وی اضافه کرد: در دورانی که می‌توان آن را دوران شکوفایی اولیه گردشگری در ایران نام برد، حاکمیت، دولت، محافل قانون‌گذاری و مسئولان توجیه شده بودند که باید گردشگری داشته باشیم و این توافق موجب شده بود که تفاهم و همدلی در این زمینه ایجاد شود و حاصل آن تولید طرح جامع گردشگری در 10 جلد بود که 60 متخصص روی آن کار کردند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: وظیفه دولت تبیین سیاست کلان است و اینکه گردشگری را تایید کنیم و از آن حمایت کنیم ولی آن زمان باور نمی‌کردند که این اتفاق قرار است بیفتد لذا لازم بود دولت فعالیت ویژه‌ای در این حوزه داشته باشد لذا دولت با اقداماتی شروع به جلب اطمینان بخش خصوصی کرد.
رهنمایی یادآور شد: رقابت بین سرویس‌های حمل و نقل را بیشتر کردند، به طوری که شرکت‌‌های حمل و نقل برای جل مسافر خدمات بهتری ارائه می‌دادند، در عین حال از طرف دیگر، حمایت از آژانس‌های مسافرتی صورت گرفت و از همان زمان بود که خیابان ویلا شکل گرفت که بیشتر آژانس‌های مسافرتی در آنجا ایجاد شدند.
وی افزود: بعد از مدتی به دلیل آماده‌نبودن زیرساخت‌ها، ساخت هتل‌های دو و سه ستاره در جای‌جای ایران در دستور کار قرار گرفت و در مقابل، تسهیل ویزا برای کشورهای مختلف انجام و مسافرت‌ها به ایران آسان‌تر شد.
استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه این سیاستهای کلان کشوری و هماهنگی‌های بین دستگاه‌ها بود خاطرنشان کرد: در مرحله بعد، به سراغ آموزش رفتند، چرا که آموزش یکی دیگر از رکن‌های این موضوع بود؛ در این راستا همه نیروهای مرتبط باید آموزش می‌دیدند که به عنوان مثال اگر خدمه هتل که باید اتاقی را تمیز کند چگونه باید تمیز کند؟.
رهنمایی گفت: باید دید مسئولان گردشگری ایران از این تجربیات می‌خواهند استفاده کنند یا خیر که البته این توافق باید در سطوح بالاتری ایجاد شود.
