به گزارش خبرگزاری بسیج از اردبیل،با اعلام وزارت کشور مبنی بر استعفا کردن مدیران حوره وزارت کشور، در صورت تمایل برای نامزدی انتخابات مجلس، شکل فعالیت‌ها، خدمات و صحبت‌های سیاسیون اين روزها در شهرستان پارس آباد و بيله سوار مغان به اوج خود رسيده است.
در حالي كه 10 ماه تا انتخابات مجلس دهم باقی مانده است، گروههای سیاسی در شهرستان پارس آباد و بيله سوار برای این انتخابات تدارک مختلفی را در نظر گرفته اند که به نظر می آید دو گروه سیاسی رقابت آنها بیشتر به چشم می آید؛ اصلاح طلبان و اصولگرایان هر دو گروه در صدد بدست آوردن کرسی های مجلس دهم می باشند.
هرچند مسئولان برگزاری انتخابات بارها به نامزدهای انتخاباتی تذکر داده‌اند که تا پیش از موعد مقرر برای تبلیغات حق انجام تبلیغات را ندارند ولی در حالی که حدود 10 ماه تا برگزاری انتخابات دهمين دوره مجلس شورای اسلامی باقی مانده، نامزدهای انتخاباتی تبلیغات گسترده خود را شروع کرده و برای تبلیغات خود از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند.
متأسفانه و بدبختانه یکی از روش‌هایی که بیشترین استفاده را در بین نامزدهای انتخاباتی دارد، شرکت در مراسم تشییع، ترحیم و ختم است که در بسیاری موارد حضور همزمان تعدادی از کاندیداها در این مراسم جلب توجه می‌کند، بدین ترتیب که افراد نزدیک به کاندیداها در هر شهر اطلاعات لازم به افراد فوت شده را جمع‌آوری و با برنامه‌ریزی مناسب سعی می‌کنند زمینه حضور کاندیدای خود را در این مراسم فراهم کنند. و از همه مهم تر حضور در صف اول نمازجمعه بعد از چندين سال نيز از شگردهای افراد بالقوه برای کاندیداتوری انتخابات پیش‌رو یعنی مجلس شورای اسلامی است.
- روش دیگر شناسایی و مذاکره با بزرگان هر قوم و طایفه است که معمولا در شهرهای کوچک و روستا هنوز هم بسیاری از افراد به کسی رأی می‌دهند که بزرگ طایفه، آن را معرفی و تأیید می‌کند «انتخاب قومیتی»؛ البته این روش ممکن است توسط چند کاندیدا در مقابل یک قوم یا طایفه انجام شود.
- ارسال پیامک‌های گروهی نیز یکی دیگر از کارهایی است که کاندیداها در این روزها انجام می‌دهند، ارسال پیام‌های تبریک و تسلیت و ... و یا پیام‌هایی با موضوعاتی چون پیشرفت و آبادانی و ... که البته در این موارد سعی می‌شود پیام‌ها توسط افرادی وابسته و خاص، به گونه‌ای حرفه‌ای تنظیم شوند که بیانگر تبلیغات علنی نباشد.
دیگر باقی موارد بماند که چه تصمیم و صلاحدیدهایی بعد از رد صلاحیت برخی نامزدها گرفته می‌شود و چه وعده و وعیدهای تکراری و پوشالی که به مردم به ویژه جوانان جویای کار و دنبال معیشت برای اخذ رأی داده نمی‌شود!
به راستی این همه تلاش و تکاپوی دنیوی برای چیست؟ برای به دست آوردن کرسی سبز قدرت یا پهنه گسترده خدمت؟!
شهرستان پارس آباد و بيله سوار يك نماینده مشترك در مجلس دارد و تعداد کاندیداها هم زیاد است و هرشخصی که کمی اعتماد به نفس در خود ببیند و بتواند کمی سر کیسه را شل کند احياناً کاندیدا می شود!
اما یقینا بیشتر کاندیدا هنوز جایگاه نمایندگی مجلس را خوب درک نکردند و اهمیت یک نماینده مجلس در قوه مقننه را نمی دانند، به همین دلیل افرادی که با پشتوانه رانت چند صباحی مدیر یک اداره ای در پایین ترین سطح قرار گرفته باشند سودای نمایندگی مردم را در خود می بینند.
واقعا نماینده فعلی و سابق شهرستان پارس آباد و بيله سوار چقدر در مجلس در طرح لوایح و تصویب مواد تأثیرگذار بودند؟ وقتی یک نماینده مجلس وکالت مردم را قبول کرده است چقدر در دسترس قرار می گیرد؟
اما وظیفه کاندید ها در قبال مردم چیست؟
یکی از وظایف کاندیدها معرفی خود در جهت شناساندن خود به مردم و بعد دادن برنامه ای که در آینده و در موقع نشستن بر صندلی خدمت مجلس نهم بتواند به آن عمل کند؛ نه شعار و دادن برنامه ای که توان انجام آن را ندارد و یا با توجه به مصمم بودن در عمل به برنامه ها و در ورود به مجلس دچار فراموشی شده و یا ذوب در تکیه بر صندلی قدرت شده و بر ترکتازی اشتیاق داشته باشد و بطور کلی دچار توهم شود. چرا که متاسفانه در دوره های قبل کاندیدها قول هایی به مردم می دادند که اصلا در توان یک فرد و یا گروه نیست ولی شاهد آن هستیم.
به عنوان مثال آن کاندید وعده تصویب قوانینی را میدهد که در زمره و حیطه وظایف دولت است، ولی ایشان به صراحت عنوان می دارد که چنان و چنان می کنم؛ در صورتی که خود کاندید می داند که اگر هم بخواهد برنامه ای را به تصویب برساند باید طرحی را با جمع چندین امضا به هیئت رئیسه بدهد و در صورت قبول آن از طرف رئیس و طرح آن در کمیسیون مربوطه به صحن می آید که آنهم با مشکلات خود را دارد ، ولی به هر حال در صورت گذشتن از این مراحل قابلیت طرح و تصویب را دارد نه جور دیگری.
اما این که آن کاندید قبلا چه مسئولیت هایی داشته به نظر اینجانب زیاد مهم نیست چرا که موقعی مهم می باشد که تحقیق کنی و بدانی که آن موقعی که آن کاندید مسئولیتی داشته آیا موفقیت هایی کسب کرده و آیا توان مدیریتیش به گونه ای هست که بتواند در مجلس کاری انجام دهد و یا خیر؟ زیرا کسانی بوده اند که مثلا مدیر یک اداره ای بوده و حتی در آن اداره به نحوی و به صورتی خود را موفق جلوه داده، ولی موقعی که به مجلس وارد می شود نمی تواند وظیفه نمایندگیش را به خوبی اجرا کند، زیرا در آن اداره یا موسسه رئیس بوده، نه مدیری کاردان!
اما ای کاش صندلی‌های این نامزدها بعد از به رسمیت شناخته شدن، پشت به من و تو برگردانده نشود و حداقل ما را جلوی انگشت جوهری و مهر حک شده بر شناسنامه‌مان روسفید کنند، کاش!
