البته خرازی تا لحظه ای که مجوز ورود همراهانش را از مسئولان دانشگاه دریافت نکرد، خودش هم وارد سالن نشد تا در نهایت با هواداران خود که دانشجوی دانشگاه ارومیه هم نبودند، مجوز حضور در سالن شهید چمران را گرفت.
قسمت جالب ماجرا زمانی بود که خرازی وارد سالن و با صندلی های خالی رو به رو شد؛ بطوریکه شاید انتظار آن را نداشت، حتی مدعوین و مهمان ناخوانده ای که از خارج دانشگاه هم برای این مراسم آمده بودند، نتوانستند در پر کردن صندلی های خالی سالن چمران کمکی به مجریان مراسم بکنند.
مناظره که تا اواسط آن کاملا آرام پیش می رفت به ناگهان طی واکنش مجری مراسم به پلاکاردهایی که چند دانشجو بلند کرده بودند، به سمت حاشیه کشیده شد بطوری که تا پایان مراسم این حواشی باقی ماند.
اعتراض های چندباره دانشجویان به اظهارات خرازی توسط بعضی از دانشجویان و تایید عده ای دیگر با کف زدن های مکرر باعث ایجاد فضای دوقطبی در مناظره شده بود که بارها مسئولین برگزاری برنامه را دچار دردسر کرد.
اما نکته جالب مناظره ای که عنوان آن دولت و مجلس آینده بود، احمدی نژاد، احمدی نژاد و احمدی نژاد بود؛ گویا سرنوشت آینده این کشور فقط از کانالی با این اسم می گذرد که بیش از ۷۰ درصد زمان مناظره صرف دفاع یا انتقاد از وی شد یا شاید هم منافع عده ای اینطور ایجاب می کرد که اینگونه به موضوع بپردازند چراکه شاید اگر احمدی نژادی نباشد حرفی هم برای گفتن و دفاع از خود باقی نمی ماند.
