برکات و آثار اعتکاف بسیار زیاد است اما اساسی ترین و شاید مهم ترین است دستاورد های اعتکاف الفت با مسجد و پاک کردن لوح وجود از لوث زنگارهاست اما این روزها که با ورود ویروس منحوس کرونا بسیاری از مراسمات مذهبی برگزار نمی شود، گفتن از اعتکاف و نشستن بر سر سجاده ای زیبا در گوشه خانه و تفکر و تعبد خود صفایی قابل وصف دارد.
به گزارش خبرگزاری بسیج امسال به خاطر ورود ویروس منحوس کرونا به کشور بسیاری از مراسمات مذهبی، ملی و حتی خانوادگی در سراسر کشور برگزار نمی‌شود. یکی از مهمترین مراسماتی که با استقبال بی نظیر جوانان و نوجوانان و اقشار مختلف مردم برگزار می‌شد، مراسم پرفیض اعتکاف بود که برگزاری آن نیز تحت الشعاع کرونا قرار گرفته است.
اما برگزار نشدن احتمالی این مراسم، نباید باعث شود که ما از زیبایی‌ها و فیوضات اعمال این روزهای سراسر رحمت خود را محروم کنیم. از قدیم گفته اند وصف العیش نصف العیش گفتن از اعتکاف و برکات و رحمت‌های آن و تشویق به عبادت و گوشه نشینی با تفکر در خانه در روز‌هایی که افراد خود را در قرنطینه خانگی قرار داده اند، کمتر از اعتکاف در مساجد نیست. پس می‌نویسم ..
اعتکاف گلگشتی درونی در دنیای باطن است؛ تا بتوانیم نگاهی بر نفسانیات خویش داشته باشیم و از این رهگذر قدم تهذیب برداشته و بندگی را ره توشه خویش سازیم. می‌توان گفت، اعتکاف بریدن از تعلقات دنیوی و پیوستن به خدا برای بازگشت به خویشتن است. به عبارتی مجاهده با نفس وانس با معبود است.
برکات و آثار اعتکاف بسیار زیاد است، اما اساسی‌ترین و شاید مهمترین است دستاورد‌های اعتکاف الفت با مسجد و پاک کردن لوح وجود از لوث زنگارهاست. زیرا وقتی در ایام البیض به نیت اعتکاف به ستون‌های مسجد اتکا میکنم و قلبمان لبریز از عشق الهی می‌گردد و ضمیر وجودیمان پذیرای حق و حقیقت می‌گردد مگر می‌شود به وادی رستگاری عاقبت بخیری رهنمود نشویم؟ که همین عاقبت بخیری منجر به سعادت اخروی و در نتیجه انگیزه‌ای برای خوب شدن وخوب ماندن آدمی می‌شود. در پیرامون فضای مسجد که لبریز از دعا و نیایش است مطمعاً هر معتکفی دست خالی به خانه باز نخواهند گشت.
ایام البیض فرصتی است که معتکفین در مساجد با خدای خود راز و نیاز کرده و ضمن ذکر و دعا و مناجات به روح روان خود طهارت و طراوت می‌بخشند و دل و جان را صیقل می‌دهند تا شیرینی مناجات و توبه را تجربه کرده و با یگانه معبود هستی نجوا‌های عاشقانه داشته باشند و روح آغشته با رحمت پروردگار عالم را باخود به همراه برند. همانطور که میدانیم تمرینی سه روزه در ماه رجب المرجب- با قیام و شب زنده داری و روزه – است و معتکفین در آخرین روز از ایام البیض با انجام اعمال ام داوود، اعتکاف خود را پایان دهند.
مساجد همیشه به عنوان پایگاه و مقر اعتکاف، کانون خلوت واتس معتکفین با معبود بوده و هست خواهد بود. اما آیا میدانید چرا؟
چون مسجد خانه پارسیان است ودر برخی روایات با تعبیری لطیف از مسجد با عنوان بازار آخرت یاد شده است. چنانچه رسول اکرم (ص) می‌فرمایند: ((مساجد، بازاری از بازار‌های آخرت است، پذیرای آن آموزش و هدیه‌ی آن بهشت است.))
در روایت آمده که انسان‌های مسجدی، مانع نزول بسیاری از بلا‌هایی می‌شوند، ولی در برخی مواقع چنان عصیان و سرکشی فراوان می‌شود که عذاب و خشم خداوند فرود می‌آید، در این حال رحمت الهی فقط شامل اهل مسجد می‌شود و آنان از خشم الهی در امان می‌مانند. از سویی طبق دستور‌های ائمه اطهار علیه اسلام پناه بردن به مسجد یکی از راه‌های التیام بخشیدن به فشار‌ها و ناراحتی‌های انسان است. امام حسن علیه السلام می‌فرمایند:
"اهل مسجد، زائران خدا هستند بر صاحب خانه است که به زائرش هدیه دهد. "
اگر حق پرستی به مسجد درآی که با جمع بینی تو دست خدای
اعتکاف ترکیبی شفا بخش و سازنده است؛ زیرا مجموعه‌ای است که شامل مهمترین عبادات واجب و مستحب. هم اثر نماز و هم نتایج روزه که رازی از اسرار الهی است. روزۀ ایام البیض در ماه رجب المرجب آثار و برکات ویژه‌ای دارد. چنانچه رسول اکرم (ص) فرمود: ه: ((هر فردی سه روز از وسط ماه رجب سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم را روزه بدارد و در شب هایش به نماز شب قیام کند، از دنیا رحلت نمی‌کند، مگر با توبه نصوح.)) همچنین از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام نیز نقل شده است که فرمود: ه: " هر کس یک روز از ماه رجب را در اول یا وسط یا آخر آن روزه بگیرد، خداوند به ازای هر روز، ثواب روزه داری و شب زنده داری یکسال را برای او می‌نویسد و در روز قیامت در جایگاه ایمن شدگان از آتش دوزخ خواهد ایستاد. "
بنابراین در یک جمع بندی کلی می‌توان گفت: آیین اعتکاف آثار و برکات غیر قابل انکاری دارد که توفیق این برکات نصیب مومنین معتکف و حقیقت جو با عزم و اراده قوی برای نیایش خواهد بود.
در حدیث نبوی آمده است: هر کس روزی را برای خدا اعتکاف کند، خداوند بین او و آتش سه خندق فاصله قرار می‌دهد.
اگر هر یک ازما با خویشتن خویش کمی خلوت کنیم می‌بینیم کوله باری از گناهان آن را پر کرده است، پس چه بهتر از قبل آنکه به حساب کارهایمان رسیدگی کنند خود به کارنامه اعمالمان رسیدگی کنیم. ازاینرو اعتکاف فرصتی مناسب است که در محیط مسجد نزد پروردگار متعال به خطاهایمان اعتراف کنیم و از خدا بخواهیم از اشتباهات و گناهان ما چشم پوشی کند. عاقبت به خبری از آتش جهنم، آرزوی همگی ماست. در دعای جوشن کبیر با آن عظمت و شکوه شامل بر هزار اسماء خداوند است بعد از هر ده اسم خداوند، فریاد می‌کشیم: منزه‌ی تو‌ای کسی که معبودی جز تو نیست... و در دعای مبارک مجیر که در ایام البیض هم وارد است بعد از هر دو نام مبارک خداوند می‌گوییم: پناه بده‌ای پناه.
از فضیلت و عظمت اعتکاف است که انسان میتواند در مدت ایام البیض در مسجد آینده خود را بسازد و بیمه کند و خود را از آتش جهنم نجات دهد.
روایتی از امام صادق (ع) نقل شده که آن حضرت می‌فرماید:" آنگاه که یکی از شمارا اندوه‌های دینوی فرا گیرد، چه چیز مانع از آن است که وضو بگیرد و داخل مسجد شود و دو رکعت نماز به جا آورد و در آن نماز خداوند را بخواند؟ آیا نشنیده‌ای که خدای متعال می‌فرمایند: واستغینوا بالصبر و الصلاﺓ؛ در سختی‌ها از صبر و نماز یاری جویید؛ بنابراین اعتکاف به یاد خدا بودن و با خدا زیستن است و مسجد مرکز خلوت عابدان با معبود خویش است. البته باید متذکر شد درایام البیض، معتکفین در چند مورد می‌توانند از مسجد خارج شوند. چنانچه در این زمینه نیز روایتی از یاران امام دوم شیعیان نقل شده است که آن را مطرح میکنم: در نزد حسن بن علی علیه السلام در مسجد در حال اعتکاف نشسته بودم که مردی بر او وارد شد، عرض کرد، یا بن رسول الله فلانی از من مالی طلب دارد و می‌خواهد مرا در مقابل مالش حبس کند. حضرت فرمود:: به خدا قسم مالی نزدم نیست تا قرضت را بپردازم عرض کرد: با او صحبت کنید، شاید مهلت داد. راوی می‌گوید: حضرت امام حسن (ع) تعلین خود را پوشید و با او راه افتاد. پس به او عرض کردم: آیا اعتکافت را فراموش کردی؟ حضرت فرمود:: فراموش نکردم، ولی از پدرم شنیدم که از جدم رسول خدا (ص) نقل نمود که آن حضرت فرمود:: کسی که در برآوردن حاجت برادر مسلمانش تلاش کند، پس گویا خدای عزیز و جلیل را نه هزار سال، در حالی که روزها روزه دارد و شب‌ها در حال نماز بیدار است، پرستش کرده است.
از این روایت می‌توان برداشت کرد که با حفظ صورت اعتکاف برای انجام مهمی مانند گواهی دادن در دادگاه، تشییع جنازه، نماز جماعت و برای انجام سایر کار‌های ضروری عرفی یا شرعی، خواه واجب باشد یا مستحب، مربوط به امور دنیوی باشد یا اخروی، ولی مصلحتی در آن نهفته باشد، از مسجد خارج و پس از اتمام کار به سرعت به مسجد بازگشت.
باید متذکر شد که اعتکاف وقت تلف کردن نیست بلکه نیایش است و می‌توان در حین اعتکاف به کار‌های مباح دیگری منجمله مطالعه کردن پرداخت و یا اگر کار بسیار مهمی برای خلف الله پیش بیاید که گره گشایی آن بدست شخص معتکف است، میتواند به قدر حل آن مشکل اقدام نماید.
ماه رجب ماه بندگی است و دروازه ورود به ماه مبارک رمضان است که باید شرایط ورود به رمضان در ماه رجب و شعبان ایجاد شود. نباید فراموش کرد که توسل به ائمه اطهار علیه اسلام و توکل به خداوند متعال سبب حفظ این ارزش‌ها و سنت‌ها یا اسلامی خواهد شد.
اما برگزار نشدن احتمالی این مراسم، نباید باعث شود که ما از زیبایی‌ها و فیوضات اعمال این روزهای سراسر رحمت خود را محروم کنیم. از قدیم گفته اند وصف العیش نصف العیش گفتن از اعتکاف و برکات و رحمت‌های آن و تشویق به عبادت و گوشه نشینی با تفکر در خانه در روز‌هایی که افراد خود را در قرنطینه خانگی قرار داده اند، کمتر از اعتکاف در مساجد نیست. پس می‌نویسم ..
اعتکاف گلگشتی درونی در دنیای باطن است؛ تا بتوانیم نگاهی بر نفسانیات خویش داشته باشیم و از این رهگذر قدم تهذیب برداشته و بندگی را ره توشه خویش سازیم. می‌توان گفت، اعتکاف بریدن از تعلقات دنیوی و پیوستن به خدا برای بازگشت به خویشتن است. به عبارتی مجاهده با نفس وانس با معبود است.
برکات و آثار اعتکاف بسیار زیاد است، اما اساسی‌ترین و شاید مهمترین است دستاورد‌های اعتکاف الفت با مسجد و پاک کردن لوح وجود از لوث زنگارهاست. زیرا وقتی در ایام البیض به نیت اعتکاف به ستون‌های مسجد اتکا میکنم و قلبمان لبریز از عشق الهی می‌گردد و ضمیر وجودیمان پذیرای حق و حقیقت می‌گردد مگر می‌شود به وادی رستگاری عاقبت بخیری رهنمود نشویم؟ که همین عاقبت بخیری منجر به سعادت اخروی و در نتیجه انگیزه‌ای برای خوب شدن وخوب ماندن آدمی می‌شود. در پیرامون فضای مسجد که لبریز از دعا و نیایش است مطمعاً هر معتکفی دست خالی به خانه باز نخواهند گشت.
ایام البیض فرصتی است که معتکفین در مساجد با خدای خود راز و نیاز کرده و ضمن ذکر و دعا و مناجات به روح روان خود طهارت و طراوت می‌بخشند و دل و جان را صیقل می‌دهند تا شیرینی مناجات و توبه را تجربه کرده و با یگانه معبود هستی نجوا‌های عاشقانه داشته باشند و روح آغشته با رحمت پروردگار عالم را باخود به همراه برند. همانطور که میدانیم تمرینی سه روزه در ماه رجب المرجب- با قیام و شب زنده داری و روزه – است و معتکفین در آخرین روز از ایام البیض با انجام اعمال ام داوود، اعتکاف خود را پایان دهند.
مساجد همیشه به عنوان پایگاه و مقر اعتکاف، کانون خلوت واتس معتکفین با معبود بوده و هست خواهد بود. اما آیا میدانید چرا؟
چون مسجد خانه پارسیان است ودر برخی روایات با تعبیری لطیف از مسجد با عنوان بازار آخرت یاد شده است. چنانچه رسول اکرم (ص) می‌فرمایند: ((مساجد، بازاری از بازار‌های آخرت است، پذیرای آن آموزش و هدیه‌ی آن بهشت است.))
در روایت آمده که انسان‌های مسجدی، مانع نزول بسیاری از بلا‌هایی می‌شوند، ولی در برخی مواقع چنان عصیان و سرکشی فراوان می‌شود که عذاب و خشم خداوند فرود می‌آید، در این حال رحمت الهی فقط شامل اهل مسجد می‌شود و آنان از خشم الهی در امان می‌مانند. از سویی طبق دستور‌های ائمه اطهار علیه اسلام پناه بردن به مسجد یکی از راه‌های التیام بخشیدن به فشار‌ها و ناراحتی‌های انسان است. امام حسن علیه السلام می‌فرمایند:
"اهل مسجد، زائران خدا هستند بر صاحب خانه است که به زائرش هدیه دهد. "
اگر حق پرستی به مسجد درآی که با جمع بینی تو دست خدای
اعتکاف ترکیبی شفا بخش و سازنده است؛ زیرا مجموعه‌ای است که شامل مهمترین عبادات واجب و مستحب. هم اثر نماز و هم نتایج روزه که رازی از اسرار الهی است. روزۀ ایام البیض در ماه رجب المرجب آثار و برکات ویژه‌ای دارد. چنانچه رسول اکرم (ص) فرمود: ه: ((هر فردی سه روز از وسط ماه رجب سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم را روزه بدارد و در شب هایش به نماز شب قیام کند، از دنیا رحلت نمی‌کند، مگر با توبه نصوح.)) همچنین از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام نیز نقل شده است که فرمود: ه: " هر کس یک روز از ماه رجب را در اول یا وسط یا آخر آن روزه بگیرد، خداوند به ازای هر روز، ثواب روزه داری و شب زنده داری یکسال را برای او می‌نویسد و در روز قیامت در جایگاه ایمن شدگان از آتش دوزخ خواهد ایستاد. "
بنابراین در یک جمع بندی کلی می‌توان گفت: آیین اعتکاف آثار و برکات غیر قابل انکاری دارد که توفیق این برکات نصیب مومنین معتکف و حقیقت جو با عزم و اراده قوی برای نیایش خواهد بود.
در حدیث نبوی آمده است: هر کس روزی را برای خدا اعتکاف کند، خداوند بین او و آتش سه خندق فاصله قرار می‌دهد.
اگر هر یک ازما با خویشتن خویش کمی خلوت کنیم می‌بینیم کوله باری از گناهان آن را پر کرده است، پس چه بهتر از قبل آنکه به حساب کارهایمان رسیدگی کنند خود به کارنامه اعمالمان رسیدگی کنیم. ازاینرو اعتکاف فرصتی مناسب است که در محیط مسجد نزد پروردگار متعال به خطاهایمان اعتراف کنیم و از خدا بخواهیم از اشتباهات و گناهان ما چشم پوشی کند. عاقبت به خبری از آتش جهنم، آرزوی همگی ماست. در دعای جوشن کبیر با آن عظمت و شکوه شامل بر هزار اسماء خداوند است بعد از هر ده اسم خداوند، فریاد می‌کشیم: منزه‌ی تو‌ای کسی که معبودی جز تو نیست... و در دعای مبارک مجیر که در ایام البیض هم وارد است بعد از هر دو نام مبارک خداوند می‌گوییم: پناه بده‌ای پناه.
از فضیلت و عظمت اعتکاف است که انسان میتواند در مدت ایام البیض در مسجد آینده خود را بسازد و بیمه کند و خود را از آتش جهنم نجات دهد.
روایتی از امام صادق (ع) نقل شده که آن حضرت می‌فرماید:" آنگاه که یکی از شمارا اندوه‌های دینوی فرا گیرد، چه چیز مانع از آن است که وضو بگیرد و داخل مسجد شود و دو رکعت نماز به جا آورد و در آن نماز خداوند را بخواند؟ آیا نشنیده‌ای که خدای متعال می‌فرمایند: واستغینوا بالصبر و الصلاﺓ؛ در سختی‌ها از صبر و نماز یاری جویید؛ بنابراین اعتکاف به یاد خدا بودن و با خدا زیستن است و مسجد مرکز خلوت عابدان با معبود خویش است. البته باید متذکر شد درایام البیض، معتکفین در چند مورد می‌توانند از مسجد خارج شوند. چنانچه در این زمینه نیز روایتی از یاران امام دوم شیعیان نقل شده است که آن را مطرح میکنم: در نزد حسن بن علی علیه السلام در مسجد در حال اعتکاف نشسته بودم که مردی بر او وارد شد، عرض کرد، یا بن رسول الله فلانی از من مالی طلب دارد و می‌خواهد مرا در مقابل مالش حبس کند. حضرت فرمود:: به خدا قسم مالی نزدم نیست تا قرضت را بپردازم عرض کرد: با او صحبت کنید، شاید مهلت داد. راوی می‌گوید: حضرت امام حسن (ع) تعلین خود را پوشید و با او راه افتاد. پس به او عرض کردم: آیا اعتکافت را فراموش کردی؟ حضرت فرمود:: فراموش نکردم، ولی از پدرم شنیدم که از جدم رسول خدا (ص) نقل نمود که آن حضرت فرمود:: کسی که در برآوردن حاجت برادر مسلمانش تلاش کند، پس گویا خدای عزیز و جلیل را نه هزار سال، در حالی که روزها روزه دارد و شب‌ها در حال نماز بیدار است، پرستش کرده است.
از این روایت می‌توان برداشت کرد که با حفظ صورت اعتکاف برای انجام مهمی مانند گواهی دادن در دادگاه، تشییع جنازه، نماز جماعت و برای انجام سایر کار‌های ضروری عرفی یا شرعی، خواه واجب باشد یا مستحب، مربوط به امور دنیوی باشد یا اخروی، ولی مصلحتی در آن نهفته باشد، از مسجد خارج و پس از اتمام کار به سرعت به مسجد بازگشت.
باید متذکر شد که اعتکاف وقت تلف کردن نیست بلکه نیایش است و می‌توان در حین اعتکاف به کار‌های مباح دیگری منجمله مطالعه کردن پرداخت و یا اگر کار بسیار مهمی برای خلف الله پیش بیاید که گره گشایی آن بدست شخص معتکف است، میتواند به قدر حل آن مشکل اقدام نماید.
ماه رجب ماه بندگی است و دروازه ورود به ماه مبارک رمضان است که باید شرایط ورود به رمضان در ماه رجب و شعبان ایجاد شود. نباید فراموش کرد که توسل به ائمه اطهار علیه اسلام و توکل به خداوند متعال سبب حفظ این ارزش‌ها و سنت‌ها یا اسلامی خواهد شد.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
