اقتصاد مقاومتی و حمایت از کالای ایرانی، اجتماع ایمانی میخواهد
به گزارش خبرگزاری بسیج از شیراز، جواد خدادادی، دبیر تبیین مواضع بسیج دانشجویی فارس و مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه شیراز در یادداشتی در خصوص کالای ایرانی و اقتصاد مقاومتی نوشت:
عاملی که اقتصاد ایران را احیا خواهد کرد و به آن توان می بخشد و آن را برای همیشه، پایدار نیز میکند، توجه به داخل و تولیدگرایی در کشور خودمان و به دست نیرهای خودمان است و این میشود یکی از مؤلفههای اقتصاد مقاومتی، پس رسیدن به این تولیدگرایی نیاز به مقاومت دارد و نه گفتن به مذاکره و واردات و چشم بستن به شرق و غرب و نه به مصرفگرایی.
واقعیت این است که آن عنصر اولیه و اساسی که اقتصاد مقاومتی را معنادار میکند، مقاومت است، مقاومت کردن تنهایی امکانپذیر نیست،(آنهم زمانی که دنیا در مقابلتان صفآرایی کرده است و میخواهد درجبهه اقتصادی، شما را شکست دهد) اگر مقاومت تحقق یافت، اقتصاد رشد خواهد کرد و کالای باکیفیت تحقق مییابد، فلذا توقع نداشته باشیم که وقتی برای رفع مشکل اقتصادی، شعار اقتصاد مقاومتی داده میشود.
یعنی اول اقتصاد حل شده و بعد از آن مقاومت کنیم، بلکه منظور این است که در اقتصاد مقاومتی، تا زمانی که مقاومت حاصل نشود، رشد اقتصادی حاصل نخواهد شد. اقتصاد مقاومتی مقاومت میخواهد برای تحقق مقاومت باید نیرو داشته باشیم و جلوی دشمن بایستیم و این مهم جز با جمعگرایی و بسیج شدن ایمانی و قلبی مردم، اتفاق نخواهد افتاد.
برخی از مردم عزیز، وقتی میخواهند جنس ایرانی بخرند، ناامید و بیانگیزه هستند و میگویند، باخرید من که مشکلی حل نمیشود، این سخن اشتباهی است که شیطان میخواهد، حق آن است که بگویند: من میخرم تا بقیه نیز ببینند و بخرند و باید ادبیات و رفتار غالب مردم نیز همین ادبیات و گفتار بشود و همانند همدیگر شوند. آقا امیرالمومنین(ع) میفرمایند: دو سخن به اختلاف نرسد جز آنکه یکی از آن دو حق و یکی از آن دو باطل باشد!
خدای کریم فرموده است: یاَیُّهَاالَّذینَءامَنوااصبِرواوصابِرواورابِطواواتَّقوااللهَلَعَلَّكُمتُفلِحون :صبر، پايداري در برابر سختیها و ناملایمات زندگی وخویشتن داری ازشكایت به غیرخداست. امر﴿اصبِروا﴾ ناظر به صبر فردی و به این معناست كه هركس موظف به صبراست؛ اما﴿صابِروا﴾ناظربه صبرجمعي وبه معنای باهم صبركردن است وبه مؤمنان میفرماید: صبرهایتان را باهم تبادل كنید؛ نه اینكه هریك به تنهایی صبر كنید، زیرا صبر هر انسانی محدود است و برخيزود میرنجند و خسته میشوند، پس طبق فرمان﴿اصبِرواوصابِروا﴾ انسان موظف است در كارهای فردی صبر انفرادی پیشه كند و در كارهای اجتماعی نیز با سایر همنوعان خویش صبركرده و ضعف دیگران را با صبر خود جبران كند، چنان كه ضعف او نیز با صبر دیگران جبران خواهد شد.
گویا این آیه برای همین الان و اوضاع امروز ما وحی شده است: امرخداوند در ابتدا، صبر فردی است یعنی وقتی برای خرید کالای ایرانی به مغازه میروید و هیچکس تمایلی نشان نمیدهد و بعضا شما را مسخره نیز میکنند، شما بایستی صبر کنید.
صابروا: یعنی همگی با هم صبر کنید، وقتی رهبر و آقایمان امر به صبر و مقاومت میکند و امر به حرکت میدهد، همگی باید در این امر گوش به فرمان بوده و در همان جهت حرکت کنند و عملا پیرو ولیامرشان باشند و از اجتهادهای شخصی و موضوعات متفرقه بپرهیزند و از هر موضوع یا فردی که بخواهد تفرقه در بین ملت بوجود بیاورند، اعلام انزجار کنند و طردش کنند، یعنی همگی باید با هم یکی شوند جبهه واحده یعنی همین، در این صورت است که مقاومت محقق میشود و مقاومت که محقق شد، اقتصاد به تدریج رشد میکند. با اجبار هم نمیشود اجتماع شکل داد بلکه بایستی هر کسی قلبا کالای ایرانی را دوست داشته و از آن حمایت کند به امید رشد اقتصاد ولی اگر بخواهند به دیدهی رفع تکلیف عمل کنند، مشکل زیادی حل نخواهد شد.
حال که با این ادبیات بررسی میکنیم به نظرم ادبیاتی چون سخت بودن خرید کالای ایرانی و عدم بازدهی و بی کیفیت بودن و .... هیچ جایگاهی در این جنگ و مقاومت نمییابد البته باید بگوییم که سخت است و شاید خیلی سختتر هم بشود اما میهمانی که نیست، اقتصاد مقاومتی است مقاومت سخت است، اگر سخت نبود که اسمش را مقاومت میگذاشتند، اگر اقتصاد خوب بود که نیاز به مقاومت نبود اگر خودکفایی میخواهیم و اقتصاد مستقل اسلامیزه میخواهیم بایستی سختی اش را تحمل کنیم.
اگر خداوند بخواهد میتواند کاری کند که تمام اقتصاد به نفع مسلمانان رقم بخورد و آنان بهترین زندگی به لحاظ رفاه را داشته باشند اما اسلام و قوانین الهی بسیار پیچیدهتر از اینها است، در همان قرآن آمده است که گاهی خداوند میخواهد بواسطه ایجاد کردن شرایط سخت نیروهایش را بیازماید. گمان نکنیم بی حساب و کتاب است.
و این صبر چگونه باشد، آیا باید حتما تمام اقتصاد و تجهیزات به دست ما باشد تا صبر کنیم و یا فی نفسه خود صبر کافی است؟ آیا حرکت نیاز نیست؟ در پاسخ باید گفت که حرکت به سمت بهتر شدن تولید در کشور نیاز است، اما داشتن امکانات، لازمه پیروزی و رشد اقتصادی کشور نیست، نمونهاش همان جنگ هشت ساله ایران بدون تجهیزات در برابر دنیای تا دندان مسلح، است( الان هم دنیایی در مقابل ما هست که زخم خورده و مصممتر از قبل دارد برای حذف ایران اسلامی از جبهه اقتصادی و فرهنگی تلاش میکند، پس سنت همان سنت ابتلای الهی است ولی مدلش عوض شده است پس چشم امید ما تنها باید به خداوند کریم باشد.)
حال اگر ما نیز به خداوند بزرگ روی آوریم و گوش به فرمان ولیامرمان، همهی ملت ایران با هم یکی و متحد شویم و برای حمایت از اقتصاد کشور، سختی بکشیم، بدون توجه به کیفیت کالایی که الان داریم از اصل قضیه حمایت کنیم و پای کار کالای ایرانی بیاییم و با غیر آن مقابله و جنگ کنیم، شهید بدهیم، اسیر بشویم، تا زمانی که آزمایش الهی به پایان رسد، آنجاست که پیروزی از آن ما خواهد شد.
و آنجا هم با دیدهی الهی بنگریم یعنی این پیروزی در زمینه اقتصاد را تنها از جانب همان خدایی بدانیم که توفیق صبر در هنگام بلا و آزمایش را به ما عنایت فرمود و ما را پیروز کرد (نحمده علی آلائه کما نحمده علی بلائه) (والذین اهتدوا زادتهم هدی...) و نبایستی آن موقع فکر کنیم کار تمام شده است چراکه میفرماید (و ما جعله الله الا بشری لکم و لتطمئن قلوبکم به)، پس پیروزی و شکست را با عینک و رنگ الهی و دیدهی عبرت بنگریم و به شکست آن ناراحت نشویم، و با پیروزیهای آن اعراض نکنیم.
مقاومت آداب و رسومی داردکه باید با آنها آشنا شد. جبهه اقتصاد مقاومتی از جنس همان جبهه های هشت سال دفاع مقدس است. دلیل پیروزی شهدا ایمان و مقاومت بود. پس ما نیز باید در اصول و رفتار خود، همان شهدایی زندگی و شهدایی مقاومت کنیم، پس راه حل اقتصاد مقاومتی، یک رنگ شدن و متحد شدن است: واعتصموا بحبل الله جمیعا! فارغ از هر گونه نگاه سیاسی و قومیتی باید، همه ملت ایران، یکی شویم.
اقتصاد مقاومتی و حمایت از کالای ایرانی، اجتماع ایمانی میخواهد( علی اجتماع من القلوب) اعتصموا بحبل الله جمیعا، تنها راه تحقق اقتصاد مقاومتی و ارتقای کالا و اقتصاد ایرانی است.