ضرورت حفظ رتبه برتر یزد در اهدای عضو با فرهنگ‌سازی

به گزارش خبرگزاری بسیج؛ دارالعباده نام بامسمایی برای دیار یزد است؛ دیاری که مردمانش در عرصه دیانت و انسانیت خوب درخشیده‌اند و این نه ادعای صرف بلکه واقعیتی است که ابعاد آن در عرصه‌های گوناگون هویداست.

رتبه نخست یزد در اهدای عضو

اهدای عضو را می‌توان جلوه‌ای از نوع‌دوستی مردمان دارالعباده برشمرد؛ چه این‌که مردم یزد در سال گذشته به نسبت جمعیت، بیش‌ترین اهدای عضو را در سطح کشور داشته‌اند و بدین‌گونه نشان دادند اهدای عضو منجر به اهدای زندگی به همنوع نیازمند را بحق، مصداقی ناب از مصادیق عبادت می‌دانند و آن را مهم می‌شمرند.

در این باره اگرچه استان یزد در مقایسه با استان‌های دیگر، حائز جایگاهی ویژه شده است، اما هنوز تا رسیدن به آن‌چه باید باشد، فاصله است که همت ویژه متصدیان و اصحاب رسانه و تریبون را می‌طلبد.

خوشبختانه عموم مردم اهدای عضو را تحسین می‌کنند و به واسطه این‌که اهدای اعضای هر فردواجدشرایط می‌تواند از یک تا هشت‌نفر را از مرگ و بیماری جانکاه نجات دهد، آن را ضروری می‌دانند، اما بعضا در لحظات دشوار تصمیم‌گیری برای اهدای عضو دچار تردید و تزلزل در تصمیم می‌شوند که گاه موجب می‌شود از سویی بیماران نیازمند به دلیل تامین‌نشدن عضو مورد نیاز، جان خود را از دست دهند و از سویی بازماندگان متوفای مرگ‌مغزی‌شده پس از مدتی دچار حسرت ناشی از تعلل و تردید در اهدای اعضای دلبندشان شوند.

فاصله زیاد آن چه هست با آن‌چه باید باشد

بر اساس آمارها، هر سال حدود ۸۰۰۰ نفر در کشور دچار مرگ مغزی و متعاقبا فوت می‌شوند، اما اعضای کم‌تر از ۱۰۰۰ نفر از آن‌ها به بیماران نیازمند اهدا می‌شود؛ به تعبیری حدود ۹۰ درصد از خانواده‌های مربوطه راضی به اهدای اعضای عضو خود نمی‌شوند و به همین نسبت بیماران نیازمند به دلیل فراهم نشدن امکان پیوند، جان خود را از دست می‌دهند و یا ناگزیر از ادامه زندگی با شرایط بغرنج هستند.

برای پی بردن به ضرورت اهدای عضو، دو خانواده را در یک آرامگاه تصور کنید که هر یک بر سر قبر عزیز از دست رفته خود مشغول شیون و زاری هستند. یک خانواده داغدار از دست‌دادن کودک معصوم خود هستند که به دلیل نارسایی قلبی و فراهم نشدن قلبی برای پیوند، جان خویش را از دست داده و خانواده دیگر در سوگ فقدان عزیزشان هستند که براثر تصادف و مرگز مغزی جان سپرده است و خانواده‌اش از اهدای اعضای بدن وی دریغ کرده‌اند. تصویر قاب‌گرفته کودک معصوم بر ویترین قبر و ضجه‌های والدینش دل هر رهگذری را به درد می‌آورد؛ کودکی که مدت‌ها چشم‌انتظار دریافت عضو بوده است و حتی آن خانواده دیگر نیز گاه داغ خود را فراموش می‌کنند و افسوس می‌خورند که کاش با اهدای اعضای دلبندشان، جان این کودک معصوم و دیگرانی، چون او را نجات می‌دادند. چه بسا این بازماندگان هر بار که بر سر مزار عزیزشان می‌ایند، در پیشگاه وجدان خویش شرمنده این کودک معصوم باشند که همچنان از پشت قاب عکس، قلبی را برای ادامه حیات طلب می‌کند.

نقش مؤثر رسانه‌ها در فرهنگ‌سازی اهدای عضو

چه خوب است اینک که یزد به رتبه نخست کشوری در زمینه اهدای اعضا دست یافته است، رسانه‌ها و صاحبان تریبون این فرصت را مغتنم شمرند و با تبیین هر چه بهتر ابعاد و ضرورت‌های اهدای عضو و جایگاه دینی و انسانی آن، زمینه را برای گسترش بیش از پیش فرهنگ اهدای عضو در استان را فراهم کنند.

نویسنده: علی شورکی