به گزارش خبرگزاری بسیج از لرستان، در طول انقلاب اسلامی کمتر انتخاباتی بوده که فارغ از حواشی گوناگون برگزار شود و این نشان از گرم بودن تنور انتخابات در ایران دارد. انتخابات 7 اسفند 94 نیز از این قاعده مستثنی نبود و علاوه بر نتایج رسمی و اعلام شده از سوی وزارت کشور، متضمن نتایجی بود که باید سراغ آن را در بین مردم و سیاسیون گرفت.
این انتخابات به رغم ادوار گذشته نه تنها با تحریم بیگانگان مواجه نشد بلکه مورد استقبال نیز قرار گرفته شد و برای آن لیست نیز ارائه دادند. خسران زده دنیای سیاست آنهایی هستند که در لیست انگلیسی بی بی سی قرار گرفتند و دم نزدند.
قرار گرفتن نام عده ای جای تعجب نداشت زیرا تا توانستند جاده صاف کن پروژه های انگلیسی و آمریکایی بودند و قرار گرفتن نام عده ای جای تعجب داشت که الحمدلله با اعلام موضع این عزیزان، توطئه بنگاه شایعه پراکنی انگلیس خنثی شد. این انتخابات را می توان "خوش خوشان" اصلاح طلبان دانست.
اصلاح طلبان که بعد از سال 88 بسیاری از نیروهایشان از صحنه سیاست دور بودند انتخابات 7 اسفند را بستری برای حضور مجدد خود یافتند و به گونه ای نیز نتایج انتخابات را انعکاس و خود را مسرور و مشعوف از آن نشان دادند گویا به پیروزی قاطع و حداکثری دست یافته اند در حالی که این گونه نبود و فقط در بعضی مناطق توانستند پیروزی نسبی کسب کنند. اگر فرض کنیم این انتخابات با پیروزی قاطع اصلاح طلبان همراه بود؛ به عقیده نگارنده مصداق صحیح "زمستان رفت و روسیاهی اش ماند به ذغال" بود؛ زیرا این نتایج و رفتار اصلاح طلبان بار دیگر بر سیاست ماکیاولیستی این طیف صحه گذاشت.
این رفتار نشان داد که آنچه برای بسیاری در درون این طیف اهمیت کمی دارد حضور حداکثری مردم بوده و مهم پیروزی خودشان است. بسیاری از اصلاح طلبانی که این بار به تحسین انتخابات و تقدیس آرای مردم پرداختند همان هایی هستند که زمانی نظام را به تقلب متهم می کردند؛ ولی چرا اینبار این حرف ها تکرار نشد؟ زیرا این بار پیروز شدند و این حرف ها مال زمانی بود که شکست خوردند. همان هایی که به خاطر شکست خود، اقدام به اردو کشی خیابانی کردند و شعار "رای من کو" سر می دادند، این بار به دنبال رای خود نمی گشتند زیرا پیروز انتخابات بودند و رای شان زمانی گمشده محسوب می شود که شکست خورده باشند.
همان هایی که برای تضمین صحت انتخابات، خواستار نظارت های بین المللی بودند در این انتخابات با اطلاع از نتایج نه تنها چنین خواسته ای را مطالبه نکردند بلکه مشغول در آوردن انواع و اقسام شکلک های سیاسی برای جناح مقابل شدند ولی این حضرات که در سال 88 هم در سیاست و هم در اخلاق قافیه را بد باختند باید قواعد بازی را از جناح به زعم خودشان شکست خورده یاد بگیرند زیرا این بار نه سطل زباله ای به آتش کشیده شد و نه فتنه ای به پا شد و نه نظام متهم شد و نه کسی سرمایه اسرائیل در ایران.
البته عده ای پا را از این فراتر گذاشتند و نتیجه انتخابات را قهر مردم با نظام تلقی کردند و شکست چند تن از اصولگرایان را شکست نظام تفسیر کردند ولی باید توجه داشته باشند که این مردم همان هایی هستند که "نهم دی" ها را خلق کردند و هیچ گاه نظام را در صحنه های حساس تنها نگذاشتند.
در انتها باید خدمت مشعشع و منور آقایانی که از نتیجه انتخابات برداشت های گوناگونی داشتند و فکر می کنند که دیگر فاتح قلوب مردم هستند و مردم آنها را "رابین هود"خود می پندارند عارض شوم که سرمستی از این پیروزی، نباید باعث شود این نکته مغفول واقع شود که آرایش سیاسی در ایران همیشه سیال بوده و دائم در حال تغییر. مردم مدام در حال آزمودن احزاب سیاسی هستند و هیچ حزبی در حاشیه امنیت قرار ندارد.
فی المثل آقای هاشمی که الان در تهران نفر اول شدند خوب یاد دارند که بعد از اتمام ریاست جمهوری شان، در انتخابات سال 78 در دور اول شمارش آراء نفر آخر و بعد از اعتراض کردن و شمارش مجدد نفر بیستم شدند. عده ای دلیل پیروزی لیست 30 نفره اصلاحات را دعوت فردی فتنه گر و در جامع ترین تعبیر "باغی انقلاب " می دانند و چنان می نمایانند که گویی مردم جملگی مسحور دم مسیحایی و نفس قدسی وی شدند و به خاطر وزانت و وجاهت وی به این لیست رای دادند ولی گویا فراموش کرده اند که همین فرد دو دور متوالی رئیس جمهور شد ولی در سال ۸۴ گفتمان مخالف و مقابل آن با رای بسیار بالا آن هم با لیدری فردی کمتر شناخته شده و در مبارزه با عالیجناب سرخپوش خودشان به پیروزی رسید و این یعنی بیزاری مردم از اصلاحاتی که آن فرد متولی اش باشد.
خلاصه کلام اینکه اصلاح طلبان خیلی به نتایج انتخابات دل خوش نکنند زیرا اقبال مردم در این دوره، به معنای محبوبیت همیشگی آن ها نیست و چه بسا در ادوار بعدی نتیجه ای مخالف میل شان رقم بخورد.
حسین شریفات عضو شورای بسیج دانشجویی دانشگاه لرستان
