متن کامل این یادداشت در ادامه آمده است:
سالی که گذشت را میتوان سال تاملات نظری ایرانیان در باره "سلامت" و "امنیت" نامید؛ با یک تامل نظری و دقت نظر، سوای سایر برکات در سال گذشته، به نظر می رسد؛ سنتی الهی در تاریخ، ایران را به جایی دلالت کرد که "سلامتی" و "سلیمانی" با هم به عید برسند تا بصورت گسترده و در هسته‌های کوچک خانوادگی این روزهای قرنطینه ای درباره‌ی این دو پدیده تفکر شود؛ بهم رسیدن سلیمانی و سلامتی خیلی زود و بیشتر از حالا از دو سین در کنار هفت سین سفره‌ی نوروز، به نشانگان در سپهر افکار عمومی تبدیل شده و اکنون نیز البته چنین شده است؛ سیل، زلزله، تحریم و کرونا و...، دارای مخرج و مقسم مشترکی است که می شود آن را به مرحله ی حق شناسی و اظهار دوستداری سلامت و امنیت در ایران نامگذاری کرد؛ به دیگر سخن، سلیمانی و سلامتی از مرحله ی پنهان ماندگی، اخفاء و حجاب یافتگی، اینک اما متبلور شده و بر صدر سفره ی ذهن مردم نشسته و بالاتر بگویم با روح و جان مردم گره خورده است.
سلامتی و سلیمانی دو "سین" از هفت سین نوروز نیستند؛ تمام هفت سین‌اند بلکه تمامیت و خود سفره‌اند و مگر معصوم نفرمود: العافِیَةُ نِعمَةٌ خَفِیَّةٌ، إذا وُجِدَت نُسِیَت، و إذا فُقِدَت ذُکِرَت؛ آری حکیمانه و تجربه گرایانه است آنگاه که شیخ الائمه، صادق آل محمد علیه السلام متذکر شدند که "سلامتی"، نعمت پنهانی است که بودش موجب فراموشی و فقدانش موجب یادآوری آن است! و حالا بود و نبود امنیت و سلامت مهم شده و باید گفت از حیث سیاسی و امنیتی نیز سلیمانی و سلامت، همبستگی های مردمی علیه اپوزسیون خارج از کشور را بیشتر خواهد کرد و در تقلیل یا تضعیف این وضع از بنگاه‌های خبری ضد انقلاب و غرب هم کاری بر نخواهد آمد زیرا به دلیل عقلی ائتلاف ویروس های زیستی - سیاسی بسیار ضعیف تر از ائتلاف مفهومی سلیمانی - سلامت اند.
ترور سپهبد موجب شد همه ایرانیان برای سپاس از برکت وجود امنیت قیام کنند و اینک کرونا نیز باعث شد برای حفاظت از گوهر جان روزی چندین بار دست و روی را باصابون شسته و برای مدافعین سلامت آیه "امن یجیب" بخوانیم؛ همه نیز بخوبی دریافتند که بخاطر قدمت هفت هزارساله‌ی ایران، نجابت مردم مان با زشتی غارت فروشگاه‌ها در غرب و با منتظران به صف ایستاده برای تهیه سلاح و مهمات برای احتمال قحطی پسا کرونایی در آمریکای ۲۴۰ساله غیر قابل مقایسه است، پس باید گفت ایرانی ها حتی بیشتر ازروزهای تشییع تاریخی سلیمانی به نعمت امنیت و اینک به وجود سلامت پی بردند؛ تروریست ها و کرونا جان های عزیزی را در فرودگاه بغداد و در کوچه، خیابان های ایران ستاندند اما با شواهدی فراوان میتوان گفت این مصائب ره آموز دوره جدیدی از تفکر در باره امنیت و سلامت در ایران شده است، این روزها مردم با دیدن و لمس کردن مصائب یک ویروس، در هر کوی و برزن می گویند اگر سلیمانی و مدافعین حرم نبودند باید چه می کردیم با ویروس هزاران بار کشنده تر داعش!؟
روزهای قبل‌تر که بعضا برای ناکارآمدی و قحطی وجدان از این داروخانه به آن داروخانه در پی ماسک و مواد ضدعفونی بودیم، بیاد آوردیم وقتی را که بعثی ها با موشک های بالستیک شهرهامان را در هم می کوبیدند ما اما برای دریافت موشک های وارداتی و سکوهای پرتاب اجاره ای و ایجاد توازن در جنگ موشکها، از این کشور به آن کشور چگونه تحقیر می شدیم؛ گو این که حالا اما در جنایت کاری دارویی و بهداشتی آمریکا و اروپا، بزرگی یوم الله عین الاسد از مرحله ی اخفای این نعمت پنهان، به "اظهار" رسیده وجهاد موشکی تهرانی مقدم و شهرهای موشکی زیر زمینی مان را با تمام وجود حس می کنیم و نیز درست گفته اند برخی فعالان شبکه های اجتماعی که جان بازی پرستاران، پزشکان و کارکنان بیمارستان ها و نیروهای مردمی در جهاد ضدکرونایی با وجود چشمان منتظر خانواده های ایشان، ناجوانمردی تهمت دریافت پول در نبرد با ویروس داعش به شاگردان حاج قاسم، ضد انقلاب را رسوا کرد.
شاید به طرز دیگری نیز می توان گفت و آن این که جامعه ایرانی پس از حیات مادی سپهبد اسلام و ایران و در آغاز حیات باطنی اش و نیز در دوره ی کرونایی، از "مجهولِ امنیت" به "معلومِ امنیت" و یا بهتر بگویم به "امنیتِ معلوم" رسیده و بطور شگرفی به عافیت و امنیت می اندیشد و این نگرش از مراتب تمدن است؛ امنیت معلوم ایرانی که قبلا بصورت کنونی واضح و یا همه گیر نبود اینک بنا به قول های حکیمانه ی زیر نزد زن و مرد و پیر و جوان و کوچک و بزرگ محسوس و معلوم شده است چنانکه پیامبر اعظم فرمودند «نعمتان مجهولتان الامن و العافیه» و یا آنگونه که در بیان امام علیه علی السلام آمده است که «فان الصحه و الامان نعمتان مجهولتان لا یعرفهما الا من فقدهما».
