به گزارش خبرگزاری بسیج، سرلشکر محسن رضایی با اشاره به شکل‌گیری یازده تیپ در عملیات فتح‌المبین می‌گوید: مشکل ما در عملیات فتح‌المبین این بود که تیپ‌هایی که در خط درست کردیم خط لَجَمن آن‌ها زیاد بود. مثلاً از دهلران تا جسر نادری هشتاد نود کیلومتر، صد کیلومتر می‌شد. از جسرِ نادری تا شوش تا عبدالخان و از عبدالخان به سمت میشداغ و از آنجا وصل می‌شدیم تا نزدیک چزابه. این خط که نیروهای رزمنده باید در آن رها می‌شدند، بیش از دویست کیلومتر طول داشت. حتی خط رهایی ما در فتح‌المبین بزرگ‌تر از بیت‌المقدس بود. درست است بعدازاینکه از خط رها می‌شدیم باید در دو تنگه پدافند می‌کردیم، اما خط رهایی به دلیل وضعیت زمین بسیار گسترده بود.
بنابراین، برقراری ارتباط میان این نیروها با توجه به ضعف امکانات ارتباطی مثل بی‌سیم بسیار مهم بود. جاده‌های ما هم ضعیف بود. می‌گفتند ماشین‌ها قادر به عبور از برخی نقاط نیستند و در خط به ما مهمات نمی‌رسد، مگر اینکه جاده دهلران به دزفول باز شود؛ بنابراین، چون طول خط ما زیاد بود به این نتیجه رسیدیم که مثل طریق‌القدس، با یک قرارگاه نمی‌توانیم عمل کنیم، ناچار شدیم چهار قرارگاه احداث کنیم و در حدود دویست کیلومتر هر دو سه تیپ در درون یک قرارگاه عمل کنند و الا مشکل ارتباط پیش می‌آمد؛ ارتباط از بی‌سیم گرفته تا فاصله فرماندهان با خط. لذا به نتیجه رسیدیم که با یک قرارگاه مرکزی نمی‌شود عملیات را اداره کرد و باید قرارگاه واسط ایجاد کنیم که بتوانیم مشکل ارتباط فرماندهی را برطرف کنیم. می‌خواستیم این مشکل را حل‌وفصل کنیم که مشکل دیگری پیش آمد و آن از بین رفتن انسجام فرماندهی در قرارگاه مرکزی بود، چون باید آقا رحیم، رشید و شهید باقری را که همراه با هم در قرارگاه مرکزی کنار هم بودیم به جلو می‌فرستادیم و آن‌ها از من فاصله می‌گرفتند این یک مشکلی بود که باید به آن می‌پرداختیم. به‌هرحال، این امور را سازمان‌دهی کردیم و تقریباً سازمان رزم ایجاد شد و قرارگاه مرکزی، قرارگاه‌های میانی و سپس تیپ‌هایی که در خط بودند سازمان رزم را شکل دادند.
این تیپ‌ها عبارت‌اند از: تیپ 14 امام حسین (ع)، تیپ 8 نجف، تیپ 7 ولی‌عصر (عج)، تیپ 27 رسول (ص)، تیپ 15 امام حسن (ع)، تیپ ثارالله، تیپ المهدی (عج)، تیپ امام سجاد (ع)، تیپ 25 کربلا و تیپ ایلام، هم جزء سازمان رزم بود، ولی تیپ ایلام احتیاط بود. در حقیقت سازمان رزم سپاه به‌طور وسیع و جدی از فتح‌المبین شکل گرفت. البته در طریق‌القدس سازمان رزم داریم، اما به‌طور اصولی، فراگیر و گسترده اساس سازمان رزم سپاه در فتح‌المبین شکل گرفت و در این عملیات سپاه ده یازده تا تیپ تشکیل داد.
ما سه چهار تا تیپ را به نُه تیپ تبدیل کردیم. این هم یک نوع مدیریت خاصی است. مدیریت ارتش این بود که اول تیپ‌ها و لشکرهایش را ایجاد می‌کرد بعد تصمیم می‌گرفت در کجا عملیات کند. ما محل عملیات را تعیین می‌کردیم و توان رزم را پابه‌پای آن ایجاد کرده، به‌موازات هم حرکت می‌کردیم. آن زمان که ما تصمیم گرفتیم عملیات فتح‌المبین را انجام دهیم، نُه تیپ نداشتیم و نمی‌دانستیم که حتماً می‌توانیم نُه تیپ را درست کنیم.
