مقامات کشور چین بر اساس نتایج به دست آمده از آزمایشات و بررسی‌های بعمل آمده خبر از شروع بیماری جدیدی از خانواده ویروس سارس در استان ووهال خود داد ، که بعد از گذشت کمتر از 15 روز نه تنها در کشور پهناور خود بلکه به دور ترین کشور ها مانند کانادا و آمریکا رسید.
طبخ و مصرف غذایی بی رویه و بی اساس حیوانات و عدم توجه به ژن های موجود در بدن حیوانات باعث شد تا موسسه ویروس شناسی استان ووهال چین اعلام کند بیش از ۹۶ درصد ویروس کرونا در بدن خفاش است و سوپ خفاش فروخته شده در یکی از بازار های محلی این استان عامل پخش این ویروس شده است و چینی ها اعلام کنند کرونا ویروس سلاح بیولوژیکی کشور چین بر علیه بشریت نیست.
در تحقیقات بیشتر مشخص شد این ویروس جز خانواده ای از ویروس ها است که در حیوانات گوناگونی مانند مار و گربه های اهلی و وحشی شناسایی شده و می توانند به راحتی از حیوان به انسان کوچ کند .
نگاهی به تعریف از امنیت غذایی از سوی سازمان ملل متحد : همه انسان ها می توانند در هر زمانی توانایی دسترسی مادی، اجتماعی، مالی، به غذای کافی ایمن و مغزی را داشته باشند که ترجیحات غذایی و رژیم مورد نیاز برای زندگی فعال و سالم را فراهم کند در تعریف و اضهار نظر کارشناسان متخصص سازمان ملل، موجودیت، دسترسی و پایداری در دریافت غذا سه عنصر و رکن ثابت و اصلی امنیت غذایی هستند.
اما نکته بسیار مهم و اثبات شده در جهان این است که تولید غذا در کشور چین با نظام حاکم جهانی در خصوص امنیت غذایی مطابقت ندارد و در کشور چین بر اساس سیر کردن جمعیت تعریف شده است به معنای اینکه هر چیزی که قابل خوردن باشد مصرف کنیم و بر این اساس با توجه به استفاده غیر اصولی در تامین برنامه غذایی این کشور و باعث برهم خوردن توازن در نظام تامین غذایی چین شده که ویژگی پایدار بودن در تعریف جهانی را از دست می‌دهد. از نگاهی دیگر تولید فعلی در تولید غذایی در این کشور را از نظر سالم و ایمن بودن تغذیه هم نقض می کند که پس از شیوع گسترده این بیماری در سراسر جهان افکار عمومی جهانی روش غذایی این کشور را (عادات کثیف غذایی چینی ها) نام بردند و خبرگزاری های بین المللی همانند رویترز این عادات را به زحمت انداختن دیگر کشور ها و تحمیل هزینه های اجباری به دیگر ملت ها نام بردند.
یادداشت:به قلم علی کاکی کارشناس علوم سیاسی و هادی سیاسی
