شعار «جنگ آینده، جنگ آب است» را بارها شنیده ایم و شاید این سخن در ذهنمان این نکته را تداعی کند که نبردهای نظامی یا نزاع های قومی قبیله ای بر سر آب خواهد بود که فارغ از اینکه این گونه است یا نه، اما رسیدن ابرقدرت ها به تکنولوژی های تصفیه آب در مقیاس های بزرگ، قطعا یک رقابت بسیار حساس، مهم و حیثیتی در آینده نه چندان دور خواهد بود.
امسال ساکنین قاره اروپا نیز همچون خاورمیانه نشینان و مردم اغلب نقاط کره زمین، طعم وحشتناک و تلخ خشکسالی را چشیدند و رودهای خروشان کشورهایی نظیر فرانسه، آلمان، اسپانیا و ایتالیا دستخوش خشکسالی های بی سابقه بود که البته اغلب ایالات کشور آمریکا هم امسال مانند کشورهای اروپایی به قافله تغییرات اقلیمی و خشکسالی ها پیوستند که این خشکسالی و پیدا شدن ردپای دایناسورهای هشت هزارسال قبل در کف رودها، مورخان را فقط شگفت زده کرد.
شکی نیست که بشر در آینده برای تامین نیاز آب خود، به دست اندازی از دریاها و اقیانوس ها روی خواهد آورد و هر کشوری که در این رقابت پیدا و پنهان به تکنولوژی های پیشرفته تر برای تصفیه آب شور دریا یا املاح زادیی از آب، دست یابد نبردی بزرگ را در آینده فتح و از این علم و تکنولوژی به عنوان اهرمی برای فروش، فشار و تحریم استفاده نماید.
اینکه فرآیندهای شیرین سازی آب دریاها برای مصارف شرب و کشاورزی چه بر سر محیط زیست و خود دریاها یا اقیانوس ها خواهد آورد قطعا مورد اهمیت دولت مردان آینده کشورها نخواهد بود و برطرف نمودن مهمترین نیاز انسان بر تمام مصائب زیست محیطی، ارجحیت خواهد داشت.
اینکه اکنون کشورهای صنعتی صاحب چه تکنولوژی هایی در شیرین سازی آب در مقیاس های وسیع می باشند، فعلا مشخص نیست اما آنچه از ظواهر مشخص است، دولت های صنعتی روی پیشرفت این تکنولوژی ها سرمایه گذاری عظیم کرده اند.
اینکه کشورهای حاشیه جنوبی خلیج همیشه فارس سالهاست از این روش، آب مورد نیاز مردم خود را تامین می کنند و یا کشورهایی مثل آلمان، آمریکا، فرانسه و چین تکنولوژی های متنوعی برای شیرین سازی دارند، خود اهمیت این صنعت را گوشزد می کند.
قطعا ایران یکی از مستعدترین کشورها برای استفاده از این تکنولوژی شیرین سازی و انتقال آب دریا می باشد و با شناختی که از صاحبان قدرت در دنیا داریم، قطعا در این صنعت هم مورد تحریم قرار خواهیم گرفت؛ پس نیاز است مجلس و دولت با اختصاص بودجه بسیار مناسب؛ دانشگاه ها، شرکت های دانش بنیان و نخبگان را برای تولید این علم و پیشرفت آن مورد تاکید و حمایت قرار دهند.
از مسوولان هم انتظار است، دستیابی به علوم صنعت شیرین سازی آب دریا و املاح زدایی آب را با توجه به اقلیم خاص کشور، هم طراز با علوم نظامی و هسته ای تلقی کنند تا مبادا این صنعت به سرنوشت صنعت خودروسازی دچار نشود.
ایران در آینده تشنه تر می شود و از اکنون باید شروع به پیشرفت نمود...
نگارنده: مجید برخورداری
