خبرگزاری بسیج قزوین: قره باغ از مناطق شمالی ایران بود که پس از جنگ اول ایران و روسیه تزاری و کشته شدن جوادخان قاجار آخرین حاکم ایرانی آن، در طی عهدنامه گلستان، از خاک ایران جدا شد. پس از فروپاشی حکومت تزاری در روسیه، آذربایجان و ارمنستان تا حدودی مستقل شدند اما با قدرت گیری اتحاد جماهیر شوروی مجددا تحت حاکمیت این نظام سیاسی قرار گرفتند.
هنگامه فترت و احتضار اتحاد جماهیر شوروی، در سال ۱۹۸۸ ارمنیان خواستار استقلال شدند که توسط ارتش جمهوری آذربایجان طی ۳ سال به شدت سرکوب و قتل عام گردیدند.
در واکنش به قتل عام مورد اشاره، نظامیان ارمنستان برای دفاع از ارمنیان وارد عمل شده و در طی یک جنگ ۳ ساله (۱۹۹۱ - ۱۹۹۴) مناطق قره باغ (که عمدتا ارمنی نشین اند) را به تصرف در آوردند و جمهوری"آرتساخ" (وابسته به ارمنستان) از دل آن جنگ متولد شد.
اکنون کینه های قدیمی و معضلات داخلی الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان باهم ترکیب شده و او را برآن داشته تا با بهره گیری از تفکرات نو عثمانی گری اردوغان و کمکهای وی قره باغ را بازپس گیرد.
در این خصوص ذکر چند نکته ضروری ست:
جمهوری آذربایجان متحد غرب و رژیم صهیونیستی بوده و حتی خاکش را در اختیار نیروهای اسرائیلی قرار داده و ادعاهای ارضی نسبت به خاک آذربایجان ایران دارد و مناطق قره باغ به نوعی حائل بین جمهوری آذربایجان و ایران است که اگر به تصرف نیروهای علی اف و تروریست های اعزامی اردوغان درآید، خطر جدی در بُعد امنیت ملی و تمامیت ارضی برای ایران ایجاد خواهد شد.
از این جهت که گام بعدی اردوغان و علی اف اتصال زمینی نخجوان به جمهوری آذربایجان خواهد بود و دست ترکیه را برای رسیدن به قفقاز و دریای خزر و استفاده از منابع آن بازخواهد کرد.
ارمنستان متحد روسیه، ایران و سایر کشورهای مخالف ایالات متحده بوده و اخیرا نیز در رزمایش قفقاز ۲۰۲۰ با کشورهای شرقی به تمرین نظامی در سطح منطقه ای پرداخت. درواقع میتوان گفت نزاع بین آذربایجان و ارمنستان از سطح ۲ دولت فراتر رفته و رنگ بوی زورآزمایی قدرت های منطقه ای به خود گرفته.
حدود ۴ هزار تروریست تکفیری طی روزهای گذشته از شمال سوریه به مناطق درگیر اعزام شده اند. حضور این افراد که کینه تاریخی از جمهوری اسلامی به علت نبرد با تروریسم در سوریه دارند، در مجاورت مرزهای ایران تهدیدی آشکار بوده و به نظر می رسد دستگاه دیپلماسی باید موضعی قاطع در خصوص آن اتخاذ نماید و نهادهای نظامی ایران نیز نباید در این جنگ موضع بی طرفانه داشته باشند چرا که مسئولان رسمی ترکیه و آذربایجان علنا بر جدا سازی استان های آذری زبان از ایران تاکید می ورزند.
در نهایت باید گفت اعتقادات و رویکردهای سران جمهوری لائیک آذربایجان، هیچ نسبتی با آذری زبان ها در آن کشور و ایران ندارد و حتی اکثریت شهروندان شیعه جمهوری باکو نیز توسط دولت الهام علی اف به علت اعتقادات مذهبی شان به شدت سرکوب شده و منکوب می گردند و این گمان که دفاع از آذربایجان در این نبرد حمایت از مسلمان و دارالسلام در برابر غیر مسلمان و دارالکفر است ، گمانی باطل و انگاره ای ناقص خواهد بود.
نگارنده: عباسیان، کارشناس سیاسی سپاه امام رضا(ع) شهرستان البرز
3001/گ30/ب
