ما اشک ملوانان آمریکا را در آوردیم؛ مرغ اشک ما را!!!

ما ایرانی ها که اشک ملوانان آمریکایی را در خلیج فارس در آوردیم؛ ارتش انگلیس جلوی سپاه ما زانو زد، موشک هایمان خواب از چشمان ابرقدرت های جهان ربوده و به خاطر همین قدرت نظامی مان است که «5» بعلاوه «همه» را پای میز گفتگو کشانده ایم، اما چگونه است که قیمت مرغ اشک مردم مان را درآورده است؟!!!

رئیس جمهور عزیزمان در سخنرانی نوروز سال 1400 ، در اولین جلسه هیات دولت در سال 1400، در جلسه ستاد کرونا، در جلسه هیات دولت در روز جمهوری اسلامی، در جلسه پنج شنبه های افتتاح پروژه ها و... یکی از بحث هایش موضوع رفع تحریم ها از سوی آمریکا بوده و جلسه ای نبود که در میان سخنانش از رفع تحریم ها بوسیله آمریکا سخن به میان نیاورد، به گونه ای که هر بیننده ای احساس می کرد رئیس جمهور کشورمان تمام برنامه ها و سیاست هایش را در مورد اقتصاد محک زده و دیگر هیچ چیز در چنته ندارد و تنها راه نجات اقتصاد کشور را رفع تحریم ها و کلید آن را در دستان رئیس جمهور آمریکا می داند.

اما ذکر چند نکته به آقای رئیس جمهور ضروری است!

بحث تحریم ها یک موضوع جدید نیست؛ نخستین تحریم جامع سراسری علیه ایران در دوران معاصر، تحریم انگلیس علیه ایران در واکنش به انتخاب دکتر محمد مصدق بود که   ملی‌سازی صنعت نفت را دنبال می‌کرد.

 تحریم های بعدی سپس از سوی جیمی کارتر رئیس جمهور ایالات متحده در آبان 1358  علیه ایران اعمال شد و در دوره‌ ریاست ‌جمهوری رونالد ریگان جاده تحریم ها علیه ایران   دوبانده شد؛ پس از پایان ریاست‌جمهوری ریگان، دولت جرج بوش پدر نیز همچنان بر طبل تحریم کوبید و در دوره‌ ریاست جمهوری کلینتون نیز پهنای باند تحریم ها گسترش یافته و شکل تحریم‌های آمریکا علیه ایران ارتقای کیفی و کمی یافت و در دوره ریاست جمهوری بوش پسر، باراک اوباما، دونالد ترامپ و بایدن کماکان ادامه پیدا کرد و با اظهاراتی که سخنگوی کاخ سفید و وزیر خارجه بایدن بیان کرده اند، این ماجرا حالا حالاها ادامه دارد و   هیچ یک از روسای جمهور آینده آمریکا هم قصد پیاده شدن از اسب تحریم را نخواهند داشت چرا که پایان تحریم ایران یعنی افول آمریکا و پایان ابرقدرتی ایالات متحده و شکست تمام سیاست های آنان از زمان پیدایش این قاره تا کنون خواهد بود؛ بنابر این پذیرش خواست های مطرح شده از سوی ایران توسط آمریکا موضوعی محال است و دنبال کردن این نشست ها بی نتیجه خواهد بود.

   تحریم های ایران مانند مسابقه دوی امدادی بین روسای جمهور آمریکا است

( در مسابقه دوی امدادی که یک ورزش تیمی است، هر یک از اعضای تیم، بخشی از مسیر را طی می کنند و بعد از پایان مسیر خود، توپ یا چوبی را که با خود حمل می کنند به ورزشکار بعدی هم تیمی خودشان که در بین مسیر ایستاده می دهند و او بقیه مسیر را طی می کند.)

مصوبه تحریم های ایران نیز همان چوب یا توپ است که از یک رئیس جمهور به دست رئیس جمهور بعدی سپرده می شود. اینها یک بازی دست به دست است که بایدن هم بعد از پایان دوره اش، توپ تحریم را به دست رئیس جمهور بعدی می سپرد.

اما؛ آقای رئیس جمهور!!

به نظر می رسد شما کلید حل مشکلات در داخل کشور را گم کرده اید و در خارج به دنبال آن می گردید؛

آقای رئیس جمهور!!

 کلید رفع تحریم ها، سفرهایی از جنس سفرهای رئیس قوه قضائیه به شهرستان ها برای رفع مشکلات شرکت ها، صنایع و تولید کنندگان است. کلید رفع تحریم نامگذاری سال هاست که مقام معظم رهبری هر سال نوروز برای کشور ترسیم می کنند.

در ابتدای نامگذاری سال ها، اغلب با عنوان های فرهنگی نامگذاری می شد، اما از سال ۱۳۸۷ به بعد رهبر انقلاب اسلامی در نامگذاری سال ها بر مسائل اقتصادی و لزوم پیشرفت اقتصادی و تکنولوژی کشور تاکید داشتند که سال ۱۳۸۷ با عنوان «نوآوری و شکوفایی» نامگذاری شد . سال ۱۳۸۸ تحت عنوان سال «حرکت مردم و مسئولین به سوی اصلاح الگوی مصرف» نامیده شد تا از همان زمان فرهنگ سازی های لازم برای اصلاح برخی عادات اشتباه صورت گیرد.

در راستای تاکید بر خودکفایی اقتصادی و با توجه به فشارها و تحریم های بین المللی که هر روز از سوی آمریکا و متحدانش به بهانه برنامه هسته ای ایران بیشتر می‌شد، سال ۱۳۸۹ با عنوان «همت مضاعف و کار مضاعف» نامگذاری شد و به دنبال آن سال ۱۳۹۰ سال «جهاد اقتصادی» و سال ۱۳۹۱ «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی» نامیده شد.

سال ۱۳۹۲ «حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی» نامگذاری شد. در سال ۱۳۹۳ باز هم اقتصاد   از دغدغه های مقام معظم رهبری بوده  و این سال هم «اقتصاد و فرهنگ، با عزم ملی و مدیریت جهادی» نامیده شد. در سال ۱۳۹۴ رهبر انقلاب با نامگذاری «دولت و ملت، همدلی و همزبانی» بر کم شدن شکاف بین مردم و مسئولان تاکید کردند.

سال ۱۳۹۵ سال «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل»، سال ۱۳۹۶ سال «اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال»، سال ۱۳۹۷ سال «حمایت از کالای ایرانی» و سال ۱۳۹۸ سال «رونق تولید» نام گرفتند. نامگذاری سال ۱۳۹۹ هم با عنوان «جهش تولید» دقیقا در راستای همان سیاست توجه به اقتصاد مقاومتی و درون زا، حمایت از کالای ایرانی و بالا رفتن تولید و ایجاد اشتغال بود که مورد تاکید رهبر انقلاب اسلامی قرار گرفت و سال 1400 هم با نامگذاری « تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها» نشان از تاکید معظم له بر محور اقتصاد داخلی و رفع موانع و سنگ اندازی ها دارد.  

اما در سال های اخیر مسئولان به جای اینکه بر اقتصاد داخلی متکی باشند و جلوی ریخت و پاش ها و خرج های اضافی و هدر رفت ارز را بگیرند و تولید داخلی را حمایت کنند، اقدام به واردات سنگ پا، میز بیلیارد، خوراک سگ و گربه، چرخ و فلک، تاب، لباس اسکی، آب گوجه فرنگی، انگور، سیب، گلابی، به، گیلاس، زردآلو، آلبالو ، غاز، الاغ، اسب، مرغابی، خرگوش، صابون،شامپو، خمیردندان، نخ دندان، لوستر، انواع گل، انواع آبمیوه و نوشابه کاکائو، قهوه،پودر کاکائو، شکلات، شیرینی، مربا، ژله، لوازم آرایشی صورت و مو، واکس، وان، برخی از مصالح ساختمانی (آجر، سفال، کاشی، موزاییک)، فندک و پیپ ، تابلوی نقاشی، انواع سس ها، انواع شمع و کبریت و... که بسیاری از آنها را خودمان در داخل تولید می کنیم، کردند که عمدتا از کشورهایی که در تحریم کشورمان نقش مهمی ایفا می کنند وارد می شود.   

تاسف بار تر اینکه؛ ایالات متحده صادرات دارو، مواد غذایی و محصولات کشاورزی به ایران را ممنوع اعلام کرده اما سیگار، آدامس، مشروبات الکلی، شکلات، خوراک سگ و... در فهرست تحریم‌ها قرار ندارد.

سال ۲۰۰۵ نیز اداره آمار آمریکا اعلام کرد که ۱۰۰ میلیون دلار از کالاهای صادراتی به ایران سیگار بوده‌است. و طی گزارشی در سال ۲۰۰۷ ایران سومین مصرف‌کننده سیگار آمریکایی در دنیا معرفی شد.  

سخن پایانی

نامگذاری سال ها از سوی مقام معظم رهبری مانند یک قطب نما است که مسیر درست را نشان می دهد و نقشه راهی است که برای یک سال ترسیم شده است... کعبه یک سنگ نشانی است که ره گم نشود، حاجی! احرام دگر بند ببین یارکجاست. نامگذاری سال ها مانند فانوس، راه را روشن می کند و مسیر را برای نجات از گمراه شدن نشان می دهد ... یار در خانه و ما گرد جهان می گردیم... گره تحریم ها با دست، در داخل باز می شود و ما به دنبال باز کردن آن با دندان، خارج از مرزهای کشور هستیم. از ابتدای سال 1400 تا کنون چند بار به آمریکایی ها چراغ زدید که تحریم را بردارند تا ما هم همان روز به شرایط قبل از برجام بازگردیم و آمریکایی ها هم چند بار از طریق منابع مختلف از رئیس جمهور بایدن گرفته تا سخنگوی کاخ سفید و وزیر خارجه شان اعلام کردند که خروس یک پا دارد و حاضر به امتیاز دادن به ایران نیستند.

 پیروزی سیاسی ما تا این برهه از زمان بر پایه اقتدار موشکی مان بوده که نباید آن را دست کم گرفت . قدرت نظامی ما برگ برنده ای است که آمریکا را بعد از سیلی عین الاسد سرجای خودش نشاند و علی رغم رجزخوانی های ترامپ جرات انجام هیچ غلطی را نداشتند.

قدرت اقتصادی ما هم می تواند سیلی محکم تری به صورت 5 بعلاوه همه بدخواهان نظام  بزند، به شرطی که خود و جوانان ایرانی را باور داشته باشیم؛ البته اگر منفعت طلبی، حرص و طمع و مال اندوزی برخی مسئولان اجازه بدهد.      

علی اشرف خانلری