نگاه واقع‌بینانه به نوجوانان در «منطقه پروازممنوع»
به‌گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی از اراک؛ رسول حسنی؛ سینمای رو به زوال کودک و نوجوان که در دهه 60 سال‌های طلایی خود را پشت سر گذاشته بود هم‌اکنون در سراشیبی تهدیدکننده‌ای قرار دارد. هرچند گاهی در حوزه کودک و نوجوان آثاری روی پرده سینما می‌رود اما این آثار چنان‌که انتظار می‌رود هم‌سو با نیازهای کودک و نوجوان نیست. یا چنان شعارزده است که مخاطب آن را نمی‌بیند و یا آن‌قدر با ارزش‌های انقلاب فاصله دارد که اثر سوء بر مخاطب می‌گذارد. به‌ندرت آثاری اکران می‌شود که هم با ارزش‌های انقلاب اسلامی هم‌سو باشد و هم نوجوانان آن را بپذیرند.
فیلم سینمایی «منطقه پروازممنوع» از معدود آثاری است که این دو ویژگی را داراست. این با داستانی روان و به دور از پیچیدگی تلاش سه نوجوان برای ساخت پهپاد و شرکت در مسابقه روایت می‌کند. آنها در این مسیر با گروهی عناصر ضد انقلاب که به بهانه حفاظت از یوزپلنگ ایرانی قصد جاسوسی از یک سایت حفاظت شده دارند، برمی‌خورند و سعی می‌کنند تا این اقدامات این گروه جاسوسی را بی‌ثمر کنند. «امیر داسارگر» به‌عنوان نویسنده و کارگردان توانسته شخصیت‌های نوجوان فیلم را تا حد زیادی به سمت قهرمانی دراماتیک پیش ببرد.
این فیلم از معدود آثاری است که از نوجوان کلیشه‌ای تا حد زیادی فاصله گرفته است. «روح‌الله»، «محمدمهدی» و «نصیر» سه قهرمان «منطقه پروازممنوع» هستند، این سه نوجوان نه‌تنها منفعل نیستند بلکه به‌شدت کنش‌گرند. در حقیقت این سه دوست بر یکدیگر و داستان تأثیر می‌گذارند و به همان میزان تأثیر می‌گیرند. رمز موفقیت فیلم‌نامه با همه نکات ضعفی که می‌توان به آن وارد کرد در طراحی شخصیت درستی است که مخاطبان کودک و نوجوان سال‌ها از دیدن آن محروم بودند. در کنار قهرمان‌های داستان، ضدقهرمان نیز به‌درستی خلق شده است.
ضدقهرمان «منطقه پروازممنوع» که به نام «شیک‌پوش» آن را می‌شناسیم با قهرمانان فیلم در حد تعادل قرار دارد. نویسنده و کارگردان در حدی لزوم درباره ضدقهرمان اطلاعات می‌دهد و همین مقدار در چنین اثری که درباره کودک و نوجوانان ساخته شده کافی است. «منطقه پروازممنوع» در بحث محتوایی نیز موفق عمل کرده و آنچه را که می‌خواهد می‌گوید به بهترین شکل ممکن بیان کرده است. سه شخصیت اصلی فیلم با همه ناکامی‌ها و محرومیت‌هایی که دارند دست از تلاش برنمی‌دارند. آنها قصد دارند در مسابقات پهپاد شرکت کنند و به هیچ عنوان نمی‌خواهند انصراف دهند.
در موضوع اقتدار ملی و ما می‌توانیم به‌خوبی در هم تنیده شده و در حد درک نوجوانان به آنها تفهیم شده است. ساخت یک اثر استاندارد در گونه کودک و نوجوانان کار دشواری است که داسارگر تا حد زیادی از عهده آن برآمده است؛ اما دشواری‌های این حوزه فقط به مرحله ساخت معطوف نمی‌شود، سینمای کودک و نوجوان مانند خود کودکان و نوجوانان نیاز به مراقبت، حمایت و دیده شدن دارد.
اگر فیلم خوبی مثل «منطقه پروازممنوع» آن‌طور که لازم است دیده نشود، نمی‌توان انتظار داشت که دیگر فیلم‌سازان وارد این حیطه شوند. حمایت از فیلمی چون «منطقه پروازممنوع» حمایت از سینمایی سالم و شریف است که در کنار انبوه آثار سینمایی سیاه‌نما و سخیف، امیدوارکننده است.
انتهای پیام/
