مراسم چهارده سرخاک درروستای ابرسج شاهرود

به گزارش خبرگزاری بسیج از شاهرود، یکی دیگر از مراسمات خوبی که در روستای ابرسج در ایام عید نوروز وبعد از سیزده انجام میشود مراسم چهارده بدر یا سرخاکی می باشد در این روز کسانی که عزیزی را در سال گذشته از دست داده اندواکثر اهالی از صبح با حضور در سر مزار  عزیزان خود و بردن هفت نوع یا بیشتر خوراکی جهت خیرات که شامل قطلمه(نوعی از خوراکی که با آرد وروغن و داخل آن ماش پخته شده میریزند)نان کاک فطیر نان زردی نان آبی سنجدبرگه زردآلوکشمش نخودوغیره بوده است از مهمانان که اهالی به سر مزار آمده پذیرایی میکنند وبرسر مزار آن روضه خوانی وفاتحه میخوانند وبرای آن عزیز طلب رحمت وآمرزش مینمایند همچنین اهالی در این روز به زیارت پیر عبدالله و علمای دفن شده در آن وقبور مطهر شهدا در گلزار شهدا وهمچنین به مزار سید میرقاسم و سیدعلی موسوی در محل پایین رفته وبرای برآورده شدن حاجات خود مقبره این بزرگواران را زیارت میکنند در گذشته جوانان وبزرگترهای روستا بعد از زیارت اهل قبور در روز چهاردهم نوروز به باغ قادر رفته وتا ساعت ۲ بعداز ظهر در این مکان کشتی شالی میگرفتند
ایرانی ها شاید جزو معدود اقوامی هستند که این جشن باستانی را به شیوه خاص خود برگزار کرده و تا کنون نیز زنده نگاه داشته اند و پس از اسلام نیز با گذاشتن کتاب آسمانی قرآن بر سر سفره های نورزی خود بر قداست این جشن باستانی افزودند تا این سنت را هر چه پربار تر حفظ کنند.
مردم شاهرود با برخورداری از فرهنگی غنی که پیشینه ای بیش از چند هزار سال دارد در احیای سنت های ملی خویش کوشیده اند و تلاش ما نیز بر آن است تا با کنکاش پیرامون گوشه ای از آداب و رسومی که مربوط به آیین های نوروزی در بین مردم سرزمین شاهوار است و از یادها فراموش شده و یا خواهد شد را معرفی نماییم.
مراسم چهارده یا چارده بدر یکی از آئین های نوروزی مردم روستای ابرسج شهرستان شاهرود است. 
سید علی اصغر شریعت زاده محقق و پژوهشگر شاهرودی در کتاب فرهنگ مردم شاهرود در خصوص مراسم چهارده بدر یا چارده بدر مردم روستای ابرسج نوشته است:
" صبح زود اهالی به قبرستان پایین آبادی می روند. ابتدا قبور دو سادات بزرگ به نام های (آقا سید علی ) و (آقا سید میر قاسم)را زیارت می کنند و در این ضمن (کشمش و نخود و سنجد و برگه زردآلو و (قِتِلمِه)خیرات می کنند. سپس هر صاحب قبری پارچه ای سیاه روی قبر خویشاوند خود پهن می کند و مقداری از خوراکی ها و شیرینی ها ی نوروزی را روی پارچه می ریزند.
زنانی که به تازگی عزیزی را از دست داده اند زنان آبادی را به سر قبر عزیزشان دعوت می کنند. ملایی برای حاضران مصیبتی می خواند و سپس صاحب عزا به هر یک از زنان یک نان کاک و قطاب و نان زردی و مقداری برگه زردآلو و سنجد و شیرینی می دهد.
در روستای ابرسج سه جای مقدس که بنا به اعتقاد اهالی جای سم اسب حضرت علی (ع) وجود دارد. شگون دارد که با اسب یا قاطر سه مرتبه در اطراف جای پای اسب حضرت علی (ع) واقع در یک کیلومتری روستا بگردند. عده ای نیز این مسیر را پیاده طی می کنند. هر کس هنگام بازگشت بوته ای را برای ساعت خوشی از زمین می کند و با خود به منزل می آورد وآن را به عنوان برکت روی بوته ها و هیزم سوخت شان می گذارد.
تمام مردم آبادی به مزار بالا به زیارت (پیر عبدالله) می روند و اهالی در محوطه ای به نام (عید گاه) کشتی می گیرند. زنان در این روز به پای درخت مقدس می روند و در پای آن سفره های نذری می اندازند و نذر و نیاز می کنند".