به گزارش خبرگزاری بسیج هرمزگان ؛به نقل از میناب جنوب،جاروبافی یا همان خاکوامُش یکی از صنایع دستی بومی و محلی زنان منطقه جنوب کشور با قدمتی چند صد ساله یکی از مرغوب ترین صنعت بافتنی در جنوب شرق هرمزگان محسوب میشود، این صنایع دستی علیرغم اینکه امروزه نیز از آن استفاده می شود اما کاربرد آن نسبت به گذشته بسیار کمتر شده است. این محصول در صنایع دستی ساکنین حاشیه خلیج فارس از جایگاه ویژه ای برخوردار است.
زنان و مردان ساکن حاشیه خلیج فارس از دیرباز از شاخه و برگ نخل برای ساخت صنایع دستی استفاده کرده اند آن ها طی قرن ها زندگی دست بافته های زیبا و کاربردی ساخته اند که هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد.
جاروی حصیری بعنوان یکی از هنرهای بومی و منطقه ای هرمزگان در رنگ و اندازه های متفاوت ساخته می شود، بافندگان این هنر زیبا زنان بومی هر منطقه تشکیل می دهند، دراستان هرمزگان زنان مینابی و رودانی در ساخت جارو حصیری رکوردار هستندچرا که در این دو شهرستان باغات سرسبز و نخل های فراوان به وفور دیده می شود.
زنان بومی این مناطق، گاهی برای پیدا کردن “پیش” یا همان برگ نخل های کوچک به شهرستان های همجوار سفر می کنند، اغلب زنان بومی منطقه میناب به لحاظ خشکسالی اخیر برای بریدن برگ های نخل به شهرستان رودان میروند.
بومیان این مناطق، پس از برش، برگهای نخل را از هم جدا کرده و بعد از گذاشتن در زیر نور آفتاب بعد از یک روز بوسیله طناب های رنگی با قرار دادن سه برگ در کنار یکدیگر آنها را به یکدیگر گره می زدنند.
خاکوامُش در گذشته تنها برای پاک کردن حیاط منزل و جمع آوری خاک و خاشاک استفاده می شد اینک در پس ماشینی شدن جامعه این صنعت بومی کاربرد تزئینی به خود گرفته و بعنوان یکی از نماد های فرهنگی و بومی منطقه جنوب هرمزگان نیازمند احیا و بومی سازی است.
جاروبافی هنر قدیمی با پیشینه تاریخی سه هزار ساله در بین بانوان مینابی اکنون با خشک سالی های اخیر در این شهرستان این هنر دستی ترویج چندانی نداشته و هنرجویان جوان و نسل جدید برای فراگیری این صنعت استقبال نمی کنند.
جارو، هنری به یاد ماندنی خطه جنوب هرمزگان نیازمند احیا، بازاریابی و حمایت بیشتر میئولان است می طلبد تا مسئولین نسبت به احیا فرهنگ های بومی و محلی اقدام کنند
زنان مینابی که خود احیاگر این صنعت بومی در هرمزگان هستند بعد از درست کردن جارو آنها را برای فروش به پنجشنبه بازار میناب عرضه می کنند، جارو ها در طول نیم متری تهیه می شود وبسته به نوع بافت و برگ نخل، قیمت های تفاوتی خرید و فروش می شود.
شهرستان میناب بعنوان قطب تولید صنایع دستی جنوب کشور این روزها در پس عدم نهادینه شدن برخی هنرهای قدیمی با نسل جوانان فاصله دارد و جوانان امروزی کمتر از هنرهای به جا مانده از روزگاران کهن این مرزوبوم استقبال می کنند.
جارو در روستاها به قیمت ارزان تر نسبت به بازار بفروش می رسد، صنایع دستی که زحمت زمان فراوان برای درست کردن آن صرف می شود ولی قیمت آن بیشتر از هر هزار و دویست تومان بفروش نمی رسد.
میناب با درارا بودن بیش از ۷ هزار هنرمند فعال در صنایع دستی در ۹۵ کیلومتریبندرعباس قرار دارد.
