زمانی عده ای ۸سال تمام با تمام وجود با تمام دنیا جنگیدندولی با این حال می دانستند که دشمن فقط دشمن آن طرف خاکریز نیست و تیرهای دشمن فقط گلوله های سربی که زوزه کشان از آن طرف خاکریز بر قلب وسر رزمندگان سرازیر میشوند نیستند تا آنها را به بهشت ببرند.....بلکه دشمن تیرهایی هم دارد که میتواند عفت را برباید یا چادری را از سر برکند یا صورتی را نقاشی کندو جامعه ای را به جای بهشت به قعر دوزخ ببرد...
شاید آن مردان مجاهد نگران چنین روزهایی بودند که سیاهی چادر عفت را از خون خود رنگین تر می دانستند .....
جلوتر بیاییم در همین اواخر بلندهمتانی که با عنوان مدافع نه فقط برای حفظ حریم آل الله بلکه برای ماندن چادر بر سر ناموس شیعه از همه چیزشان گذشتند و آنسوی مرز ها با دشمن مقابله کردند تا مردمان این شهر حسرت هیاهوی گلوله و موشک بر دلشان بماند و البته برخی بتوانند با بی حیایی در کوچه پس کوچه های این شهر جولان نمک نشناسی بدهند...
خواهرم بدان که شجاعت و جسارت تو در دفاع از ارزشها در پیچ و خم روزمرگی این شهر چندان تفاوتی با مجاهدت در کارزار رویارویی با دشمن پشت مرزها ندارد...تو نیز نتوانستی بی حیایی را تاب بیاوری و از همه مهمتر سکوت نکردی؛
شاید اگر در آن لحظه پشت چراغ قرمز آن تقاطع لحظاتی به اندازه یک سبز شدن چراغ سکوت میکردی پس از چند دقیقه همه چیز فراموش می شد و مجبور نبودی اهانت های این بی انصاف ها را که بر تو می تازند را تحمل کنی که اینان یا جاهل اند یا باید ریشه این عناد را در لقمه هایشان پیدا کنند.....اما تو ساکت ماندن در چراغ قرمز را به مثابه سرخی آتشی درون جامعه دیدی که فقط با سبزی امربه معروف فرو می نشست؛ که همان راه مولایمان است ...
شاید اگر تک تک افراد جامعه شهامت ، جسارت و عمل به هنگامی مانند تو داشتند اوضاع جور دیگری بود...
مطمئنا اگر زمان به عقب برمی گشت، باز آن صحنه را تحمل نمی کردی و تغییر رفتار نمی دادی ، بلکه مصمم تر و محکم تر بودی....
واین را بدان که سبک مغزان هر اندازه بیشتر نسبت به تو بتازند و سعی در تخریبت داشته باشند باید در حقانیت راهت بیشتر مطمئن شوی به قول شاعر ''اگر آبرو میگذاری به پایش یقینا یقینا خریدار یاری"
قبول باشد؛
محکم باش مانندکوه حتی اگر در این شهر غیر از خدا کسی تکیه گاهت نباشد...
