همیشه از اینکه مساله ای کوچک در مسائل فرهنکی اجتماعی جای دغدغه ای بزرگ را بگیرد هراس داشته و دارم. اگر چه غالبا مشکلات فرهنگی اجتماعی گریبان گیر مردم ایران است اما آنچه گره مشکلات را کورتر می کند نپرداختن به ریشه و علت معضلات و صرفا ضریب دادن به اتفاقات منفی روزمره است!
خوزستان که دروازه ورود تشیع به ایران است را چه قبل از هشت سال دفاع مقدس و چه بعد از آن می توان به مهد دلداگی به دین و وطن معرفی کرد؛ از جهاد عشایر تا تقدیم بیشترین شهدای مدافع حرم در این استان همیشه قهرمان
از طرفی خوزستانی را جز با نجابت و عشق به ولایت برای سربلندی نظام جمهوری اسلامی ایران ندیده و نخواهیم دید
این مقدمه را بگذارید در کنار کم توجهی مسئولین اجرایی دولت های متمادی برای آبادانی این خطه خصوصا شهرهایی همچون خرمشهر و آبادان...
اگر چه این کم توجهی را هر بیننده ای میتواند در ظاهر شهر ببیند اما لایه های عمیق فرهنگی اجتماعی را کسی نیست بررسی کند و سندی جامع برای پیشرفت و آبادانی خوزستان از خرمشهر تا اندیکا را ترسیم کند!
درد خرمشهر و آبادان و اهواز، آب آشامیدنی نیست که این مردم سالیان سال است آب را روزانه از مغازه ها می خرند. بله درست خواندید این مردم سالیان سال است که آّب را در سبد خرید خانواده خود قرار داده و از فروشگاه ها می خرند!
درد مردم خوزستان حتی گرد و خاک و ریزگردها نیست که این مردم را در بمباران های شیمیایی و موشک باران های دشمن پایدار دیده و خواهید دید.
درد مردم خوزستان را در یک کلام « نشنیده شدن خواسته ها و عدم توجه و رسیدگی به آنها» باید خلاصه کرد.
مردم اگر تلاش مسئولین اجرایی و مدیران استانی را در خدمت رسانی به این خطه می دیدند، هیچگاه سخن به اعتراض باز نمی کردند. اعتراضاتی که متاسفانه فضایی برای ماهی گرفتن از آب گل آلود خوزستان برای ضد انقلاب فراهم کرد!
بدون شک تلاش خالصانه مسئولین بیش از نتیجه پروژه ها و فعالیت هایشان می تواند مرهمی بر آلام خرمشهرها و آبادانی هویزه ها باشد.
خوزستان و خوزستان ها امروز بیش از هر روز دیگر به جهادگرانی در حوزه اجرایی نیاز دارد که اسیر وقت کاری، میز و مسئول دفتر نباشند، مسئولینی از جنس رجایی و باهنر که نه از طریق فضای مجازی بلکه بین مردم و مثل آنها زندگی کرده و با آنها ارتباط داشته باشند.
آنچه نیاز به توضیح ندارد نقشه شوم ضدانقلاب و سلطنت طلب ها برای سوءاستفاده از مشکلات فرهنگی اجتماعی خوزستان و دردهای طولانی مدت مردم نجیب این دیار است. مشکلاتی که مسئولین نخواستند بشنوند و جبهه فرهنگی نخواست بلندگوی آنها باشد را امروز رسانه های معاند مطرح و مطالبه می کنند!
خوب که دقت کنی می بینی همان هایی که در نشست های مختلف رای به تحریم و انزوای ایران و ایرانی می دهند این روزها در لباس میش بلندگوی اعتراضات و صحنه گردان آشوب های خیابانی خرمشهر شده اند!
مردم ایران بیایید کمی به درد خوزستان فکر کنیم و با تصویر برداری از اهدای بطری های آب و انتشار کلیپ های اینچنینی،نمک بر زخم این مردم نجیب و سخاوتمند نپاشیم. که کمک به این مردم باید اساسی تر و در جهت تقویت زیرساخت ها باشد.
کاش مسئولین متوجه می شدند؛ خوزستان تشنه آب نیست که تشنه نگاه است، تشنه توجه مسئولین، توجهی فراتر از آب آشامیدنی که دردهای خوزستان را شماره کردن سخت شده!
به مشکلات فرهنگی، به انتقال آب کارون، به خشک شدن هور هویزه و تالاب شادگان، به نیروهای شاغل غیر بومی ، به ریزگردها و ...
پس به خوزستان توجه کنید
به خوزستان توجه کنید
توجه کنید
