رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان زاهدان:
در اجرای امر به معروف و نهی از منکر حفظ آبروی فرد مهم است
رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان زاهدان گفت: هر ارزش اخلاقى تابع نیت است و اگر در عمل خیر نیت انسان فاسد باشد این عمل براى او هیچ فایده اى ندارد.
حجت الاسلام هاشم رعنایی، رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان زاهدان در گفت و گو با خبرنگار بسیج در زاهدان با اشاره به این مطلب که امر به معروف و نهی از منکر وظیفه همگانی است و همه افراد جامعه نسبت به اجرای آن رسالت دارند گفت: گاهى رفتار غیراخلاقى کسى برخلاف وظیفه فرد نسبت به خداى متعال است؛ مثلاً نماز نمى خواند یا روزه نمى گیرد یا حج واجبش را انجام نمى دهد و سایر چیزهایى که فقط بین او و خدا مطرح است و گاهى مربوط به خود شخص است.
وی با اشاره به این مطلب که در لزوم ارشاد و دعوت به خیر و تواصى به حق و «امر به معروف و نهى از منکر» مطرح است افزود: باید سعى کرد که خطاکار را از کار زشت بازداشت و از طرف دیگر، چون کار پنهانى است و نمى خواهد کسى مطلع شود رعایت کرامت انسان و حفظ آبروى او اقتضا مى کند که به رویش نیاورند، چون خداى متعال راضى نیست که بنده اى هر چند گناهکار آبرویش ریخته شود.
رعنایی ادامه داد: حفظ آبرو و حیثیت آن شخص لازم است و نباید رازش را کشف کرد و آبرویش را ریخت و از سوى دیگر مى بایست او را معالجه کرد بدون شک نباید کارى کرد که شخص ثالثى از این جریان مطلع شود و کسى که گناه محرمانه اى انجام داده نباید سرش را نزد دیگران فاش کرد.
رئیس اوقاف و امور خیریه شهرستان زاهدان اظهارداشت: در صورتى که راه اصلاح فرد گناهکار با تذکر لسانی باشد مصلحت نجات او مقدم است، چون خودش در واقع اطلاع پیدا کرده است و شخص ثالثى هم راز او را کشف نمى کند و اگر به کلى سخنى نگوید شخص گناهکار به گناه خودش ادامه مى دهد و موجب نابودیش مى شود، در این جا باید او را از مهلکه اى که در آن است نجات داد ولى باید دقت کرد هر قدر ممکن است آبرویش حفظ شود و زمینه شرمسارى و رسوایى فرد را فراهم نکند.
این مسئول تاکید کرد: نسبت به شخصى که مرتکب گناهى مى شود وظیفه داریم که او را ارشاد کنیم، در این جاست که اگر رازش افشا نشده ما حتى نباید به روى خودش هم بیاوریم که ما مى دانیم تو مرتکب گناه شده اى؛ در صورتى که گناه علاوه بر این که موجب شقاوت و هلاکت معنوى گناهکار مى شود ممکن است به ضرر نظام جامعه هم باشد.
رعنایی افزود: نکته اى که اصولا درباره هر نوع ارشاد و امر به معروف و امثال این‌ها مطرح مى شود این است که گاهى در اثر هواهاى نفسانى و وسوسه هاى شیطانى این کار‌ها درست انجام نمى شود؛ مثلاً کسى کینه یا کدورتى با شخص دیگرى دارد و مى خواهد آبرویش را به بهانه امر به معروف و نهى از منکر بریزد با همین انگیزه در مقابل مردم سر او را فاش مى کند یا با او برخورد تندى مى کند و اسمش را مى گذارد امر به معروف یا نهى از منکر.
وی در پایان خاطر نشان کرد: هر ارزش اخلاقى تابع نیت است و اگر در عمل خیر نیت انسان فاسد باشد این عمل براى او هیچ فایده اى ندارد هر چند حسن فعلى داشته باشد، اما براى فاعل هیچ نتیجه اى را در بر نخواهد داشت. به علاوه ممکن است موجب گناهى براى ارشادکننده شود که آبروى مؤمنى را مى برد یا باعث خجل و شرمساری فرد شود.
وی با اشاره به این مطلب که در لزوم ارشاد و دعوت به خیر و تواصى به حق و «امر به معروف و نهى از منکر» مطرح است افزود: باید سعى کرد که خطاکار را از کار زشت بازداشت و از طرف دیگر، چون کار پنهانى است و نمى خواهد کسى مطلع شود رعایت کرامت انسان و حفظ آبروى او اقتضا مى کند که به رویش نیاورند، چون خداى متعال راضى نیست که بنده اى هر چند گناهکار آبرویش ریخته شود.
رعنایی ادامه داد: حفظ آبرو و حیثیت آن شخص لازم است و نباید رازش را کشف کرد و آبرویش را ریخت و از سوى دیگر مى بایست او را معالجه کرد بدون شک نباید کارى کرد که شخص ثالثى از این جریان مطلع شود و کسى که گناه محرمانه اى انجام داده نباید سرش را نزد دیگران فاش کرد.
رئیس اوقاف و امور خیریه شهرستان زاهدان اظهارداشت: در صورتى که راه اصلاح فرد گناهکار با تذکر لسانی باشد مصلحت نجات او مقدم است، چون خودش در واقع اطلاع پیدا کرده است و شخص ثالثى هم راز او را کشف نمى کند و اگر به کلى سخنى نگوید شخص گناهکار به گناه خودش ادامه مى دهد و موجب نابودیش مى شود، در این جا باید او را از مهلکه اى که در آن است نجات داد ولى باید دقت کرد هر قدر ممکن است آبرویش حفظ شود و زمینه شرمسارى و رسوایى فرد را فراهم نکند.
این مسئول تاکید کرد: نسبت به شخصى که مرتکب گناهى مى شود وظیفه داریم که او را ارشاد کنیم، در این جاست که اگر رازش افشا نشده ما حتى نباید به روى خودش هم بیاوریم که ما مى دانیم تو مرتکب گناه شده اى؛ در صورتى که گناه علاوه بر این که موجب شقاوت و هلاکت معنوى گناهکار مى شود ممکن است به ضرر نظام جامعه هم باشد.
رعنایی افزود: نکته اى که اصولا درباره هر نوع ارشاد و امر به معروف و امثال این‌ها مطرح مى شود این است که گاهى در اثر هواهاى نفسانى و وسوسه هاى شیطانى این کار‌ها درست انجام نمى شود؛ مثلاً کسى کینه یا کدورتى با شخص دیگرى دارد و مى خواهد آبرویش را به بهانه امر به معروف و نهى از منکر بریزد با همین انگیزه در مقابل مردم سر او را فاش مى کند یا با او برخورد تندى مى کند و اسمش را مى گذارد امر به معروف یا نهى از منکر.
وی در پایان خاطر نشان کرد: هر ارزش اخلاقى تابع نیت است و اگر در عمل خیر نیت انسان فاسد باشد این عمل براى او هیچ فایده اى ندارد هر چند حسن فعلى داشته باشد، اما براى فاعل هیچ نتیجه اى را در بر نخواهد داشت. به علاوه ممکن است موجب گناهى براى ارشادکننده شود که آبروى مؤمنى را مى برد یا باعث خجل و شرمساری فرد شود.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
