پاسخ به فراخوان همدلی و همراهی اصلاح طلبی و اعتدالی از سوی نماینده بوکان
دکتر غفور شیخی، جامعه شناس و صاحب نظر بوکانی و همکار پایگاه خبری تحلیلی مکریان در یادداشتی کوتاه به این ادعاهای عثمانی پاسخ داده است که مشروح آن در ادامه آمده است.
مناطق کوردنشین به طور کلی و بوکان به طور خاص، مشمول اصلاح طلبی و اصولگرایی و اعتدالی نیست چرا که جریان ها و جناح هایی عاریتی و وارداتی محسوب می شوند و مردم این مناطق بیش و پیش از همه ی این القاب و عناوین نان به نرخ روز خور، خود را یک کورد مسلمان ایرانی دانسته اند تا این حنابندی های سیاسی. بوکان همواره آگاه تر از آن بوده که زیر رادیکال این عناوین برود و این عده ای معلوم الحال هستند که هر روز باد از کدام سمت، شدیدتر بوزد چین های دامن رقاصی سیاسی اشان، بیشتر قر می خورد و بالطبع نباید این گرایش های منفعت طلبانه ی شخصی را به یک شهر تعمیم داد. مزید بر آن تحلیل ها و موضع گیری های پیشین نشان می دهد که این اظهار نظر هم چقدر متقن و موثق است!
این دلسوزی بخاطر شرایط کنونی و جریان اعتدال نیست که نیروهای مختلف به اتحاد و هم افزایی فرا خوانده می شوند بلکه در اصل ترس و بیم پنهانی است که گریبانگیر متزلزل شدن جایگاه حمایتی اشان شده است. با ورود و احتمال نسبی پیروزی جریانی که نگران بردش هستند، سلطنت چندین ساله ی مافیای حمایتی برادران برچیده می شود پس اکنون حمله و دفاع برای پیشگیری از آن روز است!
اینکه اولاً دولت تدبیر و امید در ایران و به ویژه مناطق کوردنشین دارای ضعیف ترین عملکرد در تمام زمینه ها بجز بهداشت است و ثانیاً روش های عوامفریبانه با وجود اثرات نسبی در جامعه ای احساسی و تلوتلوخوران، در نهایت محکوم به شکست است، شکی نیست اما چرا خود دولت تدبیر و امید در بکارگیری همین روش های پوپولیستی پیش دستی کرده و یارانه و کمک هزینه ی عده ای را از اکنون افزایش داده است؟ با کدام توجیه و ردیف بودجه؟
اگر قضیه چوبکاری دولت آقای احمدی نژاد است که اجازه دهید چند گرز و گوپال را هم ما بنوازیم، حداقل ما قرآنی برایش امضا نکرده ایم که خدای ناکرده مورد قهر و غضب الهی قرار گیریم. اگر قضیه آقای رئیسی است که هنوز شیوه ی مدیریتش در این مقیاس و مکان، اجرایی نشده تا قصاص قبل از جرم شما را باور کنیم. اگر قضیه، تعهّد و دلواپسی نسبت به حال و آینده ی کشور عزیزمان که دچار بحران های داخلی و خارجی شده است، می باشد پس در این سه دوره کجای حل این معضلات و مدیریت بحران ها بوده اند؟ راهکار کاهش حقوق فرهنگیان و عدم افزایش آن به نسبت تورم به دلیل ایجاد بار مالی و سنگینی بر دوش دولت ارائه کردند؟ یا با نساختن مسجد، کاهش هزینه داده اند؟ یا با صرف هزینه های هنگفت تبلیغاتی، اقتصاد مقاومتی را محقق ساخته اند؟ شعر بافتن و شعور مردم را به سخره گرفتن برای خوش رقصی نزد عده ای خاص که متن مدح و تمجید را ببینند و در آینده صله بدهند، کافی است. نخبه و فعال مدنی و سیاسی اگر فهمیده و فرهیخته باشد به حدیث حضرت رسول (ص) عمل می کند که لایُلسَعُ المُومِنُ مِن جُحر مَرّتَین.
نمی توان منکر موفقیت های دولت تدبیر و امید در حوزه سیاست خارجی و بهداشت و آزادی رسانه ای نسبی و عبور سنگین از پیچ و خم های تحریم شد اما سنگ این دولت را باید کسی به سینه بزند که یا حداقل از جنس خودش باشد و سالها هزینه های اصلاح طلبی را به جان خریده است یا حداقل رنگ و بویی از اصلاح طلبی و اعتدال و تدبیر و امید داشته باشد چرا که فرصت طلبی و ماکیاولیستی و ابزارنگری بسیار متفاوت با ذات اصلاح طلبی و تدبیر است. همچنان که ثبت نام در چند دوره ی شورا و مجلس از یک نفر رجل سیاسی نمی سازد، چند عکس و جلسه هم با اصلاح طلب ها از یک نفر، اصلاح طلب اعتدالی نمی سازد! تازه فتوا و حکم هم بدهد که اگر علایق شخصی تان بر مواضع فکری تان بچربد اعتدالی هم نیستید! مثل آن است که یک مسیحی، فتوا برای شیعه ی اثناعشر صادر کند به این بهانه که عمامه اش سیاه است! اگر عده ای بگذارند، جامعه خود می داند چطور همگرا و هم افزا شود.
دغدغه ی همه ی ما پایبندی واقع گرایانه به ارزش های انقلاب اسلامی و دوری از هر نوع تجمل، اشرافی گری، فساد، تظاهر و نان به نرخ روزخوری است. بیانات بنیانگذار و شرح و پند رهبر فرزانه هم مبرهن و قابل دسترس اند. کسی هم اینجا ملاک و معیار انقلاب نیست و نمی توان از کوپن انقلاب و رهبری به نفع خود یا امنیتی کردن جوّ یا مسکوت نمودن منتقدین متعهد،سوءاستفاده کرد. همه ی اقشار و جناح ها و احزاب و گروه ها مشغول تحقیق و تفحص درباره ی انتخابی اصلح هستند و مشارکت حداکثری قانونمند مدنظر مردم است و بجای تبدیل شدن به بوق تبلیغاتی ریاست جمهوری آینده به ایقای درست نقش نمایندگی که تاکنون حداقل آن نیز مشاهده نگردیده پرداخته شود بهتر و احسن و اقرب به خیر است.
والسلام علیکم و رحمه الله.
منبع: مکریان
