به گزارش خبرگزاری بسیج از ارومیه، بررسی وضعیت اجتماعی و مشارکت مردم کشورهای توسعه‌یافته در فعالیت‌های عام‌المنفعه، انسان دوستانه و خیرخواهانه و مقایسه آن با نرخ مشارکت مردم کشورهای درحال‌توسعه به‌روشنی نشان می‌دهد که شکاف بزرگی بین میزان کمک‌های مردمی در این دو جامعه وجود دارد به‌صورتی‌که درصدی زیادی از داشته‌ها و دارایی‌های مردم ملل توسعه‌یافته صرف کمک‌های اختیاری و مالیات اجباری شهروندان آن جوامع شده اما در کشورهای درحال‌توسعه و یا جهان‌سومی، این میزان بشدت پایین است درحالی‌که مردمان بسیاری هستند که توانایی مالی بالایی برای مشارکت در امورات خیریه و نوع‌دوستانه را دارند.
چند روزی از چهاردهم ژوئن یا ۲۵ خرداد که در تقویم جهانی و ملی بنام «روز اهداکنندگان خون» نام‌گذاری شده است، گذشت، مناسبتی که در این احوال کرونایی البته موردتوجه جریان رسانه‌ای کشور قرار نگرفت اما جا دارد از باب نقش کمک‌های انسان دوستانه خیرین حوزه سلامت، نگاهی به وضعیت نهاد متولی انتقال خون در سطح کشور انداخته شود.
سازمان انتقال خون ایران بالاترین و تنها مرجع تصمیم‌گیری در زمینه تأمین و توزیع خون و فرآورده‌های خونی سالم در ایران است. این سازمان در سال ۱۳۵۳ تأسیس شد؛ تأمین خون سالم و کافی و همه فرآورده‌های خونی موردنیاز بیماران کشور، مشارکت در مراقبت از بیماران، بسیج اهداکنندگان داوطلب و گسترش شبکه پایگاه‌های انتقال خون از وظایف اصلی این سازمان بوده و صدها نوع از فرآورده‌های خونی مختلف را به سیستم درمانی کشور ارائه می‌کند.
متأسفانه درصد بسیار بالایی از امکانات و ابزارهای مورداستفاده این سازمان «وارداتی» بوده و به دلیل تحریم‌های ناعادلانه نظام دارویی و پزشکی کشور و همچنین افزایش بی‌رویه قیمت ارزهای خارجی و در کنار آن کاهش بودجه و کمک‌های دولتی، این سازمان اکنون برای انجام وظایف خویش در وضعیت مناسبی به‌سر نمی‌برد.
این روزها و به دلیل شیوع گسترده «ویروس کرونا» نیز بر مشکلات این نهاد افزوده شده و بحث جداسازی پلاسمای بیماران بهبودیافته کرونایی برای درمان بیماران بدحال این ویروس و همچنین الزامات استفاده مکرر از محلول‌های ضدعفونی، ماسک، دستکش، کاورهای یک‌بارمصرف و... که اکنون با چند برابر قیمت توسط این سازمان خریداری می‌شود، همه و همه لزوم توجه خیرین و نیکوکاران جامعه را به این سازمان مهم و حیاتی، مضاعف کرده است.
روزانه این نهاد به هزاران بیمار بیمارستان‌های سطح کشور خدمات مستمر می‌دهد، توقف فعالیت‌ها و یا کاهش کیفیت خدمات آن می‌تواند به بروز یک فاجعه عمومی منجر شود؛ براین اساس انتظار این است که شهروندان نیکوکار کشور که قبلاً در امر مدرسه‌سازی و کمک به مصیبت‌زدگان بحران‌های مختلف طبیعی و غیرطبیعی و بیمارستان و خانه‌سازی و امثالهم امتحان خود را با سربلندی پس داده‌اند این بار نیز توجه ویژه‌ای به نهادی چون سازمان انتقال خون داشته و قسمتی از نیازهای مالی و لجستیکی این حوزه بسیار حیاتی را متقبل کنند.
بی‌شک هرگونه کمک به این نهاد، کمک به تک‌تک اعضای جامعه است و کیست که تابه‌حال خود یا یکی از اعضای خانواده‌اش از خدمات رایگان سازمان انتقال خون استفاده نکرده باشد؟
اهدای دستکش، ماسک، محلول‌های ضدعفونی، پوشش و ملحفه یک‌بارمصرف و همچنین کمک‌های نقدی و غیر نقدی دیگر می‌تواند نقش مهمی در کمک به نظام سلامت کشور و نجات جان انسان‌های بی‌شماری داشته باشد که این اقدام، هم انسانی، هم اخلاقی و هم مورد رضایت خداوند متعال است آنجا که در آیه ۳۲ سوره مائده فرمود: «هر کس در نجات جان انسانی کوشش کند مانند این است که جان همه مردم را نجات داده است».
انتهای پیام
