بی‌شک تیتر اول رسانه‌های امروز دنیا حمله روسیه به اوکراین است. اتفاقی که مدت‌ها بود خیلی‌ها پیش‌بینی می‌کردند که به وقوع بپیوندد و البته بسیاری از تحلیلگران مسائل سیاسی نیز غافلگیر شدند.
صد البته آن‌ها که تاریخ را مطالعه و رصد می‌کنند و یا آن‌ها که ماهیت واقعی ابرقدرت‌ها و مردان سیاسی استکبارستیز دنیا را می‌شناسند از این دست رخدادها و حمله‌ها و جنگ‌ها تعجب نمی‌کنند و غافلگیر نمی‌شوند.
اگر نگاهی اجمالی به دهه‌های اخیر بیندازیم خواهیم دید که نمونه بارز این اتفاق را خودمان به واسطه حضور یک رئیس جمهور دست نشانده به نام صدام، سال‌ها تجربه کردیم و سپس همین اتفاق را در کویت، بحرین، سوریه، لبنان، افغانستان و ده‌ها کشور دیگر دیده‌ایم که هیچکدام اراده و خواست دو طرف برای جنگ در آن‌ها دیده نمی‌شود ولی پشت پرده‌های حضور شیطانی آمریکا و نقشه‌های شوم کشورهای استکباری دیگر که در ظاهر دم از دیپلماسی و مذاکره می‌زنند در این رخدادها آشکار است.
شک نکنید، اوکراین آخرین قربانی نقشه های دنیای استکبار نیست و نخواهد بود و مادامی که ذات و ماهیت پلید کشورهای استکباری و مدعی ابرقدرت بودن دنیا در تفکر مردان شیک پوش و به ظاهر متمدن در جریان است، این خونریزی‌ها و کشمکش‌ها ادامه خواهد داشت و جنگ‌ها در دورترین مرزهای این مدعیان پوشالی حقوق بشر، رخ خواهند داد.
نکته حائز اهمیت در همه جنگ های نیابتی اخیر که آخرین مورد آن در افغانستان رخ داد، کنار کشیدن آمریکا در لحظه‌های حساس است. درست زمانی که کشورهای درگیر با سفسطه و حمایت آمریکا و یا انگلیس وارد کارزار جنگ می شوند و به پشتیبانی نظامی و حضوری کشورهای مدعی و هم پیمان نیاز دارند، شاهد تنهایی و مظلومیت‌شان در مقابله با کشورهایی می‌شوند که جنگ را بر آنان تحمیل کرده‌اند.
اوکراین مصداق واقعی قربانی شدن اعتماد یک طرفه به آمریکا و ناتو است و بدتر از این را چندی پیش در افغانستانی شاهد بودیم که مردم‌اش سال‌ها با طناب پوسیده آمریکا درون چاهی رفتند که تمام تار و پودش وعده‌های قشنگ و رنگین کمانی به ملتی بود که ناخواسته داشتند از ماهیت و اصالت تاریخی شان دور می شدند.
جنگ روسیه و اوکراین دیگر بار به همه کشورهای دنیا نشان داد که صحبت های مردان کراوات زده و شیک پوش آمریکا و اروپا که مدعی دیپلماسی و مذاکره و حقوق بشر جهانی اند، پشیزی واقعیت ندارد و گاهی تنها همین موشک‌های بازدارنده و نقطه زن هستند که باعث می‌شوند یک کشور مثل ایران اسلامی بتواند از ده‌ها نقشه شوم و پلید کشورهای ابرقدرت و شطرنج باز دنیا در امان بماند.
امیدواریم که سیاست مداران اوکراین که در روز دوم جنگ، به ناامیدی از حمایت‌های آمریکا و اروپا اعتراف کردند و با طناب پوسیده آن‌ها وارد این عرصه شدند به خاطر حفظ جان مردم شان دست از بازی‌های سیاسی و حضور در ناتو که هیچ اراده‌ای برای حمایت از مردم در روزهای سخت آن نیست، بردارند و روسیه هم همچون گذشته به مرزهای این کشور همسایه احترام بگذارد و زیر بار شیطنت‌های آمریکایی نرود که در باطن باعث و بانی جنگ‌ها می‌شوند و در ظاهر خودشان را ناجی و حامی ملت ها معرفی می کنند.
انتهای پیام/
