۵۰۰ زن رزمنده در جنگ تحمیلی شهید شدند

مهنوش محمودی روز سه شنبه در همایش ملی نقش زنان در مقاومت، پایداری و توسعه شهری دزفول در سالن جلسات فرمانداری گفت: ایران در ۲ هزار سال اخیر، حدود یکهزار جنگ جدی را تجربه کرده، ولی گستره جنگ در شهری مانند دزفول بسیار زیاد بوده است.
وی افزود: یکی از دلایلی که اهمیت جنگ را نشان می‌دهد این است که تمام سطوح زیستی انسان‌ها را تحت شعاع قرار داده و خسارت‌های فراوانی از حیث مدیریتی، فرهنگی، اجتماعی، سلامت، فیزیکی، روحی و روانی بر جامعه وارد می‌کند.
این پژوهشگر دفاع مقدس بیان کرد: طبق تحقیقات انجام شده، دامنه آثار جنگ تا ۷۰ سال بعد ادامه دارد و سه نسل را درگیر می‌کند.
وی به آسیب جنگ بر معماری شهرستان دزفول نیز اشاره کرد و گفت: در طول هشت سال تحمیلی شاهد تخریب خانه‌های مردمی بودیم که عمق فاجعه را نشان می‌داد و شهیدان، جانبازان و آزادگان زیادی در پی داشت.
محمودی گفت: زنان از شاخصه‌های موفقیت در جنگ هشت ساله بودند به طوری که ۲۲ هزار امدادگر زن و ۲ هزار و ۲۷۶ پزشک زن به جبهه اعزام شدند و علاوه بر پرستاری و رسیدگی به مجروحان جنگی در پشتیبانی و تدارکات نیز از رزمندگان حمایت می‌کردند.
وی به تحمل فشار‌های روحی و روانی بانوان در طول جنگ اشاره کرد و افزود: آمار بالای زنان شایسته مجرد که از حق همسری و مادری محروم شدند نشانه ایثار و از خود گذشتگی بانوان است.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد دزفول بیان کرد: ۶ هزار و ۴۲۸ زن شهید در کشور داریم که ۵۰۰ نفر از آن‌ها رزمنده بودند.
وی اضافه کرد: ۲ هزار و ۵۰۰ نفر زنان شهید کشورمان مجرد بودند ضمن اینکه تعدادی زن اسیر نیز داشته ایم که آمار دقیقی از آن‌ها در دست نیست.
زنان ایرانی دین خود را به اسلام و وطن ادا کردند
محمودی با بیان اینکه شهرستان دزفول افزون بر ۴۰۰ شهید زن تقدیم کرده است، گفت: ۱۲۳ هزار مادر شهید، ۶۱ هزار همسر شهید، ۳۱۷ هزار همسر جانباز، حدود هشت هزار مادر آزاده و ۴۱ هزار همسر آزاده در کشور وجود دارد که نشان می‌دهد جنگ تحمیلی آثار زیان بار زیادی بر جامعه زنان وارد کرده است.
وی با اشاره به بازسازی شهر‌ها پس از جنگ افزود: رشته بازسازی از ۵۰ سال پیش به صورت آکادمی در دنیا و کمتر از ۲ دهه در ایران مطرح شده است که در ایران از غرب و جنوب کشور آغاز شد.
این محقق بیان کرد: بخاطر وجود زن و خانواده در شهر دزفول، بازسازی شهر نیز حین جنگ انجام می‌شد و از سال ۱۳۶۰ ستاد بازسازی دزفول تاسیس و فعالیت خود را آغاز کرد.

وی بازسازی را در سه دوره تعریف کرد و گفت: دوره اول بازسازی از آغاز جنگ شروع و تا سال ۶۱ ادامه یافت؛ دوره دوم از سال ۶۱ تا ۶۷ ادامه داشت و دوره سوم نیز از سال ۶۷ تا ۲۰ ماه بعد ادامه داشت.
محمودی همچنین به انواع بازسازی از حیث مدیریتی اشاره و بیان کرد: بازسازی دولتی، مشارکتی و خودسازی انواع بازسازی آثار جنگ بودند که در دزفول، محله قلعه، خیابان طالقانی، محله فولادیان و کرناسیون بازسازی شدند، ولی هنگام بازسازی توجهی به معماری و هنر نشد.
وی بهترین نوع بازسازی بعد از سانحه را بازسازی مشارکتی دانست و افزود: بازسازی سریع تبعات جبران ناپذیری به دزفول وارد کرد.
این عضو هیات علمی دانشگاه آزاد دزفول گفت: شهر دزفول نیازمند توسعه درون زای فرهنگی است و پرداختن به ۲ حوزه اثرگذار در توسعه درون زای فرهنگی به شدت توصیه می‌شود.

اصابت ۱۷۶ موشک دوربرد، ۲ هزار و ۵۰۰ گلوله توپ و ۳۳۱ راکت هواپیما در هشت سال جنگ هم نتوانست مقاومت و پایداری مردم دزفول در هم شکند.

به پاس این پایداری در هفتمین سال جنگ تحمیلی، به پیشنهاد دولت وقت، دزفول به عنوان شهر نمونه مقاومت کشور معرفی و در چهارم خرداد ۱۳۶۶ لوح زرینی به مردم دزفول اعطا شد.