29 بهمن تبریز؛ سرسلسله قیام های انقلاب اسلامی

به گزارش خبرگزاری بسیج از آذربایجان شرقی، در بررسی مسیر حوادث منجر به پیروزی انقلاب اسلامی، قیام 29 بهمن تبریز اولین حلقۀ زنجیره‌ ای بود که قیام 19 دی قم را به قیام‌های پی در پی ایران زمین متصل کرد.

واکاوی نقش مساجد در شکل گیری انقلاب اسلامی در ایران
مسجد علاوه بر اینکه مرکز عبادت و تربیت معنوی است، کانونی برای مقاومت در برابر استبداد و سلطه گران و قوای استکبار است و بر همین مبنا تمامی فریادها، خروش ها و نهضت اسلامی به طور مستقیم و غیر مستقیم از مساجد سرچشمه گرفته است.
مسجد در تاریخ پرفراز و نشیب اسلام و به خصوص تشیع بزرگ ترین پایگاه تجمّع مردم و از سویی مهم ترین خار چشم حکومت های ظالم و جفا پیشه بوده است و همواره آنان در صدد بوده اند با شیوه های گوناگون اماکن را به تعطیلی بکشانند.
درجریان انقلاب اسلامی ایران ، مساجد به عنوان یکی از عوامل مؤثر و مهم در ایجاد و شکل گیری نهضت اسلامی و زمینه ساز گسترش، تعمیق و تثبیت این جریانات و تحولات انسانی بود.
مسجد نه تنها درشکل دهی مبارزه علیه ظلم و استبداد نظام شاهنشاهی نقش مهمی را ایفاء کرده است، بلکه در چهل سال گذشته و به خصوص در دفاع مقدس مسجد همواره در رأس هرم دفاعی قرار داشته است.
درتبریز ساماندهی ،مدیریت ،رهبری و هدایت تشکل ها و صنوف مختلف در کوچه و بازار از مساجدی همچون شعبان ، مقبره ،قزللی ، سیدحمزه توسط شهید آیت الله قاضی شکل می گرفت و بسیاری از اطرافیان ایشان هم در اطراف و اکناف به روشنگری علیه رژِیم شاهنشاهی می پرداختند.

نقش علما و روحانیان در روند شکل گیری قیام29 بهمن
ماجرا از آن جا شروع شد که با صلاحدید آیت الله قاضی طباطبایی قرار شد مجلس بزرگداشتی در‌ چهلمین روز شهدای 19 دی قم، در تبریز برگزار شود.
به این مناسب، جمعه 28 بهمن 1356 اعلامیه‌ ای با عنوان دعوت مردم به برگزاری مراسم چهلم شهدای قم در مسجد قزللی ‌(حاج یوسف) و درپخش شد ، این اعلامیه به امضای 11 تن از علما و روحانیون از جمله آیت الله قاضی طباطبایی، آیت الله غروی، آیت الله قزلجه‌ای و آیت الله انگجی رسید.
نقش‏‎ آیت الله قاضی در هدایت مردم باعث شده بود که خود مردم به او لقب «خمینی دوم» بدهند و‏‎ ‎‏ساواک و نیروهای امنیتی هم به وی حساسیت بیشتری داشته باشند.
آن روز هم آیت الله قاضی نماز ظهر و عصر را در‏‎ ‎‏مسجد مقبره و نماز مغرب و عشا را در مسجد شعبان که در نزدیکی منزلش واقع‏‎ ‎‏شده بود اقامه می کرد و همین مسجد بود که سرچشمه حرکت و قیام مردم در تبریز شد.
نگاهی به حوادث تاریخ انقلاب نشان می دهد سال 1356 سال شتاب نهضت اسلامی با حوادث مهمی چون شهادت مصطفی خمینی فرزند امام راحل، فوت دکتر شریعتی، اهانت روزنامه‌ اطلاعات به رهبر کبیر انقلاب، قیام 19 دی قم در اعتراض به اهانت صورت گرفته و سرانجام قیام 29 بهمن تبریز در چهلم شهدای قیام مردم قم است.
هر یک از حوادث مهم تاریخی نشان می دهد آذربایجان هم چنان در تاریخ پر فراز و نشیب ایران نقش مهمی داشته و پیوستگی گسست‌ناپذیر خود را با ایران و حرکت اسلامی مردم آن به اثبات رسانده است.
قیام مردم تبریز در سال 1356در واقع عکس‌العمل مردم غیور آذربایجان به اهانت صورت گرفته به ساحت مرجعیت و زعامت سیاسی مذهبی تشیع بود.
چندی قبل از این قیام هم ، مراسم باشکوه ترحیم فرزند ارشد امام خمینی حاج آقا مصطفی در تبریز منعقد شده بود.
صبح روز شنبه 29 بهمن 1356، مردم تبریز برای برگزاری این مراسم به طرف بازار تبریز حرکت کردند.
عده ای از دانشجویان و مردم در مقابل در مسجد گرد آمده بودند و اعلامیه مراسم چهلم شهدای قم را که به در و دیوار زده شده بود، مطالعه می کردند.
در ساعت 9:30 سرگرد حق شناس رئیس کلانتری ناحیه 6 تبریز به دستور اسکندر آزموده، استاندار آذربایجان با جمعی از مأموران برای جلوگیری از تجمع مردم به آن جا رفتند و با لحنی خشن، ضمن فحاشی به مردم و اهانت به حضرت امام خمینی، به مردم اعلام کردند که متفرق شوند؛ ولی مردم متفرق نشدند.
سرگرد، اعلامیه را پاره کرد و دستور داد درهای مسجد را ببندند. این بی ادبی و اهانت گستاخانه به حضرت امام خمینی و مسجد، چنان به غیرت مردم بر خورد که خشم در چهره های آنان مشخص بود.
جوان دانشجویی از غیرتمندان تبریز، یعنی شهید محمد تجلا که از سخنان توهین آمیز سرگرد حق شناس به خشم آمده بود، به او اعتراض کرد.
افسر کلانتری به طرف او حمله کرد و با اسلحه اش قلب جوان را هدف گرفت و شلیک کرد و دانشجوی جوان به شهادت رسید.
شلیک اسلحه کمری حق شناس و شهادت شهید محمد تجلا همان و انفجار خشم دینی غیورمردان تبریزی همان.
مردم با هر چیزی که در دست داشتند، از سنگ و چوب به نیروهای کلانتری که مسجد را محاصره کرده بودند حمله ور شدند و بین مردم خشمگین و نیروهای شهربانی زد و خورد شدیدی صورت گرفت که بر اثر آن، تعدادی از مردم بیگناه تبریز به شهادت رسیدند.
مورخ وقایع انقلاب اسلامی تبریز درباره قیام 29 بهمن می‌گوید : قبل از این قیام مردم تبریز به‌صورت جسته و گریخته با شرکت در سخنرانی‌ ها و پخش اعلامیه‌ ها فعالیت‌هایی داشتند و رژیم پهلوی روی آذربایجان و به خصوص تبریز حساب ویژه‌ ای باز کرده بود و انتظار نداشت تبریزیها در قیام‌های انقلابی فعالیت داشته باشند، زیرا زن شاه تبریزی‌ الاصل بود و انتظار قیام به خاطر زن شاه در نظر رژیم شاهنشاهی نزدیک به صفر بود.
مسعود نقیب می افزاید : مردم تبریز به بهانه برگزاری مراسم چهلم شهدای قم تصمیم گرفتند قیام کنند و به همین منظور جلسات برنامه‌ریزی و هدایت مردم به صورت کاملا مخفیانه در خانه آیت‌الله قاضی طباطبایی برگزار می‌شد.
وی خاطرنشان می کند : مردم برای برگزاری تظاهرات آماده بودند که با شهادت محمد تجلا (اولین شهید قیام 29 بهمن مردم تبریز) طغیان کردند و در یک حرکت کاملا اسلامی و حسینی در مرحله اول تمام مراکز منتسب به بهائیت و مشروب فروشی‌ها را به صورت خودجوش به آتش کشیدند.
مدیر اسبق مرکز اسناد و کتابخانه ملی شمال‌ غرب کشور ادامه می دهد : قیام مردم تبریز باعث شد شعله انقلاب بر افروخته‌ تر و کمر رژیم پهلوی شکسته تر شود.
به گفته این مورخ در قیام 29 بهمن مردم تبریز 14 نفر شهید و بیش از 100 نفر مجروح شدند .
برخی منابع، تعداد مجروحان حادثه را 125 نفر ذکر کرده‌ اند و گفته شده که در بیمارستان پهلوی 87 زخمی بستری شده بودند. البته بسیاری از مردم از ترس این‌ که مجروحانشان به دست ساواک بیفتد از انتقال آنان به بیمارستان خودداری کرده بودند.
در مورد تعداد دستگیر شدگان آمار و ارقامی بین 504 تا 608 نفر ذکر شده است.
نقیب خاطر نشان می کند : به دستور حضرت امام و توسط آیت‌الله قاضی طباطبایی و حجت‌الاسلام والمسلمین آقازاده به خانواده هرکدام از شهدا و جانبازان 500 تا 1000تومان کمک هزینه درمان پرداخت شد چرا که مجروحان نمی‌ توانستند برای مداوا به بیمارستان‌ها بروند و در خانه معالجه می‌شدند باید هزینه این معالجه‌ ها از جایی تامین می‌ شد.
وی می افزاید : نخستین اقدام برای سرنگونی مجسمه شاه در 29 بهمن 56 و به همت مردم تبریز روی داد و در این اقدام تا جایی پیش رفت که مردم طناب را دور گردن مجسمه شاه انداختند.
این فعال سیاسی می گوید : مراسم چهلم مردم تبریز در شهرهای دیگر کشور برگزار شد و رفته رفته دامنه اعتراضات گسترش یافت و باعث برکناری 9 نفر از جمله استاندار آذربایجان و رییس شهربانی وقت شد.
اصغر آسایش از شاهدان عینی قیام 29 بهمن می گوید : همه جا تعطيل و مغازه ها بسته شده بود حدودساعت 9:30 به مقابل بازار شيشه گر خانه رسيدم كه درگيري ها آغازشد و صداي صلوات مردم را به خوبي به ياد دارم.
اقتصادخواه ،معاون اداری و مالی شهردار تبریز درسال 1356 هم می گوید : مردم ، شيشه هاي درب و پنجره ساختمان شهرداري تبریز را شكسته بودند،اما به علت قفل بودن آنها ،وارد ساختمان نشده بودند.
وی می افزاید : در شهرداري تبریز ، 16 پليس محافظ وجود داشت كه به آنان نيز اعلام شد اسلحه هاي خود را به شهرباني تحويل بدهند.
به گفته این شاهد عینی در آن روز ،در 123نقطه شهرتبریز ،آتش سوزی گزارش شده بود.
محمد فاتح هم مي گويد : براي پيشگيري از صدمات گاز اشك آور كه ماموران رژيم شاهنشاهي و ساواك براي سركوب مردم به كار مي بردند در جيبهايمان ،هميشه سير و پياز به همراه داشتيم.
محمدرضا خبازی گوگانی یکی دیگر از شاهدان قیام 29 بهمن تبریز تعریف می کند : هنگامي كه دويدن افراد را مشاهده كرديم ،ما هم درخيابان پشت ترمينال تبريز درحال دويدن بوديم و ماموران لباس شخصي را دیدیم كه در دستشان چماق هم داشتند.
غلامحسین غایب ، از دانشجویان رشته روانشناسی دانشگاه تبریز در سال 56 هم به یاد می آوَرد : از دو سه روز قبل از برگزاري مراسم 29بهمن در محلات مختلف شهر اطلاع رساني توسط دانشجويان تشكل مذهبي دانشگاه تبریز صورت گرفته بود.
سرانجام ساعت 5 بعد از ظهر، نیروهای نظامی بر شهر مسلط شدند. در آماری که برای رییس ساواک تبریز تهیه شده بود ، این طور نوشته شده بود: «581 نفر دستگیر، 9 نفر کشته، 118 نفر زخمی شدند و 3 دستگاه تانک، 2 سینما، یک هتل، کاخ جوانان، حزب رستاخیز و تعدادی اتومبیل به آتش کشیده شدند.»

پیام امام خمینی به مردم تبریز
در پی قیام خونین مردم تبریز که توسط عمال رژیم سر سپرده به خاک و خون کشیده شد، امام خمینی (ره) پیامی که به تعبیر ایشان "غمنامه" بود صادر کردند.
ایشان در این غمنامه گفتند : سلام بر اهالی شجاع و متدین آذربایجان عزیز . درود بر مردان برومند و جوانان غیرتمند تبریز . درود بر مردانی که در مقابل دودمان بسیار خطرناک پهلوی قیام کردند و با فریاد «مرگ بر شاه» خط بطلان بر گزافه گویی های او کشیدند. زنده باشند مردم مجاهد عزیز تبریز که با نهضت عظیم خود ، مشت محکم بر دهان یاوه گویانی زدند که با بوقهای تبلیغاتی، انقلاب خونین استعمار را که ملت شریف ایران با آن صد در صد مخالف است، من نمی دانم با چه زبانی به اهالی محترم تبریز و به مادران داغدیده و پدران مصیبت کشیده تسلیت بگویم،به یاری خدا آثار این رژیم ضدِ اسلامی محو خواهد کرد.»

انعکاس حادثه از طرف حامیان رژیم شاهنشاهی
سر کنسول گری آمریکا در تبریز در واپسین ساعت های روز یادداشتی را به سفارت آمریکا در تهران اینگونه مخابره کرد :
«بیشتر تظاهر کنندگان را مردان جوان تشکیل می دهند و اهدافشان مظاهر جامعه غیر مذهبی از قبیل سینماها و کلوپهاست.
نیروهای اجتماعی و مذهبی به حالتی در آمده اند که کنترلشان آسان نیست. شاه (شاید) با تعویض استاندار آذربایجان و تحت انضباط در آوردن ساواک و مقامات پلیس این استان، به شورش های تبریز واکنش نشان دهد. با این حال چهل روز بعد ، باز هم در شهرهای مختلف ایران تظاهرات و خشونت هایی به وقوع خواهد پیوست.»
فریدون هویدا در کتاب سقوط شاه می نویسد: «هنوز مدتی از واقعه قم نگذشته بود که در 18 فوریه 1978 [29 بهمن 1356] چندین هزار تن از مردم تبریز به عنوان بزرگداشت چهلم کشته شدگان حادثه قم دست به تظاهرات زدند و به دنبال آن نیز شورشی پدید آمد که بنا به گفته شاهدان عینی، در خلال آن برای اولین بار شعار «مرگ بر شاه» شنیده شد.»
جمشید آموزگار طغیان مردم تبریز را برانگیخته شده به دست بیگانگان برشمرد و اشاره به شورشی‌ ها کرد و گفت که همه این افراد از آن سوی مرز آمده بودند.»
وزیر مشاور کابینه او در مجلس اظهار داشت: «آشوب و بلوای تبریز را کمونیست‌های شناخته شده به راه انداختند.»
خود شاه هم از زدن برچسب‌ بر چهره نهضت اصیل اسلامی تبریز ابا نکرد و در مصاحبه‌ای که چند روز بعد با خبرنگار بی.بی.سی داشت گفت: «شورش‌های قم و تبریز نتیجه اتحاد نامقدس بین کمونیست‌ها و اشخاص بسیار مرتجع است.»

نگاه طنزآمیز مردم تبریز نسبت به دروغگویی عوامل رژِیم شاهنشاهی
مطبوعات وابسته به حکومت و تریبون‌های رسمی نیز تحلیل هایی داشتند و می خواستند قیام را به خارجی ها نسبت دهند اما مردم تبریز تحلیل آنها را به باد استهزاء گرفتند و ابیاتی چند از اقای ذوالفقار ، بر سر زبان ها می افتد که : « زلفعلی نن ، اروجعلی / هاردان اولدی خارجه لی؟! /تبریز لی اؤزودور، اؤزی/بهمنین ییرمی دوققوزی! (زلفعلی و اروجعلی از کجا خارجی شدند ؟ خود تبریزی بودند که 29 بهمن را آفریدند)

تحسین رهبر انقلاب از قیام 29 بهمن 56 تبریز
رهبرمعظم انقلاب اسلامی سال گذشته در دیدار هزاران نفر از مردم آذربایجان شرقی ، قیام مردم تبریز را در 29 بهمن سال 1356سرنوشت‌ساز و تاریخ‌آفرین خواندند و خاطرنشان کردند: « اگر این قیام پرعظمت نبود، به احتمال زیاد حادثه 19دیِ قم فراموش و مسیر تاریخ کشور عوض می‌شد، بنابراین تبریزی‌ها با قیام و فهم درست و اقدام به موقع توانستند حرکت عظیمی را به وجود آوردند که آن حرکت به 22 بهمن 57 و پیروزی انقلاب اسلامی منتهی شد.»
حال بعد از گذشت 41 سال از قیام مردم تبریز مورخان و تحلیلگران سیاسی از این حرکت اصیل اسلامی به عنوان سرسلسله قیامهای انقلاب اسلامی در کشورمان نام می برند.

محرم محمدیان