به گزارش خبرگزاری بسیج از کوثر، با نزدیک شدن به ایام عید نوروز و تعطیلات نوروزی، کوثر(گیوی) مهیای گردشگران و میهمانان بسیاری از سطح ایران پهناور است.
اما در این بین کاستی های بسیاری هم در قبال جذب و نگهداری توریسم داریم که در ادامه این مقاله به آن خواهیم پرداخت.
با عنایت به مشکل اساسی بیکاری در شهرستان کوثر مشکل عدم توسعه یافتگی صنعت گردشگری سوال ها و چرایی های زیادی را در ذهن تداعی می کند.
سوال اساسی این است که مسئولین عقب ماندگی در این بخش را چگونه توجیه می کنند؟
کمبود هتل، مهمانسرا، کمپ و دیگر تأسیسات گردشگری در مناطق توریستی داش حامامی در سطح شهر، منطقه آبگرم گیوی و گردشگاه ها نظیر پل قیز گورپوسی، دلیکلی داش، پیر، پل فیروز، صخره های مُنَقَّش جاده سرچم، غر یخگان و... که شاخصه های مهمی محسوب می شود حس کنجکاوی هر رهگذری را بر می انگیزد که چرا تاکنون برای این همه زمینه اشتغالزایی و درآمدزایی کاری انجام نشده است.
آیا دانشگاههای ما عملا رسالت علمی و پژوهشی خود را در رابطه با صنعت گردشگری به انجام رسانده اند؟
آیا ضرورت برگزاری همایش هم اندیشی پیرامون صنعت گردشگری احساس نمی شود؟
آیا بررسی زوایای پنهان این همه بی توجهی ضرورتی ندارد؟
متولیان جهانگردی و گردشگری ما چقدر حرفه ای بوده و تا کنون چقدر حرفه ای عمل کرده اند؟
باید پذیرفت که شرط موفقیت در بخش گردشگری به سه عامل نظام مندی، قانونمندی و توانمندی بازمی گردد.
گردشگری یک سیستم و نظام باز اجتماعی متشکل از دولت، بخش خصوصی، راه و ترابری، هتل ها، سازمان میراث فرهنگی، اقامتگاه ها و همه کسانی که به نحوی دست اندرکار آن هستند، می باشد.
آیا پیرامون چگونگی توسعه این صنعت و شناسایی فرصت ها و آسیب ها تا کنون فی مابین سازمان های متولی همفکری بعمل آمده است؟
در کدامیک از جلسات بررسی پیرامون معضل گردشگری از متخصصین آشنا به این بخش از جمله تور لیدر ها دعوت بعمل آمده است؟
آیا تا کنون اینگونه افراد در تصمیم سازی ها مشارکت داده شده اند؟ یا نگاه واسطه گری به آنها داشته ایم؟
صنعت گردشگری شهرستان کوثر نیازمند تنظیم سند توسعه است؛ سندی که با بررسی باید و نبایدها ی حاصل از کالبدشکافی آن از سوی کارشناسان بخش گردشگری و متخصصین و نخبگان جامعه و کارشناسان و صاحبنظران فرهنگی و اقتصادی تنظیم می شود.
بدیهی است هیچ گردشگری فقط به خاطر یک عامل به جایی سفر نمی کند؛ باید نیازهای آشکار و پنهان، فرعی و … آنها مورد توجه قرار گیرد.
گردشگری یک نیاز برای تمامی جوامع و مردم است، با توجه به نظام ارزشی و امکانات موجود باید این نکته را در نظر داشت که چه گروهی از گردشگران گروه هدف هستند؟
قطعا جابجایی شهروندان یک شهرستان و بازدید آنها از مناطق جذاب منطقه را نمی توان در غالب گردشگران محسوب کرد؛ چرا که درآمدی اقتصادی را متوجه شهرستان نمی کند و تنها به گردش پول در داخل شهرستان می انجامد.
گردشگری یک زندگی موقت، متمایز و خاطره انگیز است؛ در صورتی که متأسفانه وقتی سخن از بازاریابی می شود، بلافاصله مکان های تاریخی و فرهنگی مورد توجه قرار می گیرد، اما نکته اصلی این است که قسمت اعظم چیزهایی که جاذبه و خاطره می شود مربوط به رفتارهای مناسب، درستکاری، ایجاد فضای امن و قابل اعتماد است.
آیا حقیقتا تاکنون در جهت چگونگی رفتار با گردشگران و ایجاد فضای امن و قابل اعتماد قدمی بر داشته ایم؟ و اصلا راغب به استقبال و دعوت از گردشگران هستیم؟
یا اینکه با بهانه ها ی سطحی و دم دستی به جای جذب حداکثری، دفع حداکثری را سرلوحه کار و نظارت خویش قرار داده و بصورت جزیره ای نگاهمان به گردشگر تنها نگاه بخشی نگر بوده است؟
آیا گردشگران با خاطره ی خوش بدرقه گردیده اند یا خاطره ی تلخ؟ چه آسیب شناسی تاکنون پیرامون موضوع داشته ایم؟ آسیب ها را تبدیل به فرصت کرده ایم یا فرصت ها را تبدیل به آسیب؟
جذب گردشگر نیازمند زیر ساخت است؛ بعنوان مثال وقتی در پایین ترین سطح در جهت احداث سرویس های بهداشتی و تامین آب آن در مناطق مختلف بخصوص پارک ها و دیگر مناطق توریسی یا در سطح شهر در جا می زنیم، وقتی در جای جای این مناطق و در پشت هر سنگ و درختی حکم یک سرویس بهداشتی را دارد، چه انتظار از توسعه ی صنعت گردشگری داریم؟
وقتی به جای مدیریت کردن صحیح در امر نظارت بر گردشگران و انجام فعالیت فرهنگی، تورگردانان و تور لیدر ها ی فعال را که فعلا مسئولیت سنگین جذب و هدایت گردشگران را بدوش می کشند مورد غضب قرار می دهیم چه انتظار از شکوفا شدن امر گردشگری داریم؟
بیایید باهم و به همت هم از انواع راههای جذب و نگهداری گردشگران در سطح شهرستان کوثراستفاده کنیم؛ چرا که اقتصاد گردشگری و توسعه اجتماعی را توریسم و گردشگر موجب می شود.
