از زمینهای جنگ تا زمینهای کشاورزی

آن روزها نام و نان بهایی نداشت و آنچه میدان دار بود، قیام بود و عروج. آن روزها ماندن بی معنا بود و مردن در بستر، ننگی بزرگ. آن روزها شهادت، شاهراهی به وسعت افق داشت. آن روزها فاصله خاک تا افلاک و کویر تا بهشت، یک میدان مین بود. خاکریزها، بوی بهشتِ مردانی را گرفته بود که سر به سر، تن به مرگ می سپردند تا مبادا وجبی از کیان دین و وطن، به دست کفتاران حریص و متجاوز بیفتد؛ چرا که دفاع مقدس، رساترین واژه در قاموس ایستادگی این ملّت قهرمان است. مردان این دیار در پی تجاوز کفتار صفتان ننگ و نفرین، در هفت شهر عشق، هشت بهارآزادگی را پیمودند و حماسه آفریدند.

در 31 شهريور 1359 رژيم بعثي عراق با تصميم و طرح قبلي و با هدف برانداختن نظام نوپاي جمهوري اسلامي جنگي تمام عيار را عليه ايران اسلامي آغاز کرد. صدام حسين رييس جمهور عراق با ظاهر شدن در برابر دوربين‌هاي تلويزيون عراق با پاره کردن قرارداد 1975 الجزاير، آغاز تجاوز رژيم بعثي به خاک ايران را اعلام کرد.به پاس بزرگداشت هفته دفاع مقدس به سراغ قهرمانان گمنام آن روزها رفتیم تا یادی کنیم از روزهای سخت و پیروز.

شهر فتح‌المبین که پیش از این نامش شهر صرخه بود و سپس تغییر نام پیدا کرد، از توابع بخش فتح‌المبین در شهرستان شوش است.این شهر به دلیل مجاورتش با یادمانشهدایعملیات فتح‌المبین، فتح‌المبین نام‌گذاری شده‌است.

کاملسرخه معروف به ابوامیر، مجاهد دوران دفاع مقدس و نایب رئیس شورایاسلامیشهر فتح المبین، که مشغول کار کشاورزی‌ست، از قهرمانان کم نام و نشان همان روزهای پر هیاهوست. ویدر گفتگو باخبرنگاربسیج مهندسین کشاورزیو منابع طبیعیاز آن روزها برای ما سخن گفت.

سرخه نامی آشنا در فتح المبین

همه اعضای شورای شهر فتح المبین فامیلی مشابه دارند، شاید بتوان گفت اکثر اهالی شهر با این نام خانوادگی شناخته می شوند. در این بینکامل سرخه، فرزند شهید عبود سرخه، متاهل و متولد سال 1346است. وی در حال حاضر دارای مدرک کارشناسی حقوق و مدیریت کلاسهای قرآن را برای جوانان شهر فتح المبین و مسئولیت برگزاری مراسمات مذهبی و انقلابی شهر را بر عهده دارد.

از فتح المبین تا دفاع از حرم، روایت مجاهده ای بی پایان

ویدر سال 59 در زمان حمله عراق به کشور مقدس جمهوری اسلامی ایران و عقب نشینی نیروهای خودی و نزدیک شدن نیروهای عراقی به روستایشان در آن زمان، با کمک پدر شهیدش وتعدادی از اهالی روستا که در آن فضا باقی مانده بودند، توانستند با هدایت نیروهای خودی به طرف بیشه زارها و مکان های امن، از انهدام ماشین آلات جنگیجلوگیری کنند.

وی در نقل خاطرات دوره دفاع مقدس به خبرنگار سازمان گفت:با تشکیل هسته مقاومت مردمی و تعدادی از نیروهای بسیجی شهرستان دزفول و شهرستان شوش و نیروهای باقیمانده لشکر 21 حمزه، با نیروهای بعثی وارد جنگ شدیمو از عبور نیروهای عراقی از رودخانه کرخه جلوگیری شد.

بعد از استقرار نیروها و شهید شدن پدرم، بنده جهت سرپرستی خانواده به پشت جبهه منتقل شدم و در سال 1364 از طریق سپاه بعنوان پاسدار وظیفه وارد لشکر مهندسی رزمی 42 قدر شده و در عملیات والفجر 8 و آزاد سازی شهر فاو شرکتکردم.

بعد از فروکش کردن عملیات به عملیات کربلای 4 جهت انحراف دشمن از عملیات بزرگ کربلای 5 شرکت کردم که متاسفانه عملیات ناموق بود و بعد از مدت کوتاهی وارد عملیات کربلای 5 که به عملیات شلمچه معروف بود شدم.

وی عنوان کرد: با استفاده عراق از مواد شیمیایی وکاهش نیروها بعلت شهادت یا مجروح شدن نیروها واحتیاج مبرم به نیروی مهندسی، مجبور به ترک خط مقدم و اعزام به پشت جبهه جهت آموزش نیروها شدم.

با اتمام جنگ به صف دفاع از محرومان روستا به کمک اهالی، جهت تقسیم اراضی کشاورزیپیوستیموبرایکمک جهت دفاع از حقوق آنها یک کمیته مردمی تشکیل دادیم و در حال حاضر بعنوان شورای منتخب این عزیزان به خدمت مشغول میباشم واگر خداوند قبول کند در صف اعزامبرایدفاع از حرمین نیز هستم.

جای جای شهرم درد می کند

نایب رئیس شورای شهر فتح المبین ادامه داد: به یاد دارم درزمانی که نیروهای عراقی در 30 کیلومتری روستای ما مستقر شدند وتوپخانه ی آنها به راحتی روستا را هدف قرار می داد، یکی از خانواده‌ ها مشغول رسیدگی به یک مزرعه کوچک سنتی صیفی‌جات بود.مادر خانوادهبا پسر 7 ساله خود جهت پخت غذا بطرف محل استراحت میرود تا غذا را آماده کند؛ غافل از آنکه دود آتش دشمن را متوجه خود میکند. با روشن کردن آتش، فرزند خود را همانجا نگه میدارد تا ظرفها را بشوید. ناگهان یک گلوله توپ درست بر سر آن بچه معصوم اصابت میکند و هیچ اثری از آن بچه به جای نمیگذارد.

قطب کیفیت کشاورزی در منطقه

ابوامیر اظهار داشت: بعد از عملیات فتح المبین و پاکسازی زمینها و استقرار مردم در روستا، زمینهای کشاورزی بین مردم تقسیم شد. با تحویل زمینها در مراحل اولیه کشاورزی فقط گندم و بعضا صیفی جات بصورت سنتی کشت می شد و جهت خودکفایی خانوار بود. تا اینکه مدیریت کشاورزی وارد عمل شدو با مشارکتهای مردمی و آموزش های لازم جهت رونق بخشیدن به محصولات کشاورزی و تقویت اقتصادی، مردم زمینهای خود را به صورت کاملا مکانیزه و به کشت روز دنیا ارتقاء دادند. در حال حاضرکشت گندم، ذرت، سویا، کلزا، چغندرقند وکلیه محصولات صیفی جات به حد استاندارد رسیدهاست وما در این منطقه یکی از قطبهای باکیفیت محصولات کشاورزی معرفی شدیم.

غافل بودن از پتانسیل های بالا

نایب رئیس شورای شهر فتح المبین گفت: در رابطه با محدودیت‌های کشاورزی متاسفانه باید اظهارکنمناکارا بودن مدیریت در بخش کشاورزی و نبود برنامه ریزی دقیق در خصوص برداشت محصولات و ایجاد بازار مصرف در این چند سال اخیر، کشاورزان را تا مرز ورشکستگی رسانده است.

در منطقه شوش که یک منطقه کشاورزی است و اغلب مردم این شهر به شغل کشاورزی مشغولهستند،محدود نمودن برداشت آب از رودخانه کرخه باعث شده است بیشتر کشاورزان متضررشوند.محدودیت‌ های حاضر در بخش کشاورزی شهرستان شوش عدم مدیریت صحیح است که جا دارد مسئولین محترم کشور به این معضل رسیدگی کنند.

وی با اشاره به فرصت های موجود در منطقه گفت:بعلت داشتن رودخانه‌هایی پر آب و زمین های مناسب کشت، میتوان با مدیریت صحیح و با برنامه درست، نسل بیکاریدر استان خوزستان ریشه کن شود و میتوان هزاران فرصت شغلی ایجاد کرد. چون پتانسیل بالایی وجود دارد که همت مسئولین کشور را میطلبد.

خیال مان از فرزندان دلاورمیهنراحت است

ابوامیر با اشاره به موقعیت جغرافیایی شهر فتح المبین گفت:در رابطه با امنیت منطقه در حال حاضر، منطقه‌ ما که یک منطقه کشاورزی است و در مجاورت کشور عراقاست، با توجه به وضعیت گروههای تروریستیمیتواند متاثر باشدولی به شکرانه فرزندان دلاور این مرز وبوم در امنیت کامل و با خیال راحت به کشت محصولات کشاورزی مشغول هستیم و به این عمل مقدس افتخارمیکنیم.

جبهه اقتصادی دقیقا همانند جبهه نظامی

وی در پایان با اشاره به جبهه جدیدی که پیش روی مردم باز شده گفت:وظیفه ما در سنگر جهاد اقتصادی این است که به رهنمودهایی رهبر فرزانه انقلاب در رابطه با اقتصاد مقاومتی بصورت جهادی و یکدل اقدام و عمل نمائیم.

از تمام ظرفیت‌هایی موجود در کشور استفاده کنیم و با حفظ روحیه بسیجی و با تلاش مضاعف نسبت به اجرای برنامه های مدون و با برنامه ریزی صحیح ، همچنین با شرکت داد مردم در این امر مهم، میتوان به دستاوردهای بزرگی دست یافت وکشور را نه فقط در تولید داخلی و تامین غذای مردم بلکه در برابر تمام مشکلات بیمه نمود.