شب، ظریف،
شیخ سالک را در خواب دید که در چشمه ساری به غایت دلکش در زیر درختان
طوبی نشسته و در خود فرو برفته... ظریف پیش رفت و خود را به شیخ رسانید و
از حالش پرسید که شما را چه می شود؟ مگر چه پرسیده بوده ام که رخت از
دار فانی بسته اید؟
شیخ بر پای ایستاد و بی
درنگ ظریف را در آغوش کشید و بعد از ملاطفت و دلجویی گفت، پرسش امروز تو
اولین سوالی بود که مرا از خود به بیرون از خود کشید و در خویشتن خویش فرو
غلطاند...
ظریف گفتا، ای شیخ قدری ملایم تر
بر این بنده بی نوا معانی را بنواز...شیخ گفت...ببین بذار خودمونی بهت
بگم...سوالی که پرسیدی من جوابش رو نمیدونستم...بعد دیدم دارم بین نوچه
ها ضایع میشم خودم رو زدم به غش و ضعف...وسط این هاگیر و واگیر،یه هو ملک
الموت اومد و ما رو آورد این دنیا و شوخی شوخی، شد جدی...
خلاصه شب اول قبر شد و من ترسون و لرزون دیدم نه خبری از نکیر است و نه
منکر و نه عذاب قبر...از همون جا تا الانم منو لا زرورق نگه داشتن و هر چی
خواستم دادن...
ظریف گفت ای شیخ راز این
همه فیض و الطاف در چه بود؟ شیخ گفت خودم هم نمیدانم، فقط شب اول یکی اومد
و گفت من از طرف خود خدا برات یه پیغام دارم...هر چی میخای بهت میدیم
فقط اگه این ظریف اومد تو خوابت بهش بگو...
ظریف از خواب پرید...
بقیش رو نخواستم از قول خدا تعریف کنم...ولی به مضمون عرض میکنم که از
شیخ خواسته بودن این ظریف که اومد تو خوابت، بهش این جواب رو بده..
بهش بگو میری به سرزمین ایران، شهر ری، میری خیابون پاستور و سراغ مسولین
وزارت علوم رو میگیری و راز ارتقای همه جانبه دانشگاه ها رو از طریق
موسیقی می آموزی!... فقط مراقب باش که خدا را رد نکنی...همین!(ابوریحانه
آملی)
