مشی زندگانی اهل بیت (ع) در کنار قرآن، دو منبع برای نجات امت به حساب می‌آید که رسول الله (ص) تمسک به این دو را تنها راه سعادت بشریت برشمرده‌اند.
به گزارش خبرگزاری بسیج؛ امام حسن (ع)نخستین فرزند امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) است که در نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجرى قمرى در مدینه منوره دیده به جهان گشود و با تولد خویش، در جدش پیامبر(ص)و سایر اهل بیت علیهم السلام شادى و نشاط ویژه اى پدید آورد.
امام حسن (ع)بنا به روایت شیعه و اهل سنت، شبیه‌ترین انسان‌ها به رسول خدا بود و در این باره گفته شده است:حسن از جهت سیما، روش و رهبرى از همه بیشتر به رسول خدا شباهت داشت.
امام حسن(ع) پس از شهادت پدرش امیرمؤمنان على بن أبى طالب (ع)در کوفه، با درخواست و بیعت یاران آن حضرت و اهالى کوفه، خلافت را پذیرفت و راه و روش عدالت پرور پدرش را تداوم بخشید.
ولیکن با فتنه انگیزى هاى معاویه بن ابی سفیان و شرارت هاى سران سفاک سپاه او از یک سو و نفاق و خیانت برخى از سران سپاه امام و ایجاد چند دستگى در میان مردم و خستگى آنان از جنگ و خونریزى از سوى دیگر، آن حضرت را واداشت که براى حفظ اصل اسلام و در نظر گرفتن مصلحت مسلمانان، با معاویه صلح کند و حکومت را به طور موقت و مشروط به وى سپارد.
از آن پس، امام از کوفه به وطنش مدینه بازگشت و بقیه عمر شریف خود را در مدینه گذرانید. آن حضرت گرچه از حکومت کناره گیرى کرده بود ولى با رفتار و کردار خود، امت اسلام را به جنایت هاى معاویه و عاملان او در سراسر مناطق اسلامى آگاه مى کرد و روحیه رزم و جهاد را در نهاد آنان دوباره زنده مى کرد.
وجود آن حضرت براى معاویه و عامل او در مدینه، بسیار گران مى آمد و مانع ترک تازى آنان مى گردید و دستگاه غاصب خلافت را با مشکلاتى مواجه مى کرد. از جمله این که معاویه تصمیم گرفته بود که فرزند خود یزید را جانشین خویش گرداند و در این راه تلاش زیادى به عمل آورد ولیکن در آغاز توفیق چندانى به دست نیاورد.
چون این فکر شیطانى مخالف با صلحنامه امام حسن(ع) بود و از سوى دیگر وجود شخصیت امام مانع تحقق هدف هاى معاویه بود. بدین جهت در صدد از میان برداشتن این اسوه بزرگ عالم اسلام برآمد و در این راه از منافقان و کسانى که به خاطر وابستگى فامیلى با آن حضرت رابطه داشتند، سود جست.
معاویه از طریق اشعث بن قیس، دخترش جعده را که همسر امام حسن (ع) بود وسوسه کرد و او را به شهادت آن حضرت ترغیب و تطمیع نمود. وى به جعده گفت که اگر حسن را به قتل آورى، علاوه بر این که یکصد هزار درهم پول نقد دریافت مى کنى، وى را به عقد فرزندش یزید درمى آورد و او را ملکه عالم اسلام قرار مى دهد.
جعده که نفاق و دوچهرگى را از پدرش به ارث برده بود، هر چه بیشتر خود را به آن حضرت نزدیک گردانید و پس از جلب توجه امام علیه السلام، ناجوانمردانه به آن حضرت، خیانت کرد و به وى زهر خورانید.
امام حسن (ع) به خاطر نوشیدن زهر، مسموم شد و به مدت چهل روز در بسترى بیمارى افتاد و روز به روز، حالش وخیمتر گردید، تا این که در ۲۸ صفر سال پنجاه هجرى قمرى، مصادف با سى و دومین سال رحلت پیامبر(ص) در مدینه به شهادت رسید و محبان اهل بیت را در سوگ بزرگى فرو برد. امام حسین (ع)به تجهیز بدن مطهر برادرش پرداخت و سپس جهت تدفین آن در کنار مرقد پیامبر صلی الله علیه و آله، اقدام به تشییع جنازه نمود.
عده زیادى از اهالى مدینه، اهل بیت علیهم السلام و تمامى بنى هاشم در تشییع جنازه امام شهید خود همراهى کردند و با عزت و احترام، بدن مطهرش را به سوى مرقد رسول خدا(ص)حرکت دادند. ولى بنى امیه و مخالفان اهل بیت علیهم السلام با تحریک عایشه بنت ابى بکر مانع تدفین بدن آن حضرت در جوار مرقد پیامبر اکرم شدند و در این راه بسیار پافشارى کرده و آماده هرگونه فتنه و فساد گردیدند.
جوانان بنى هاشم و پیروان ولایت آماده دفاع از حریم امامت و ولایت شدند. امام حسین(ع)که در شهادت برادرش امام حسن(ع)، از همه سوگوارتر و غمگین‌تر بود، در برابر حرمت شکنى هاى بنى امیه و مخالفان اهل بیت علیهم السلام فرمود:
واللّه لولا عهد الحسن علیه السلام إلىّ بحقن الدّماء، و أن لااُهریق فى أمره مِحجمة دم، لعلمتم کیف تأخذ سیوف اللّه منکم مآخذها، و قدنقضتم العهد بیننا و بینکم، و أبطلتم ما اشترطنا علیکم لأنفسنا.
سوگند به خدا اگر برادرم با من پیمان نبسته بود که در پاى جنازه او به اندازه حجامت خونى ریخته نشود، مى دیدید که چگونه شمشیر‌های الهى از نیام بیرون مى آمدند و دمار از روزگار شما بر می‌آوردند. شما همان بیچارگان روسیاه اید که عهد میان ما و خود را شکستید و شرایط فی مابین را باطل ساختید.
امام حسین (ع) و سایر افراد بنى هاشم که به خاطر سفارش امام حسن(ع)، کظم غیض کرده و بردبارى و جوانمردى را پیشه خود داشتند، به ناچار بدن امام حسن (ع) را به سوى قبرستان بقیع حمل نموده و در جوار جده اش فاطمه بنت اسد تدفین نمودند.
هم اکنون مزار امام حسن مجتبى(ع) به همراه سه تن از امامان معصوم ( امام زین العابدین(ع)، امام باقر(ع) و امام صادق (ع)) بدون هیچ گونه گنبد و بارگاهى در این قبرستان قرار دارد و محل زیارت بسیارى از شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام مى باشد.
امام حسن (ع)بنا به روایت شیعه و اهل سنت، شبیه‌ترین انسان‌ها به رسول خدا بود و در این باره گفته شده است:حسن از جهت سیما، روش و رهبرى از همه بیشتر به رسول خدا شباهت داشت.
امام حسن(ع) پس از شهادت پدرش امیرمؤمنان على بن أبى طالب (ع)در کوفه، با درخواست و بیعت یاران آن حضرت و اهالى کوفه، خلافت را پذیرفت و راه و روش عدالت پرور پدرش را تداوم بخشید.
ولیکن با فتنه انگیزى هاى معاویه بن ابی سفیان و شرارت هاى سران سفاک سپاه او از یک سو و نفاق و خیانت برخى از سران سپاه امام و ایجاد چند دستگى در میان مردم و خستگى آنان از جنگ و خونریزى از سوى دیگر، آن حضرت را واداشت که براى حفظ اصل اسلام و در نظر گرفتن مصلحت مسلمانان، با معاویه صلح کند و حکومت را به طور موقت و مشروط به وى سپارد.
از آن پس، امام از کوفه به وطنش مدینه بازگشت و بقیه عمر شریف خود را در مدینه گذرانید. آن حضرت گرچه از حکومت کناره گیرى کرده بود ولى با رفتار و کردار خود، امت اسلام را به جنایت هاى معاویه و عاملان او در سراسر مناطق اسلامى آگاه مى کرد و روحیه رزم و جهاد را در نهاد آنان دوباره زنده مى کرد.
وجود آن حضرت براى معاویه و عامل او در مدینه، بسیار گران مى آمد و مانع ترک تازى آنان مى گردید و دستگاه غاصب خلافت را با مشکلاتى مواجه مى کرد. از جمله این که معاویه تصمیم گرفته بود که فرزند خود یزید را جانشین خویش گرداند و در این راه تلاش زیادى به عمل آورد ولیکن در آغاز توفیق چندانى به دست نیاورد.
چون این فکر شیطانى مخالف با صلحنامه امام حسن(ع) بود و از سوى دیگر وجود شخصیت امام مانع تحقق هدف هاى معاویه بود. بدین جهت در صدد از میان برداشتن این اسوه بزرگ عالم اسلام برآمد و در این راه از منافقان و کسانى که به خاطر وابستگى فامیلى با آن حضرت رابطه داشتند، سود جست.
معاویه از طریق اشعث بن قیس، دخترش جعده را که همسر امام حسن (ع) بود وسوسه کرد و او را به شهادت آن حضرت ترغیب و تطمیع نمود. وى به جعده گفت که اگر حسن را به قتل آورى، علاوه بر این که یکصد هزار درهم پول نقد دریافت مى کنى، وى را به عقد فرزندش یزید درمى آورد و او را ملکه عالم اسلام قرار مى دهد.
جعده که نفاق و دوچهرگى را از پدرش به ارث برده بود، هر چه بیشتر خود را به آن حضرت نزدیک گردانید و پس از جلب توجه امام علیه السلام، ناجوانمردانه به آن حضرت، خیانت کرد و به وى زهر خورانید.
امام حسن (ع) به خاطر نوشیدن زهر، مسموم شد و به مدت چهل روز در بسترى بیمارى افتاد و روز به روز، حالش وخیمتر گردید، تا این که در ۲۸ صفر سال پنجاه هجرى قمرى، مصادف با سى و دومین سال رحلت پیامبر(ص) در مدینه به شهادت رسید و محبان اهل بیت را در سوگ بزرگى فرو برد. امام حسین (ع)به تجهیز بدن مطهر برادرش پرداخت و سپس جهت تدفین آن در کنار مرقد پیامبر صلی الله علیه و آله، اقدام به تشییع جنازه نمود.
عده زیادى از اهالى مدینه، اهل بیت علیهم السلام و تمامى بنى هاشم در تشییع جنازه امام شهید خود همراهى کردند و با عزت و احترام، بدن مطهرش را به سوى مرقد رسول خدا(ص)حرکت دادند. ولى بنى امیه و مخالفان اهل بیت علیهم السلام با تحریک عایشه بنت ابى بکر مانع تدفین بدن آن حضرت در جوار مرقد پیامبر اکرم شدند و در این راه بسیار پافشارى کرده و آماده هرگونه فتنه و فساد گردیدند.
جوانان بنى هاشم و پیروان ولایت آماده دفاع از حریم امامت و ولایت شدند. امام حسین(ع)که در شهادت برادرش امام حسن(ع)، از همه سوگوارتر و غمگین‌تر بود، در برابر حرمت شکنى هاى بنى امیه و مخالفان اهل بیت علیهم السلام فرمود:
واللّه لولا عهد الحسن علیه السلام إلىّ بحقن الدّماء، و أن لااُهریق فى أمره مِحجمة دم، لعلمتم کیف تأخذ سیوف اللّه منکم مآخذها، و قدنقضتم العهد بیننا و بینکم، و أبطلتم ما اشترطنا علیکم لأنفسنا.
سوگند به خدا اگر برادرم با من پیمان نبسته بود که در پاى جنازه او به اندازه حجامت خونى ریخته نشود، مى دیدید که چگونه شمشیر‌های الهى از نیام بیرون مى آمدند و دمار از روزگار شما بر می‌آوردند. شما همان بیچارگان روسیاه اید که عهد میان ما و خود را شکستید و شرایط فی مابین را باطل ساختید.
امام حسین (ع) و سایر افراد بنى هاشم که به خاطر سفارش امام حسن(ع)، کظم غیض کرده و بردبارى و جوانمردى را پیشه خود داشتند، به ناچار بدن امام حسن (ع) را به سوى قبرستان بقیع حمل نموده و در جوار جده اش فاطمه بنت اسد تدفین نمودند.
هم اکنون مزار امام حسن مجتبى(ع) به همراه سه تن از امامان معصوم ( امام زین العابدین(ع)، امام باقر(ع) و امام صادق (ع)) بدون هیچ گونه گنبد و بارگاهى در این قبرستان قرار دارد و محل زیارت بسیارى از شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام مى باشد.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
