مسیح را که سراسیمه در حصار کشید
به جای ناصره تا مکه برد و دار کشید
کدام روضه ی یاس شهید چشمش را
میان مقتل گل‌های بی مزار کشید
چقدر زخم می‌آمد به آن دو چشم شهید
چه نقش‌ها شفق از شیخ سربدار کشید
دو سال یکسره چشمی ستاره باران داشت
دو سال زمزمه سرداد و انتظار کشید
تکان نخورد کلاه شریح قاضی باز
تکان نخورد و فقط نقشه‌ی فرار کشید
مباد آن که سواری از آسمان برسد
به دور محکمه اش سیم خاردار کشید
چه برفکی است از این شیشه روزهای جهان
چه‌ها که عشق از این روزگار تار کشید
تو را به تیغ سپردند ماه من که چرا
علی به واقعه ی بدر، ذوالفقار کشید!
بگو به آل سقوط آسمان دگرگون است
بگو که صاعقه شمشیر آبدار کشید
به قتلگاه شما را به رسم خونخواهی
هزار مرتبه تا صبح سنگسار کشید
هزار مرتبه خواندیم خون نمی‌خوابد
به سوی محکمه تان، خون هزار بار کشید
صدای شیهه ی اسبی سپید بود به کوه
کسی سپیده دمان تیغ شب شکار کشید
ببین خروس بر این قریه در خروش آمد
از آن کلاغ سراسیمه قار قار کشید
ببین به معرکه این کشته را رساله به دست
که شرحه شرحه بر آن طرح لاله زار کشید
