به رغم آنکه هر 98 ثانیه یک زن در امریکا قربانی تجاوز میشود، اما هیچ گاه این چالش به اندازه جنبش Me too رسانهای نشد
Me too ابزار سیاسی دموکراتها برای تغییر در مجلس نمایندگان
جنبش «MeToo» علاوه بر آنکه بخشی از فساد فراگیر در اروپا و امریکا را آشکار کرد، اما هدف اصلی از انعکاس رسانهای گسترده آن و حتی انتخاب زنانی که پرچمدار این جنبش بودند به عنوان چهره سال مجله تایم در سال 2017 همه و همه نشان از یک سناریوی سیاسی حساب شده دارد
به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،بیش از یک سال از جنبش «MeToo» میگذرد؛ جنبشی که از بازیگران زن هالیوودی آغاز شد، اما سر از کنگره امریکا و دیگر کشورهای غربی درآورد و اتهاماتی را متوجه رئیسجمهور این کشور کرد و هر روز هم ابعاد تازهتری پیدا میکند. روی دیگر این ماجرا را، اما میتوان از قاب نظریههای مرتبط با بازنمایی رسانهای این ماجرا مورد ارزیابی قرار داد. اینکه با عنایت به جنایتهای جدیتری که در هر ثانیه علیه زنان در امریکا و اروپا اتفاق میافتد چگونه است که جنبش «MeToo» به جنبشی فراگیر تبدیل و ماجرا به مقامات عالی سیاسی هم کشیده میشود؟ چقدر این ماجرا با ترکیب بندیهای سیاسی و کارزار احزابی همچون دموکراتها و جمهوریخواهان در امریکا و انتخابات میان دورهای کنگره که سه شنبه هفته پیش برگزار شد در ارتباط است؟ و اینکه بازنمایی رسانهای از جنبش MeToo تا چه اندازه بر واقعیت منطبق بود و چقدر بر مبنای تصویرسازی و ارائه تصویر دلخواه سیاستگذاران برای دستیابی به اهدافشان همخوانی داشت.
جنبش «MeToo» در حالی به یک جنبش فراگیر تبدیل شد که مطابق آمارها هر ۹۸ ثانیه یک تعرض جنسی در امریکا اتفاق میافتد. اوضاع اروپا هم از این بهتر نیست. بیش از نیمی از زنان اروپایی مورد آزار جنسی قرار گرفتهاند. با تمام اینها، اما تاکنون هیچ گاه این تجاوزها تا این اندازه رسانهای نشده و مورد توجه قرار نگرفته بود. از سوی دیگر روند دنبالهدار این جنبش تا به امروز و تحلیل آن به مناسبت یک سالگیاش و البته در آستانه انتخابات میان دورهای کنگره امریکا بخش دیگری از واقعیتها درباره بازنمایی این جنبش را رونمایی میکند و یک بار دیگر به اثبات میرساند جنبش «MeToo» علاوه بر آنکه بخشی از فساد فراگیر در اروپا و امریکا را آشکار کرد، اما هدف اصلی از انعکاس رسانهای گسترده آن و حتی انتخاب زنانی که پرچمدار این جنبش بودند به عنوان چهره سال مجله تایم در سال ۲۰۱۷ همه و همه نشان از یک سناریوی سیاسی حساب شده دارد و به خصوص در امریکا جنبش «MeToo» ابزاری برای تقسیم قدرت میان جمهوریخواهان و دموکراتهاست و زنانی که در سطوح مختلف سیاسی و اجتماعی به این جنبش پیوستهاند نیز یک بار دیگر به ابزاری برای بازیهای سیاسی تبدیل شدند.
جنبش «MeToo» در حالی به یک جنبش فراگیر تبدیل شد که مطابق آمارها هر ۹۸ ثانیه یک تعرض جنسی در امریکا اتفاق میافتد. اوضاع اروپا هم از این بهتر نیست. بیش از نیمی از زنان اروپایی مورد آزار جنسی قرار گرفتهاند. با تمام اینها، اما تاکنون هیچ گاه این تجاوزها تا این اندازه رسانهای نشده و مورد توجه قرار نگرفته بود. از سوی دیگر روند دنبالهدار این جنبش تا به امروز و تحلیل آن به مناسبت یک سالگیاش و البته در آستانه انتخابات میان دورهای کنگره امریکا بخش دیگری از واقعیتها درباره بازنمایی این جنبش را رونمایی میکند و یک بار دیگر به اثبات میرساند جنبش «MeToo» علاوه بر آنکه بخشی از فساد فراگیر در اروپا و امریکا را آشکار کرد، اما هدف اصلی از انعکاس رسانهای گسترده آن و حتی انتخاب زنانی که پرچمدار این جنبش بودند به عنوان چهره سال مجله تایم در سال ۲۰۱۷ همه و همه نشان از یک سناریوی سیاسی حساب شده دارد و به خصوص در امریکا جنبش «MeToo» ابزاری برای تقسیم قدرت میان جمهوریخواهان و دموکراتهاست و زنانی که در سطوح مختلف سیاسی و اجتماعی به این جنبش پیوستهاند نیز یک بار دیگر به ابزاری برای بازیهای سیاسی تبدیل شدند.
نتایج انتخابات میان دورهای امریکا نشان داد دموکراتها در بهرهبرداری از جنبش MeToo موفق شدند؛ جنبشی که توانست با بهرهبرداری از زنان برای تغییر ترکیب مجلس نمایندگان به نفع حزب دموکرات کارش را پیش ببرد. نتیجه انتخابات میان دورهای همانطور بود که انتظارش میرفت. دموکراتها برای اولینبار از سال ۲۰۱۰ به این سو کنترل مجلس نمایندگان را در دست میگیرند و جمهوریخواهان همچنان کنترل مجلس سنا را نگه میدارند. از همه مهمتر اینکه زنان در این انتخابات رکوردشکن شدند.
تلاش برای احیای دوباره جنبشی یکساله
مجله اقتصادی اکونومیست در سالگرد جنبش «MeToo» تیتر اصلی، عکس جلوی گزارش اصلیاش را به بررسی این جنبش اختصاص داده بود؛ گزارشی که اگرچه تلاش داشت «MeToo» را جنبشی اجتماعی معرفی کند، اما در عمل از رابطه این جنبش با تأثیری که بر سیاست و نتایج انتخابات ۲۰۱۸ امریکا خواهد گذاشت چشمپوشی نکرده بود. ماجرا برمیگردد به برت کاوانا، نامزد تصدی پست قاضی دادگاه دیوان عالی ایالات متحده امریکا و ادعای کریستین بیلز فورد درباره تجاوز کاوانا به وی در دوران نوجوانیاش. این ماجرا در کنار اتهامات گستردهای که علیه ترامپ مطرح شده، کار جمهوریخواهان را برای انتخابات ۲۰۱۸ سختتر کرده است و به نوعی نشانه آن است که جنبش «MeToo» بیشتر از آنکه یک جنبش اجتماعی اصلاحگر باشد به جنبشی سیاسی برای بهرهبرداری انتخاباتی تبدیل شده که حالا با سپری شدن یک سال همچنان ادامه دارد، به گونهای که چند روز پیش کارکنان گوگل در سراسر جهان در اعتراضی بیسابقه نسبت به نحوه رفتار این کمپانی با زنان دست از کار کشیدند. کارکنان این کمپانی خواستار تغییراتی در نحوه برخورد با ادعاهای مربوط به آزار جنسی در این شرکت شدهاند.
گوگل پیشتر اعلام کرد از سال ۲۰۱۶ میلادی، ۴۸ نفر از کارمندانش از جمله ۱۳ مدیر ارشد را بهخاطر ادعاهای مربوط به آزار جنسی اخراج کرده است.
از جمله این تغییرات پایان دادن به داوری اجباری است که طبق آن موارد مربوط به سوء رفتار جنسی به جای ارجاع دادن به محاکم قضایی باید در داخل کمپانی حل و فصل شود. این ماجرا پس از گزارش جنجالی مجله اکونومیست تلاشی جدی برای احیای مجدد جنبش «MeToo» در آستانه انتخابات میان دورهای کنگره امریکا بود. ۲۰ درصد از اعضای کنگره امریکا زن هستند. خیلی از فعالان به دنبال آن هستند که زنان بیشتری به کنگره امریکا راه یابند تا به ترکیب جامعه نزدیکتر شوند. انتخابات کنگره امریکا که سهشنبه هفته آینده برگزار میشود، شاهد افزایش چشمگیر تعداد زنانی است که برای رسیدن به کرسیهای مجلس نمایندگان و مجلس سنا تلاش میکنند. سه چهارم زنان از جانب دموکراتها کاندیدا شدند.
قدرت و جنسیت
قدرت و جنسیت عنوان گزارشی است که چند روز پیش به مناسبت سالگرد جنبش «MeToo» عکس جلد و تیتر اصلی مجله اکونومیست را به خود اختصاص داد. در بخشی از این گزارش آمده است: «جنبش MeToo موجب شده تا شخصیت زنان جدی گرفته شود. برای مدت طولانی، هنگامی که یک زن علیه یک مرد سخن گفت، این سوءظن به او بازگردانده شد. در سال ۱۹۹۱ هنگامی که آنیتا هیل، کلارنس توماس که اکنون یک قاضی دیوان عالی کشور است را متهم به آزار و اذیت جنسی کرد، مدافعان توماس او را به دیوانگی متهم کردند.
تیم پشتیبانی آقای کاوانا به همان اندازه مصمم است. با این حال آنها از پرسیدن این سؤال که آقای کاوانا بیاخلاقی کرده یا خانم بیلز خودداری میکنند؟ در انتخابات سال ۲۰۱۸ رأی دهندگان این ماجرا را غیرقابل قبول خواهند یافت. سوءاستفاده توسط مردان نیز جدیتر گرفته میشود. آقای وینشتاین مظنون به انجام چندین حمله جنسی، از جمله تجاوز به عنف، تمایز بین وحشیگری و منافع او جهان را در نارضایتی فرو برده است.»
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: «پیش از انتخابات ۲۰۱۶، ۹۲۰ تن از زنان دموکرات تصور میکردند حمایت از فهرست زنان دموکرات میتواند دموکراسی زنان را ارتقا دهد، اما زمانی که ترامپ در انتخابات پیروز شد طی تماس با ۴۲ هزار نفر مشخص شد اینگونه نیست و فارغ از سیاستهای ترامپ جنبش MeToo توانسته است توجهات را به خود جلب کند.»
در این گزارش ضمن اشاره به ۱۹ زنی که ترامپ را به آزار و اذیت جنسی متهم کردهاند به ماجرای اتهام جنسی کلینتون هم اشاره شده است؛ ماجرایی که نشان میدهد دموکراتها چندان وضعیت بهتری از جمهوریخواهان در این زمینه ندارند.
مجله اکونومیست با تأکید بر اینکه برای تغییر رفتار الگوهای رفتاری یک دهه یا بیشتر طول میکشد درباره MeToo مینویسد: MeToo فقط یکساله است. این مسئله در رابطه با مسائل جنسی خیلی مهم نیست، بلکه اهمیت MeToo در این است که قدرت چگونه توزیع میشود و چگونگی پاسخ زنان در مورد آزار و اذیت، بنابراین MeToo به بحث در مورد عدم قدرت زنان در مقامهای دولتی ارشد و شکاف در درآمد متوسط بین کارگران زن و مرد میپردازد و قصد دارد محافظتی در برابر سوءاستفاده برای زنان جوانی در محیطی که کار میکنند فراهم آورد. از نگاه این گزارش جنبش MeToo ممکن است تبدیل به نیرومندترین قدرت برای حل مسالمت آمیز بین زنان و مردان از زمان حق رأی زنان شود.
حالا، اما بازگردیم به بخش دیگری از اوضاع زنان در جوامع اروپایی و امریکا که کمتر رسانهای میشود و تاکنون منجر به راه افتادن هیچ جریان و جنبشی نشده است. اکنون میزان فراوان وقوع تجاوز جنسی در امریکا نشان میدهد در هر ۹۸ ثانیه از هر شش زن امریکایی یکی مورد تجاوز یا مورد تعرض قرار گرفته است.
طبق گزارش شبکه ملی مبارزه با تجاوز جنسی در امریکا تعداد ۳۲۱ هزارو ۵۰۰ نفر در ایالات متحده در سن ۱۲ سالگی به بالا به طور متوسط در سال در معرض تجاوز یا تجاوز جنسی قرار گرفتهاند.
اکثر قربانیان خشونت جنسی در امریکا از سنین ۱۸ تا ۳۴ سال بوده که ۵۴ درصد از قربانیان را در برگرفته است و نسبت قربانیان ۱۸ تا ۶۴ ساله ۹۲ درصد از کل قربانیان خشونت جنسی را شامل شده است.
گزارش رسانههای امریکایی آمارهایی را در این زمینه ذکر میکند، از جمله اینکه در امریکا هر ۹۸ ثانیه یک نفر مورد حمله جنسی قرار میگیرد، از ۱۹۹۸ تاکنون بالغ بر ۱۷ میلیون و ۷۰۰ هزار زن در امریکا قربانی تجاوز جنسی شدهاند و ۹۹ درصد مرتکبین خشونتهای جنسی بدون هیچگونه مجازاتی آزاد هستند.
در مورد اثرات روانی تجاوز به عنف در قربانیان زن ۹۴ درصد از زنان که مورد تجاوز قرار گرفتهاند به مدت دو هفته پس از وقوع جرم دچار اضطراب شدهاند در حالی که ۳۳ درصد از زنان مورد تجاوز به خودکشی فکر کردهاند و ۱۳ درصد برای خودکشی تلاش جدی داشتهاند.
خشونت جنسی تنها به ایالات متحده محدود نمیشود، بلکه در تعدادی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز وجود دارد که در آنجا نیز سوءاستفاده جنسی بسیار شایع است، به طوری که بیش از نیمی از زنان اتحادیه اروپا از نظر جنسی مورد آزار قرار گرفتهاند و از هر سه زن یکی در اتحادیه اروپا یک نوع از سوءاستفاده جنسی یا جسمی را در طول زندگی خود از سن ۱۵ سال تجربه کرده است.
این ارزیابیها براساس یک مطالعه گسترده انجام شده توسط بنیاد اروپایی حقوق اساسی برای سنجش خشونت جنسی و فیزیکی علیه زنان در اتحادیه اروپا بر اساس مصاحبه و نمونهگیری تصادفی از ۴۲ هزار پاسخدهنده تهیه شده است و این مطالعه در سال ۲۰۱۴ منتشر شد و کشورهای اروپایی از جمله انگلستان را زمانی که در طول مطالعه از اتحادیه اروپا خارج نشده بود مورد ارزیابی قرار داده است.
براساس همان مطالعه متوسط آزار و اذیت جنسی زنان ۱۵ ساله در کشورهای عضو اتحادیه اروپا ۵۵ درصد است که بالاترین سطح آن در سوئد ثبت شده است. ۸۱ درصد زنان سوئدی از نظر جنسی مورد آزار قرار گرفتهاند کمی کمتر از همتایان اسکاندیناوی خود یعنی دانمارک که میزان آزار جنسی با ۸۰ درصد رتبه بالایی را در اختیار دارد و به عبارتی چهار زن از هر پنج زن در دانمارک مورد آزار جنسی قرار گرفتهاند.
در مورد کشورهای عضو اتحادیه اروپا، فرانسه پس از سوئد و دانمارک سومین کشور عضو اتحادیه اروپاست که میزان آزار و اذیت جنسی زنان آن ۷۵ درصد است. سه نفر از هر چهار زن در دانمارک مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفتهاند.
در اروپا میزان آزار و اذیت زنان در مجموع ۶۰ درصد اعلام شده و در آلمان نیز سه نفر از هر پنج زن مورد آزار جنسی قرار گرفتهاند.
با تمام اینها، اما هیچ گاه این مسئله به اندازه ماجرای جنبش «MeToo» مورد توجه قرار نگرفته است. هر چند شاید MeToo بتواند به ایجاد یک جنبش اجتماعی فراگیر در غرب کمک کند و تا حدودی به برقراری آرامش و نجات زنان و دختران در محل کار و دانشگاه منجر شود، اما به نظر نمیرسد هدف از راهاندازی آن دستیابی به چنین پیش فرضی باشد.
اصولاً انگار تجاوز و خشونت علیه زنان عادی چندان مورد توجه قرار نمیگیرد و ماجرای جنبش «MeToo» نیز اگر به بهرهبرداریهای سیاسی منتهی نمیشد این همه مورد توجه جریان رسانهای غرب نبود./
منبع: روزنامه جوان
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار