به گزارش خبرگزاری بسیج مازندران ، قرعه استکبارستیزی این بار هم از آنِ "استاد بزرگ شطرنج" آرین غلامی شد، قهرمان ۱۸ ساله‌ای که ثابت کرد با شطرنج نیز می‌توان به پهلوانی رسید و نامی نیک را به یادگار گذاشت.
آرین غلامی که تنها چند روز است به نشان استاد بزرگی شطرنج رسیده، باز هم در رقابت‌های قهرمانی شطرنج جوانان جهان در کشور هند، برابر آزمونی سخت قرار گرفت اما روح این پهلوان کوچک ورزش ایران، آنقدر بزرگ است که باز هم دفاع از مردم ستمدیده و مبارزه با استکبار جهانی را شیرین‌تر از هر قهرمانی دانست.
یکی از طعنه‌هایی که برخی به آرین غلامی و دیگر ورزشکاران عزیزمان می‌زنند این است که آنها را وادار می‌کنند در مقابل نمایندگان رژیم صهیونیستی قرار نگیرند اما آرین غلامی سال گذشته در مسابقات ریلتون سوئد در حالی دست به چنین اقدامی زد که به تنهایی در سوئد حضور داشت، حتی اگر از سد حریف اسرائیلی نیز عبور می‌کرد، آب از آب تکان نمی‌خورد و به‌جای نایب‌قهرمانی به مقام قهرمانی می‌رسید.
سال گذشته که خبر عدم حضور آرین در برابر نماینده رژیم صهیونیستی رسانه‌ای شد، خیلی‌ها در فضای مجازی و همچنین رسانه‌های سلطنت‌طلب به او تاختند، البته این واکنش‌ها طبیعی است اما یک جوان ۱۸ساله چقدر باید ظرفیت داشته باشد که این‌طور او و خانواده‌اش را مورد توهین و تهمت قرار دهند البته نباید غافل شویم خیلی‌ها اقدامش را ستودند و موجب دلگرمی او شدند.
بنا به گفته آرین، لطف و تفقد رهبر معظم انقلاب و همچنین سردار حاج قاسم سلیمانی روحیه‌اش را چندبرابر کرده و اگر ۱۰۰۰ بار دیگر هم در برابر نمایندگان رژیم صهیونیستی قرار بگیرد، حاضر به رویارویی با آنها نیست، این مسئله از سر اجبار نیست بلکه آرین به این کارش اعتقاد دارد.
آرین در شهری (قائم‌شهر) زندگی می‌کند که شهید مدافع حرم این شهر «شهید محمد بلباسی» ۴ فرزند قد و نیم‌قدش را تنها گذاشت و برای مقابله با استکبار جانش را فدا کرد؛ آرین هم بارها عنوان کرده که کارم سخت‌تر از مجاهدت شهید بلباسی‌ها نیست.
خیلی‌ها مدعی هستند که ورزش نباید با سیاست قاطی شود اما آنهایی که ورزش و سطح آن را در سطوح بین‌المللی درک می‌کنند به‌خوبی می‌دانند که تصمیمات کلان هر رشته ورزشی بر پایه‌های تفکرات سیاسی شکل می‌گیرد، نمونه‌هایی از سیاست‌زدگی‌ها و تحمیل سیاست‌های ظالمانه را در بسیاری از رشته‌های ورزشی طی این سال‌ها مشاهده کردیم.
بارها کریستین رونالدو با انتشار ویدئوهایی به دفاع از مردم ستمدیده دنیا به‌ویژه دلجویی از کودکان آنها پرداخت، رونالدو در چه کشوری زندگی می‌کند؟ آیا نظام حاکم بر کشور پرتغال او را وادار به انجام چنین کاری می‌کند؟ آیا اهالی فوتبال نمی‌دانند که به‌خاطر همین رفتارها چندین بار حق رونالدو را ضایع کردند، پس نگوییم ورزش از سیاست جداست، ماهیت ورزش خالص بودنش است اما متأسفانه در دنیای امروز این اتفاق نمی‌افتد.
درحال حاضر که کشور ما مورد تحریم‌های ظالمانه غرب قرار گرفته و حتی بسیاری از بیماران با مشکلاتی از قبیل تأمین داروهای‌شان مواجهند، این انسانیت است؟ آیا بیماران ما سیاسی‌اند؟ این همه ظلمی که به کشور ما و دیگر کشورها شده، نادیده گرفته می‌شود اما به رسمیت نشناختن اسرائیل از سوی ورزشکاران ایرانی به کل دنیا برمی‌خورد./ خبرگزاری فارس
