را تحویل بدهید. یک در هزار هم در اینها صداقتی باشد خود نزد آن‌ها می‌روم.
امروز نیز کسانی که دم از آشتی می‌زنند اگر واقعا صداقت در رفتار آن‌ها وجود دارد، تکلیف‌شان را با جنایت‌هایی که در سال 88 در حق مردم ایران روا داشتند، مشخص کنند و اول از ظلم‌هایی که به مردم در آن زمان کردند، توبه کنند تا بعد نوبت برسد به بحث آشتی. چطور می‌شود کسانی را که به رأی ده‌ها میلیونی مردم لگد زدند و تا جایی که می‌توانستند به کشور لطمه زدند و از آمریکا درخواست تحریم ایران را کرده بودند، پذیرفت؟
