تحقق حکومت اسلامی مبتنی بر عدالت علی(ع) در گرو انتصاب کارگزاران کارآمد
به گزارش خبرگزاری بسیج از کرج، علی کرمی کارشناس مذهبی و ارشد روابط بین الملل همزمان با ولادت علی (ع) در یادداشتی اختصاصی برای تیتریک، نوشت؛ امروز بشریت در برابر عظمت و جنبه های زیبای حضرت علی بن ابی طالب(ع) فروتن است، مگر آن دسته از افرادی که این امام را نمی شناسند.
امروز نه تنها دین اسلام و مذاهب تشیع و تسنن، بلکه ادیان دیگر همچون مسیحیت امام اول شیعیان را تحسین و ستایش می کنند، به گونه ای که یک دانشمند مسیحی گويد: اگر امام علی ( ع )، اين خطيب با عظمت و اين گويندهء زبر دست امروز در همين عصر، بر منبر کوفه می نشست، شما می ديديد که مسجد کوفه با آن وسعت، از مردم مغرب زمين و دانشمندان جهان برای استفاده از دريای خروشان علم علی( ع ) موج می زد.
عده ای هم سعی در انکار و حتی محو این عظمت در طول زندگی آن شخصیت بی همتا و طی چندین قرن پس از شهادت وی و حتی عصرحاضر داشته و دارند اما همچنان با شکست مواجه شده اند.آیا روشنایی خورشید را که به طور طبیعی می درخشد و گرما و نور می دهد می توان انکار و محو کرد؟!
بر اساس مبانی نظری حضرت علی (ع) در مورد نصب کارگزاران حکومتی، استحکام حکومت آنهم با شاخصه های دینداری و عدالت، بدون کارگزاران شایسته عملی نخواهد بود. از این رو، یکی از مقوله های مهم و مورد توجه جدی حضرت امام علی (ع) بکارگیری کارگزاران شایسته،کارآمد و صالح در مناصب حکومت بود،چراکه تحقق عینی و عملی شاخصه های مهم دینداری،عدالت و مردم داری در جامعه وابسته به وجود زمامداران و کارگزاران صالح و شایسته است.
چگونگی گزینش و انتخاب این نیروها در منصبهای گوناگون سیاسی، نظامی، مالی،قضایی و اداری و... آشنا کردن آنها با دستورالعمل های مدیریتی، شیوه زمامداری و رفتار با مردم، و نظارت بر عملکرد و مدیریت آنان به منظور حسن اجرای امور که به تأمین امنیت جامعه، رضایت عمومی مردم، استحکام و ثبات حکومت منجر گردد، از جمله مسائلی است که حضرت علی(ع) بدانها پرداخته است.
این مدل از نظام مدیریت اسلامی نه تنها در زمان خود حضرت علی(ع) بلکه برای آیندگان نیز معیارهای لازم و اصول کلی سیستماتیک را ارائه می دهد. اصول مهم اندیشه حضرت علی(ع) در این مدل نظام مدیریتی، انتظام امور مردم و توازن اجتماعی می باشد.
حکومت حضرت علی(ع) مبتنی بر معیارهای اسلام ناب بوده و از دو شاخصه مهم دینداری و عدالت برخوردار است. استقرار، ثبات و دوام حکومت مطلوب ایشان، علاوه بر مبانی معرفتی و نظری، و قانون جامع و کامل، به وجود زمامداران و کارگزاران صالح، شایسته و کارآمد نیاز دارد.این اصلاح،مشتمل بر ارائه یک الگوی جامع مدیریتی سیستماتیک در اداره حکومت اسلامی می باشد.
امام (ع) در برنامه خود، کارگزاران حکومت را بر اساس معیارهای ارزشی و صلاحیت ها و توانائیهای لازم متناسب با مناصب مختلف انتخاب می کردند. ایشان طی نامه های مختلف به کارگزاران خود و یا در خطبه های عمومی، دستورالعملها و توصیه های لازم را در حوزه مسؤولیت آنها و اخلاق اجتماعی و نحوه برخورد با مردم ارائه میدادند.
به منظور رعایت عدالت و حسن اجرای امور، بر عملکرد و رفتار کارگزاران خود نظارت و مراقبت شدید اعمال مینمودند و با مشاهده تخلف و سستی از جانب آنها، به نکوهش، مؤاخذه و یا عزل ایشان میپرداختند.تمام این اقدامات به منظور ایجاد فضای عمومی سالم در جامعه و برقراری آرامش و امنیت در میان مردم و افزایش اطمینان و اعتماد مردم به زمامداران انجام می گرفت.
در عصری که غرب دم از جهانی شدن و جهانی سازی می زند وقوانین موضوعه بشری را الحاد و حاکمیت سکولاریسم می داند، می طلبد که مدلی بدون نقص برای حکومتهای تحت نظر و اشراف قدرت مندان و زورمداران و ستمگران غرب و برخی غربگرایان، بعنوان حکومت واحد جهانی بعنوان الگو قرارگیرد، حکومتی تحت رهبری افراد صالح و وارسته و شخصیت‌های برجسته دینی همچون حکومت جمهوری اسلامی ایران که نشات گرفته از رهنمودهای حضرت علی (ع) باشد.
