به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،

این روزها ویدئویی از «شیرین عبادی» زنی که جایزه صلح نوبل را برد در شبکه های اجتماعی منتشر شده است که وی به طور کاملا عصبانی از فدراسیون های جهانی می خواهد که ایران را محروم کنند و اجازه حضور ورزشکاران ایرانی را در میادین بین المللی ندهند. وی از تحریم ایران و درواقع مردم و ورزشکاران کشورش سخن می گوید. در این فیلم هیچ نام و نشانی از یک فرد صلح طلب دیده نمی شود. حالا تنها پوسته و جلدی بی مصرف از شخصیتی که رسانه های غربی آنرا بزک و در بوق و کرنا کردند باقی مانده است.

جالب اینجاست که عروسک های خیمه شب بازی حقوق بشر غربی خیلی زود می شکنند. این افراد بیشتر از اینکه جایزه صلح طلبی را بگیرند جایزه طی مسیر منافع کشورهای غربی را می گیرند و بعد از مدتی با توجه به اینکه صلح طلبی آنان دروغ است با تناقض جدی روبرو می شوند و با رفتارهای طبیعی و ذاتی خود نشان می دهند که نه تنها بویی از حقوق بشر و صلح نبرده اند بلکه محصول جنگ و نزاع هستند.

«آن سانگ سوچی» دیگر زنی بود که در این عرصه جایزه صلح نوبل را گرفت اما دستان وی به خون مسلمانان میانماری آغشته شد. این افتضاح تاریخی تا جایی بود که وی به دادگاه حقوق بشر برای حمایت از جرم و جنایتی که صورت گرفته احضار شد و از سوی دیگر جایزه های افتخاری که به وی داده بودند از سوی کشورهای غربی لغو شد.

حالا شیرین عبادی نشان می دهد که آن مدال افتخاری که به سینه وی مانند نظامیان چسبانده است بیشتر به سبب جنگ طلبی است تا صلح جویی.

برخی از کاربران افکارعموی از سقوط اخلاقی زنان نوبلیست به اصطلاح صلح سخن گفته اند و مطرح کرده اند که دو زن برنده جایزه نوبل دچار شکست اخلاقی شده اند. اما پاسخ برخی دیگر از افراد به این تعابیر بسیار جالبتر است. آنها مطرح می کنند که تغییری در این افراد بوجود نیامده و شکست اخلاقی رخ نداده است بلکه این افراد همین شکل و صورت بوده اند اما با شوآف رسانه های غربی و پوسته ای که برای آنان ساخته شده جلد دیگری یافته اند اما بعد از مدتی در بزنگاه ها خود را به خوبی نشان می دهند و ماهیت اساسی خود را عیان می کنند.

جالب است که حتی طرفداران این افراد نیز از آنها ناامید می شوند و درواقع به تعبیر بهتر سقوط اخلاقی این افراد رخ نمی دهد بلکه پروژه و سناریوی غربی در بزک این افراد با ابزار صلح و حقوق بشر شکست می خورد و پردها بر می افتد. «عباس عبدی» فعال سیاسی اصلاح‌طلب در سرمقاله روزنامه اعتماد با عنوان «سقوط آزاد اخلاق» به صورت تلویحی شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل را مورد نقد قرار داد.

او در این زمینه می نویسد: «برخی ایرانیان آن سوی آب نیز هیزم‌کش این جنایت شده‌اند. هنگامی که «آنگ‌سان سوچی» ایرانی خواهان تحریم این مردم شود از ترامپ و پمپئو چه انتظاری می‌توان داشت؟»

نکته حائز اهمیت اینجاست که یک صلح طلب هر چقدر هم نسبت به چیزی کینه داشته باشد بازهم با ابزار صلح و دوستی سعی می کند اوضاع را بر وفق مراد خود پیش ببرد اما اینکه یک فرد به اصطلاح صلح طلب انگاشته می شود اما در عمل سعی می کند با ابزار فشار، تحریم، زور و جنگ و خون ریزی و ... اهداف خود را پیش ببرد دقیقا او نه تنها صلح طلب بلکه جنگ طلب است.

هر چند که بایستی به وضوح بگوییم که این افراد که به صلح طلبی به طور دروغین اشتهار یافتند تنها و تنها ابزاری برای اعمال فشار غرب علیه کشورهای خود تبدیل شدند. خیانتی بزرگ که این افراد انجام دادند خیانت به وطن و خصوصا اصل موضوع صلح طلبی و حقوق بشر بود. اما آفتاب همیشه پشت ابر نمی ماند و دروغ شخصیتی و هویتی این افراد آشکار می شود و آنها به ابزاری بدرد نخور و بیهوده تبدیل می شوند و ماهیت خبیث خود را اینگونه به نمایش می گذارند.

طنین یاس - امیرحمزه نژاد