به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج ازبندرلنگه ، رهبر معظم انقلاب در فرمایشات خود در نیمه شعبان به گوشه‌ای از فعالیت‌های مردمی در کمک به نیازمندان جامعه و پیشگیری از ویروس کرونا اشاره داشتند و فرمودند؛ چه خوب است که یک رزمایش گسترده‌ای در کشور به‌وجود بیاید برای مواسات و همدلی و کمک مؤمنانه به نیازمندان و فقرا که این اگر اتّفاق بیفتد، خاطره خوشی را از امسال، در ذهن‌ها خواهد گذاشت. ما برای اینکه ارادتمان به امام زمان ثابت بشود، بایستی صحنه‌ها و جلوه‌هایی از جامعه مهدوی را خودمان به‌وجود بیاوریم.
در لبیک به رهنمود فرمانده معظم کل قوا، قرارگاه جهادی امام محمدباقر(ع) منطقه پنجم نیروی دریایی سپاه با نذر قربانی برای سلامتی امام زمان(عج) و دفع این ویروس از سر آحاد جامعه در هرمزگان پیش‌قدم شدند.
نیروهای جهادی قرارگاه امام محمدباقر(ع) این نذری‌ها را به‌همراه بسته‌های بهداشتی و غذایی بین نیازمندان در محله‌های حاشیه‌ای بندرلنگه توزیع نمودند.
این قرارگاه جهادی فقط به‌همین کمک‌های مؤمنانه اکتفاء نکرده و با شروع این ویروس منحوس، اقدام به ضدعفونی محلات نمودند و همچنین کارگاه تولید ماسک را در شهرک امام مهدی(عج) راه‌اندازی کردند که این روزها سهم بسزایی در پیشگیری ویروس کرونا را با اهدای ماسک به مردم و مراکز درمانی داشته‌اند.
رزمندگان نیروی دریایی سپاه که در این قرارگاه جهادی به‌صورت داوطلبانه خدمت می‌کنند و از هزینه شخصی خود خرج امورات این قرارگاه نیز می‌کنند نماد ایثار و از خودگذشتگی هستند چراکه از یک طرف حافظ آب‌های نیلگون خلیج فارس و از سوی دیگر در وقت آزاد خود مؤمنانه و خالصانه به سازندگی، محرومیت‌زدایی و کمک به فقرا در جامعه می‌پردازند و در کلام خداوند این‌ها انسان‌هایی هستند که پاداش این سختی‌ها رو خواهند دید و به واقع معنی این آیه شریفه (یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه "ای انسان به‌درستی که تودر راه پروردگارت تلاش می‌کنی و بالاخره او را دیدار خواهی کرد").
هدف نهایی سیر و سعی و تلاش انسان، خدای سبحان است، یعنی انسان به جهت آنکه عبدی است مربوب و مملوک که هیچ مالکیتی نسبت به نفس خود و اعمال و آثارش ندارد، جز آنکه مولایش اراده کند، دائمأ در حال سعی و تلاش و شتافتن به‌سوی خدای تعالی است که رب و مالک و مدبر امور اوست، لذا انسان در اراده و عملش مسؤول است و این امر، خود حجتی برای معاد است، چون ربوبیت الهی تمام نمی‌شود، مگر با عبودیت بندگان و عبودیت هم فقط با بودن تکلیف و مسؤولیت تصور می‌شود و مسؤولیت هم فقط با بازگشت به‌سوی خدا و حساب و جزا تمام می‌شود، پس انسان قطعأ در مسیر وجودی خود به ملاقات پروردگارش می شتابد و به‌سوی او باز می‌گردد.
