به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج هرمزگان، صنایع دستی یکی از آئین و فرهنگ بومی و منطقه ای با قدمتی زیاد در میناب امروزه یکی از پر طرفدارترین حرفه و هنر با جایگاه ویژه ای در بین گردشگران حرفی برای گفتن پیدا کرده است.
صنعت سفالگری در این شهرستان پیشینه‌ای تاریخی دارد و یکی از مهمترین و قدیمی‌ترین هنرهای دستی بشر بوده که از دیر باز در این شهرستان رونق داشته و اکنون اندک افرادی هستند که در این حرفه بصورت تخصصی وارد شده و فعالیت خود را دنبال می کنند.
برای معرفی میناب به عنوان قطب سفال استان هرمزگان با توجه به قابلیت‌های منحصر به فرد این شهرستان در این زمینه و سابقه تاریخی درخشان آن، تلاش های زیادی انجام شده ولی در پس برخی تصمیم ها و عدم بررسی این موضوع سفالگران مینابی مورد بی مهری متولیان صنایع دستی قرار گرفته می شوند.
با وجود مطالبه گری انجام شده از مسئولین پیرامون مشکلات فعالان عرصه صنایع دستی و سفاگران مینابی و نداشتن فضای مناسب و سرپناهی برای یک سفالگر در روستای حکمی نه تنها مشکلی از مشکلات این هنرمندان کاسته نشده بلکه روز به روز بر دامنه مشکلات آنها در حال افزایش است.
پیرترین سفالگر روستای حکمی میناب در حالی هنر آبا و اجدادی خود را حفظ کرده که با۶۰ سال فعالیت هنوز مکان مناسبی برای کار ندارد ولی تاکنون هیچ مسئولی برای رفع مشکلی از این هنرمند کهنسال مرتفع ننموده است.
علی فخاری مشهور به علی حبیب تنها سفالگر روستای حکمی میناب یکی از سفالگران فعال مینابی که امروزه در آرزوهای تحقق نایافته خود از مسئولین گلایه مند است و با وجود مشکلات پیش رو هیچ وقت از فعالیت خود در این عرصه کوتاه نیامده و همچنان بعنوان احیاء گر صنایع دستی کشور در این شهرستان فعالیت می کند.
این هنرمند کهنسال در گفتگو با خبرنگار میناب جنوب گفت:تمام همکاری و پشتیبانی شورای اسلامی روستا در ساخت سرپناه برای ادامه کار بدون دغدغه بنده فقط صد عدد بلوک بوده که این امید نیز در پس سایه های بی تدبیری تا کنون به حقیقت نپیوسته و هیچ سرپناهی برای بنده ساخته نشده است.
وی افزود: صنعت سفالگری و فعالیت مردم روستای حکمی و شهوار در این عرصه چیز جدیدی نبوده که مسئولان از این موضوع بی اطلاع بوده باشند ،رسیدگی به مشکلات سفالگران و هنرمندان صنعت صنایع دستی میناب باید بیش از این مورد توجه مسئولان استان قرار می‌گرفت ولی متاسفانه در این زمینه کوتاهی صورت می گیرد.
هنرمند روستای حکمی اظهار داشت: فعالان صنایع دستی در شهرستان میناب مظلوم واقع شده اند، مسئولین زیادی از این کلبه حقیرانه بنده بازدید کرده اند و آن هم فقط بجز گرفتن عکس یادگاری در کنار سفال های گلی و تهیه مستند دیگر هیچ مشکلی از بنده حل نکرده اند.
بنابر این گزارش؛ علی حبیب همچنان در یک کلبه کوچک بعنوان تنها بازمانده صنعتگران روستای حکمی در کلبه حقیرانه خود می سازد و میسوزد ولی تاکنون هیچ وقت زبان به گلایه نگشوده و لی نیاز است مسئولین برای احیاء صنعت کهن این شهرستان تدابیر لازم را اتخاذ نموده و در جهت توسعه و تقویت صنعت بومی میناب اقدام کنند.
روستای حکمی با جمعیت بالای ۴ هزار نفر در ۵ کیلومتری شهرستان میناب قرار دارد.
