می‌گوینددر مثل مناقشه نیست، در این مطلب نمی خواهم دکتر لاریجانی را از همه ی ابعاد با بنی صدر مقایسه کنم. منظورم در این یادداشت فقط همین چیزی است که به آن اشاره می کنم. اگر موارد دیگری یافت شد کوتاهی نخواهم کرد.
به گزارش خبرگزاری بسیج از بوشهر، علی لاریجانی هنگام ثبت نام گفته که: قبلا بنا نداشتم در انتخابات نامزد شوم اما پس از بیانات روز سه‌شنبه رهبر انقلاب تصمیم گرفتم نام‌نویسی کنم!
این جمله من را دقیقا به یاد سخن ابوالحسن بنی صدر در سال ۱۳۵۸ انداخت که پس از امروز و فردا کردن ها برای ثبت نام به دیدار امام راحل رضوان الله تعالی علیه رفت. وقتی از دیدار امام برگشت خبرنگاران از او پرسیدند آقای بنی صدر بالاخره تصمیمتان چه شد؟ وی گفت: الان تصمیم گرفتم برای انتخابات ثبت نام کنم. او این گونه عمل کرد تا مردم تصور کنند پس از دیدار با امام خمینی و مثلأ درخواست امام از او تصمیم به ثبت نام گرفته است.
مسلما عده ای از مردم نیز در آن موقع همبن برداشت را کردند و به عشق امام‌خمینی به بنی صدر رای دادند. جناب لاریجانی تصور کرده مردم ما همان مردم ۱۳۵۸ هستند که رجال سیاسی خود را به درستی نمی شناسند.
اولا چه کسی باور می کند که آقای لاریجانی اصلأ برنامه ای برای ثبت نام نداشته و سخنان مقام معظم رهبری او را مکلف ساخته است که پا به میدان انتخابات ریاست جمهوری بگذارد. مردم به این مقدار از درک سیاسی رسیده اند که این حرف ها آن ها را خام‌نکند.
دوم، رهنمودهای مقام معظم رهبری عام است و هیچ فردی را نمی توان اختصاصا نام برد که معظم له هنگام سخنرانی با کنایه از او سخن گفته باشد. اگر کسی چنین تحلیلی داشته باشد دست به تحریف سخنان و دیدگاه های رهبری زده است. آنچه مهم است مردم باید بدانند کدام کاندیدا بهتر می تواند خواسته ها و سیاست گذاری های رهبری را عمل کند.
گویا اتاق جنگ روانی جناب لاریجانی همه چیز را آمده کرده و وی برای دست یابی به قدرت از هر شیوه ای می خواهد بهره بگیرد. اصطلاح پادگان و دادگاه برای مصرف انتخاباتی دقیقا یک شیوه پوپولیستی است که جناب لاریجانی در اولین فاز جنگ روانی از آن استفاده کردند. این در حالی است که هیچ قانونی نمی تواند افرادی را که دارای چنین سابقه ای هستند از حضور در رقابت انتخاباتی منع کند. ضمن اینکه خود جناب لاریجانی نیز سابقه ی پادگانی ۱۰ ساله در پرونده خود دارد.
جالب تر اینکه می گوید: دولت من با دولت روحانی هیچ ارتباطی ندارد. اولا این سخن نیز هیچ درجه ای از اعتبار ندارد و به گزافه بیشتر شباهت دارد تا سخن یک سیاستمداری که خود را کاندیدای رئیس جمهوری کرده است.
دوم اینکه آش چقدر شور شده است که لاریجانی که خود یکی از حامیان سرسخت روحانی بوده الان ابا دارد که به این پیوند اعتراف کند.
جالب این است که لاریجانی از وضع موجود انتقاد کرده و می گوید:
عده‌ای اداره کشور را از مسیر حکومت و عقل خارج کرده‌اند و برخی با سوار شدن بر موج احساسات هزینه گزافی برای زندگی مردم ایجاد کردند.
آقای لاریجانی باید پاسخ دهد وضع کنونی محصول همان دولتی است که وی در جایگاه رئیس مجلس از آن حمایت کردند و نتیجه عملکرد مجلسی است که در حمایت از سیاست های دولت روحانی برجام نافرجام را در ۲۰ دقیقه تصویب که نه تحمیل کردند.
لاریجانی در بخشی از سخنان خود گفته است:
ساده‌لوحی است که فکر کنیم با اقدامات نمایشی پوپولیستی، کلید جادویی و یا سوپرمن بازی به راه‌حل برسد.
به عقیده من جناب لاریجانی زیباترین سخن را در همین کلام کوتاه در معرفی خود گفته است.
این جمله من را دقیقا به یاد سخن ابوالحسن بنی صدر در سال ۱۳۵۸ انداخت که پس از امروز و فردا کردن ها برای ثبت نام به دیدار امام راحل رضوان الله تعالی علیه رفت. وقتی از دیدار امام برگشت خبرنگاران از او پرسیدند آقای بنی صدر بالاخره تصمیمتان چه شد؟ وی گفت: الان تصمیم گرفتم برای انتخابات ثبت نام کنم. او این گونه عمل کرد تا مردم تصور کنند پس از دیدار با امام خمینی و مثلأ درخواست امام از او تصمیم به ثبت نام گرفته است.
مسلما عده ای از مردم نیز در آن موقع همبن برداشت را کردند و به عشق امام‌خمینی به بنی صدر رای دادند. جناب لاریجانی تصور کرده مردم ما همان مردم ۱۳۵۸ هستند که رجال سیاسی خود را به درستی نمی شناسند.
اولا چه کسی باور می کند که آقای لاریجانی اصلأ برنامه ای برای ثبت نام نداشته و سخنان مقام معظم رهبری او را مکلف ساخته است که پا به میدان انتخابات ریاست جمهوری بگذارد. مردم به این مقدار از درک سیاسی رسیده اند که این حرف ها آن ها را خام‌نکند.
دوم، رهنمودهای مقام معظم رهبری عام است و هیچ فردی را نمی توان اختصاصا نام برد که معظم له هنگام سخنرانی با کنایه از او سخن گفته باشد. اگر کسی چنین تحلیلی داشته باشد دست به تحریف سخنان و دیدگاه های رهبری زده است. آنچه مهم است مردم باید بدانند کدام کاندیدا بهتر می تواند خواسته ها و سیاست گذاری های رهبری را عمل کند.
گویا اتاق جنگ روانی جناب لاریجانی همه چیز را آمده کرده و وی برای دست یابی به قدرت از هر شیوه ای می خواهد بهره بگیرد. اصطلاح پادگان و دادگاه برای مصرف انتخاباتی دقیقا یک شیوه پوپولیستی است که جناب لاریجانی در اولین فاز جنگ روانی از آن استفاده کردند. این در حالی است که هیچ قانونی نمی تواند افرادی را که دارای چنین سابقه ای هستند از حضور در رقابت انتخاباتی منع کند. ضمن اینکه خود جناب لاریجانی نیز سابقه ی پادگانی ۱۰ ساله در پرونده خود دارد.
جالب تر اینکه می گوید: دولت من با دولت روحانی هیچ ارتباطی ندارد. اولا این سخن نیز هیچ درجه ای از اعتبار ندارد و به گزافه بیشتر شباهت دارد تا سخن یک سیاستمداری که خود را کاندیدای رئیس جمهوری کرده است.
دوم اینکه آش چقدر شور شده است که لاریجانی که خود یکی از حامیان سرسخت روحانی بوده الان ابا دارد که به این پیوند اعتراف کند.
جالب این است که لاریجانی از وضع موجود انتقاد کرده و می گوید:
عده‌ای اداره کشور را از مسیر حکومت و عقل خارج کرده‌اند و برخی با سوار شدن بر موج احساسات هزینه گزافی برای زندگی مردم ایجاد کردند.
آقای لاریجانی باید پاسخ دهد وضع کنونی محصول همان دولتی است که وی در جایگاه رئیس مجلس از آن حمایت کردند و نتیجه عملکرد مجلسی است که در حمایت از سیاست های دولت روحانی برجام نافرجام را در ۲۰ دقیقه تصویب که نه تحمیل کردند.
لاریجانی در بخشی از سخنان خود گفته است:
ساده‌لوحی است که فکر کنیم با اقدامات نمایشی پوپولیستی، کلید جادویی و یا سوپرمن بازی به راه‌حل برسد.
به عقیده من جناب لاریجانی زیباترین سخن را در همین کلام کوتاه در معرفی خود گفته است.
انتهای پیام/
اخبار مرتبط
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
