بانوی کارآفرین ترکمن:
اکثر بانوان ترکمن در خانه‌های خود دار قالی دارند و هنر‌های دستی - قالیبافی، سوزن دوزی، گلیم و جاجیم بافی و خیاطی- را از مادرانشان به ارث برده اند، خوب است هنرشان را گسترش دهند و برای خود و دیگران اشتغال آفرینی کنند.
به گزارش سرویس خبری بسیج جامعه زنان؛ خبرگزاری بسیج: جمیله قرنجیک متولد ۱۳۶۵ در روستای قرنجیک نظر آخوند از توابع شهرستان گمیشان استان گلستان است. او در بین دوستان و خانواده به عنوان دختری شناخته می‌شود که از نوجوانی به کار‌های هنری به ویژه هنر‌های بومی – محلی یا به قولی سنتی علاقه بسیاری داشت و بعد از ازدواجش نیز نه تنها این علاقه را فراموش نکرد بلکه با همت و پشتکار بیشتری آن را ادامه داد.
این بانوی هنرمند روستایی که در زمینه چاپ باتیک یا همان چاپ روی پارچه مهارت دارد، پدر را بهترین مشوق دوران تجرد و شوهرش را مؤثرترین همراه در ادامه این مسیر می‌داند و می‌گوید: در زمینه پیشرفت کار قطعا حمایت سایر هم روستایی‌ها نیز مؤثر بوده است تا جایی که می‌توانم بگویم: «مردم روستا‌های اطراف و شهرستان گمیشان از آنجایی که یک همشهری خودشان کسب و کاری راه انداخته و یک کار واقعا ایرانی را تولید می‌کند حمایت کردند. مردم شهر من اگر فرصت کار کردن برایشان فراهم شود هرگز تن به غربت نمی‌دهند.»
در ادامه گفت: وگوی خبرنگار طنین یاس با این بانوی هنرمند گمیشانی را می‌خوانید:
پدرم مقدمات ورود من به دنیای هنر را فراهم کرد
جمیله خانم در مخصوص چگونگی ورودش به حرفه اش را اینگونه تعریف کرد: از همان نوجوانی به هنر چاپ باتیک (چاپ روی پارچه) علاقمند بودم و چارقد (روسری) بزرگ می‌خریدم و با خود فکر می‌کردم این نقش و طرح‌ها چگونه روی پارچه شکل می‌گیرد.
این بانوی کارآفرین موفق افزود: در شهرستان گمیشان جایی یا کارگاهی نبود این هنر را یاد بگیرم، پدرم که متوجه علاقه من به هنر چاپ باتیک شده بود، مقدمات ورود من را به دنیای هنر فراهم نمود.
این بانوی هنرمند روستایی که در زمینه چاپ باتیک یا همان چاپ روی پارچه مهارت دارد، پدر را بهترین مشوق دوران تجرد و شوهرش را مؤثرترین همراه در ادامه این مسیر می‌داند و می‌گوید: در زمینه پیشرفت کار قطعا حمایت سایر هم روستایی‌ها نیز مؤثر بوده است تا جایی که می‌توانم بگویم: «مردم روستا‌های اطراف و شهرستان گمیشان از آنجایی که یک همشهری خودشان کسب و کاری راه انداخته و یک کار واقعا ایرانی را تولید می‌کند حمایت کردند. مردم شهر من اگر فرصت کار کردن برایشان فراهم شود هرگز تن به غربت نمی‌دهند.»
در ادامه گفت: وگوی خبرنگار طنین یاس با این بانوی هنرمند گمیشانی را می‌خوانید:
پدرم مقدمات ورود من به دنیای هنر را فراهم کرد
جمیله خانم در مخصوص چگونگی ورودش به حرفه اش را اینگونه تعریف کرد: از همان نوجوانی به هنر چاپ باتیک (چاپ روی پارچه) علاقمند بودم و چارقد (روسری) بزرگ می‌خریدم و با خود فکر می‌کردم این نقش و طرح‌ها چگونه روی پارچه شکل می‌گیرد.
این بانوی کارآفرین موفق افزود: در شهرستان گمیشان جایی یا کارگاهی نبود این هنر را یاد بگیرم، پدرم که متوجه علاقه من به هنر چاپ باتیک شده بود، مقدمات ورود من را به دنیای هنر فراهم نمود.
وی گفت: با ۴ میلیون سرمایاه کارم را شروع کردم و کارگاه با حضور ۳ نفر -یک نفر طراح، یکی مهر زن و یک نفر هم برای شست و شو پارچه، افتتاح شد.
موفقیت امروز را مرهون حمایت‌های پدر و همسرم هستم
قرنجیک در ادامه در حالی که لبخندی رضایت بخش از مسیری که انتخاب کرده بر لب دارد افزود: در سال ۹۰ تازه ازدواج کرده بودم پدرم به واسطه کارش به تبریز رفت و از آنجا به شهر اسکو (از شهر‌های تبریز) که این هنر از آن شهر شروع شده بود، رفت و ابزار این هنر را برای من تهیه کرد.
وی که موفقیت امروزش را مرهون تلاش‌های و تشویق‌های پدر و همسرش می‌داند گفت: شغل پدر دندانسازی است و با ابزار دندانسازی روی چوب‌های کنده کاری و مهر‌های شخصی (حدود ۱۰ تامهر) طراحی و آماده کرد.
الفبای چاپ باتیک را نمی‌دانستم و آزمون و خطا‌های زیادی تجربه کردم
این بانوی کارآفرین خود آموخته با بیان اینکه در آن زمان الفبای شروع چاپ باتیک را نمی‌دانستم افزود: از اینرو شروع به کتاب خواندن و جستجو در اینترنت کردم و اطلاعاتی در خصوص این هنر بدست آوردم و مرحله به مرحله جلو رفتم، آزمون و خطا‌های زیادی داشتم، مدت‌ها تمرین کردم.
وی درباره مشکلات و موانع و شکست‌هایی که سر راه موفقیش بود گفت: در ماه‌های اول سفارش زنگ و ابزار می‌دادم و برای من رنگ‌های تقلبی می‌فرستادند! و کسی جوابگو نبود. ولی یکی از مشکلات عمومی کارآفرینان بی توجهی مسئولین به امر تولیدات داخلی و حمایت از کارآفرینان است. با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) و نامگذاری چندین سال پیایی توسط ایشان باعناوین مختلف اقتصاد مقاومتی، رونق تولید و جهش تولیدو .. نمی‌دانم برخی مسئولان حمایت چندانی از کارآفرین و تولیدات داخلی نمی‌کنند.
اما مراحل کار همیشه با سختی و موانع رو به رو نیست و من خاطرات خوبی از کارم دارم، یکی از شیرین‌ترین موفقیت‌های من این است که بدون آموزش و بصورت کاملا خود آموخته به تمام فنون این هنر مسلط شدم و شیرین‌ترین زمان در آخرین مرحله کار و شستن یالق که رنگ‌ها و طرح‌ها معلوم می‌شود، است.
۵ سال تمرین کردم تا به فوت و فن این مهارت مسلط شدم
قرنجیک که از این همه آزمون و خطا ناامید و خسته نشده اظهار داشت: بار‌ها پارچه را رنگ می‌کردم و رنگ پس می‌داد و کار خراب می‌شد یا رنگ از داخل واکس به جا‌های دیگر نفوذ می‌کرد، خیلی وقت‌ها ترکیب‌ها بهم می‌خورد و اندازه رنگ، واکس و قیر دستم نبود، از طرفی استادی در گمیشان نبود ۵ سال تمرین کردم تا همه فوت و فن این هنر را بصورت تجربی آموختم و به کار مسلط شدم.
این بانوی کارآفرین گمیشان با اظهار امیدواری از این موضوع که در محیط‌های کوچک روستایی زودتر شناخته می‌شوی و کسب و کارت رونق می‌گیرد، گفت: ابتدا در زادگاه خودم روستای قرنجیک مختوم هنرم مورد استقبال مردم قرار گرفت و روستا به روستا هنرم را ترویج دادم.
مردم شهر من اگر فرصت کار کردن را پیدا کنند هرگز تن به غربت نمی‌دهند
وی بیان داشت: مردم روستا‌های اطراف و شهرستان گمیشان از آنجایی که یک همشهری خودشان کسب و کاری راه انداخته و یک کار واقعا ایرانی را تولید می‌کند حمایت کردند. مردم شهر من اگر فرصت کار کردن برایشان فراهم شود هرگز تن به غربت نمی‌دهند.
این کارآفرین خود آموخته گفت: هنر من به شهر‌های آق قلا، بندرترکمن، گمیشان، سیمین شهر، شیراز و کشور ترکمنستان مورد استقبال قرار گرفته است؛ و در حال حاضر برای ۲۲ نفر اشتغالزایی نمودم.
جمیله خانم در پایان گفت: من پیروز می‌شوم نه فورأ، ولی قطعا، اگر کسی از کارم حمایت می‌کرد زودترپیشرفت می‌کردم امیدم خدا و حمایت‌های خانواده ام بویژه پدر و همسرم بود به کارم ایمان داشتم و بالاخره موفق شدم.
حمایت مسئولین از جوانان باانگیزه، لازمه اشتیاق جوانان به تولید و کارآفرینی
این بانوی کارآفرین در بخشی از صحبت هایش خطاب به جوانانی که جویای کار هستند، گفت: بیکار در خانه منتظر نمانند و با توجه علاقمندی و هدف کاری را شروع کنند تا به موفقیت برسند و حتما هم موفق خواهند شد تا مجبور نشوند برای کار به شهر‌های دیگر دور از خانواده مهاجرت نکنند.
وی در ادامه از مسئولین خواست: از جوانان با انگیزه و کارآفرین حمایت کنید و وام‌های کارآفرینی و اشتغالزایی را برای رونق تولید و کالای ایرانی به دست ما برسانید با این شرایط سخت دست کارآفرین را بگیرید چرا که این جوان دارای پشتکار برای اینکه باری از دوش شما مسئولین بر دارد فعالیت اقتصادی خود را گسترش می‌دهد و تمام دارایی خود را صرف این کار می‌کند و خیلی مواقع از خانواده خود می‌گذرد.
بانوان ترکمن از داشته‌های فرهنگی – هنری خود به عنوان هنر- صنعتی ماندگار محافظت کنند
اکثر بانوان ترکمن منطقه ما در خانه‌های خود دار قالی دارند و هنر‌های دستی قالیبافی، سوزن دوزی، گلیم و جاجیم بافی و خیاطی را از مادران و مادر بزرگ‌های خود به ارث برده اند توصیه من این است هنر خود را گسترش دهند این هنر‌هایی است که نیاز به سطح تحصیلات بالا و فضای بزرگی ندارد و با پشتکار می‌توانند برای خود و دیگران اشتغالزایی ایجاد کنند.
همه می‌توانند کارآفرین باشند
هیچ چیز برای یک نفر غیر ممکن نیست همه‌ی ما می‌توانیم کارآفرین باشیم نه یک کارآفرین بزرگ که برخی از جوانان تصور می‌کنند باید سرمایه آنچنان و کارخانه و سطح تحصیلات بالایی برخوردار باشند تا کارآفرینی شروع کنند نه اینطور نیست می‌توان یک کارآفرین کوچک بود و از خانه خودمان به عنوان کارگاهی زودبازده استفاده نمود.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
