به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج، درست است و ماهم قبول داریم که یکی از منابع اصلی درآمدزایی تلویزیون، دریافت و پخش آگهی‌های تبلیغاتی است؛ آن هم در شرایط کنونی که به نوعی تلویزیون زیر تیغ دولت رفته و در تنگنای مالی زیادی قرار گرفته است، اما قرارهم نیست تا با نگاهی صرفا انتفاعی برای تامین منابع مالی به‌هر قیمت این درآمدزایی و کمبودهای پولی جبران شود، چراکه تلویزیون نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا رسانه‌ای فراگیر و عمومی است که به نسبت سایر رسانه‌ها چه در حوزه حقیقی و چه در حوزه مجازی برد و پوشش بیشتری دارد به همین خاطر هم مخاطبان بیشتری بینده آن هستند افراد در سنین و موقعیت‌های مختلف در هر کجایی که باشند حتی دورافتاده ترین نقاط کشور می­توانند از این رسانه تصویری و شنیداری استفاده کنند؛ برای همین هم از حساسیت بیشتری به نسبت سایر رسانه­ها برخوردار است؛ از سویی این نکته را هم باید متذکر شد که تلویزیون از بودجه بیت‌المال ارتزاق می‌کند یعنی با مالیات مستقیم و غیرمستقیم مردم برنامه‌سازی و تولید و پخش دارد و به نوعی نبض حیاتش می‌زند؛ بنابراین می‌بایست هنگام تولید و پخش برنامه‌های مختلف خود، نکات اخلاقی و ارزشی را مطابق با عرف و فرهنگ غالب هم در نظر بگیرد تا خواسته و ناخواسته درجهت معکوس جامعه پیش نرود و تاثیرگذاری منفی نداشته باشد، لذا محتوا و چگونگی آگهی­های تبلیغاتی بسیار مهم است و نیاز به دقت بیشتری را از سوی ناظران رسانه ملی دارد.

با این اوصاف متاسفانه مدتی است که در بین تبلیغات تلویزیونی؛ بعضا شاهد هنجارشکنی­های عمدی یا سهوی هستیم که جای تامل دارد. به عنوان نمونه تبلیغ جوراب­های شیشه­ای و رنگ پای زنانه که از شبکه­های مختلف در تلویزیون دیده می­شود. به این صورت که دختر بچه­ای با شوق و ذوق همراه پدرش به مادر خود هدیه­ای می­دهد که در آن چند جوراب شیشه­ای و نازک بدن نماست!! و مادر هم با خوشحالی بعد از باز کردن هدیه، دستش را داخل جوراب می­کند و آن را می­کشد تا نازکی و زیبایی­اش را ببیند و البته به مخاطب و هدف خود نشان بدهد، همین کار را دختر کوچکش هم انجام می دهد!! حال سوال اینجاست درحالی­که شبکه های ماهواره­ای در اشکال مختلف مستقیم و غیرمستقیم عامدانه و از سر دشمنی سعی در کمرنگ کردن پوشش و حجاب دختران و زنان ایرانی دارند و هر بار یکی از مصادیق بدحجابی را به دخترکان جامعه ما معرفی و القاء می­کنند؛ چنین تبلیغ نامتعارف و مغایری با حجاب و عفاف از قاب رسانه ملی چه معنایی می­تواند داشته باشد؟! از یک سو گلایه داریم نسبت به این­که در سطح جامعه هنجارشکنی­ها و بدپوششی­ها زیاد شده است و هر بار همایش و برنامه­هایی درباره حجاب وعفاف می­گذاریم و از یک سوی دیگر در تلویزیون جمهوری اسلامی تبلیغ جوراب­های شیشه­ای و بدن نما می­شود!! براستی چگونه این پارادوکس و تعارضات قابل توجیه است؟

با توجه به این ولنگاریسم فرهنگی موجود و نبود نظارت بر محتوای تبلیغات تلویزیونی بیم آن می­رود که با چنین احاطه و تسلطی که سرمایه­داران بر رسانه ملی دارند بعد از مدتی برای تبلیغ و فروش بیشتر پای ساپورت­های بدن نما و مانتوهای تنگ را هم به تلویزیون باز کنند و از آنتن رسانه ملی برای منافع خود سوءاستفاده ببرند و همین مسائل ممکن است در طی زمان باعث ریزش مخاطب و از بین رفتن اعتماد اجتماعی به رسانه ملی شود، اتفاقی که دست اندرکاران رسانه ملی نباید ساده و سطحی از کنار آن عبور کنند. بی­شک آن­چه در هر تبلیغ به خصوص از قاب تلویزیون مهم است، برقراری ارتباط آن با بییننده و مخاطب است لذا باید به نحوی گیرا و مؤثر و درست باشد تا بتواند در مخاطب تأثیری عمیق و البته سازنده بگذارد، در غیر این صورت انتظاری كه از یك آگهی می­رود محقق نخواهد شد، بنابراین در نظر گرفتن عواملی كه به ارتباط هر چه بیشتر یك آگهی با مخاطب منجر می­شود ضروری می ­باشد.

از جمله عوامل مهم تبلیغ احترام به مخاطب است كه در یك آگهی تبلیغاتی باید در نظر گرفته شود. یك تیزر موفق تلویزیونی باید با زمینه­های فرهنگی­، عرفی و اعتقادی مردم مرتبط باشد. لذا در رابطه با پخش تبلیغ جورابهای شیشه ای از تلویزیون این مسئله به خوبی قابل بیان است در جامعه­ای که بیشتر خانواده­های با بن مایه­های مذهبی مخاطب تلویزیون هستند چنین تبلیغ ضد حجاب و عفافی را نمی­پسندند. با این وجود آیا بهتر نیست حالا که تلویزیون در بخش تبلیغات به وادی حجاب و عفاف پا گذاشته شده است حداقل عناصر ومصادیق مثبت آن را معرفی کند و در راستای فرهنگ سازی و تاثیرگذاری درست و اصولی در جامعه باشد؟! مثلا چادر، ساق دست و... نه جوراب نازک و شیشه­ای!!

فراموش نکنیم تلویزیون وظیفه‌ای فراتر از فراهم کردن سرگرمی برای مردم که عمدتا مخاطبان عام هستند را دارد. این رسانه یک کلاس درس سراسری و عمومی است، کلاسی که همزمان میلیون‌ها نفر در آن می‌نشینند و می‌آموزند و این آموزه­ها در زندگی فردی و اجتماعی آن موثر است. زمانی امام روح الله فرمود تلویزیون دانشگاه عمومی است؛ پس از این دانشگاه که دانشجویانش در سنین و موقعیت­های مختلفی هستند انتظار می­رود تاثیرگذاری مثبتی داشته باشد و برای منافع مالی و تامین هزینه­های خود به هرشیوه و راهکاری متوسل نشود چون به طور قطع روی مخاطبان خود اثر و آموزندگی خواهد داشت.

در همین راستا کارشناسان روانشناسی و جامعه شناسی بر این باورند که تلویزیون بهترین ابزار برای آموزش جامعه و فرهنگ‌سازی در مورد مسائل مهمی است که زندگی روزمره افراد جامعه و در نهایت سرنوشت یک کشور را رقم می‌زند. چه در حوزه سیاست، چه اقتصاد، پزشکی یا فرهنگ همواره حرف‌هایی برای گفتن و چیزهایی برای آموختن وجود دارد و تلویزیون به دلیل بهره‌مندی همزمان از جاذبه‌های تصویر و صدا و حرکت، تاثیرگذارترین و سریع‌ترین راه برای رساندن این پیام‌ها و آموختن این شیوه‌ها به جامعه است که باید از این ظرفیت بالقوه به درستی بهره ببرد.