به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج هرمزگان؛ مردمان بشاگرد از سالیان دور تا کنون دامداری را یکی از اصلی ترین شغل های خود می دانستند و مردم روستا نشین در زمان های قدیم با نگهداری گوسفندان در روستا ها هم به فروش آن ها اقدام می کرده و هم سبد غذایی خود را با آن تکمیل می کرند.

وجود مراتع سبز و بکر به همراه بارندگی های بسیار این منطقه را به یکی از اصلی ترین مناطق پرورش انواع دام ها تبدیل کرده بود و دامداری نه مانند یک شغل، بلکه مانند یک فرهنگ در میان مردم بشاگرد نسل به نسل منتقل شده و با تحول این منطقه حتی شهروندان مرفه بشاگردی چند عدد دام را پروروش می دهند.

خشکسالی، تیشه بر ریشه دامداری

هیچ خانه ای در بشاگرد دیده نمی شود که مشغول به پرورش دام نباشد و یا با این شغل بیگانه باشد اما در حال حاضر مسائل بسیاری پیش روی دامداران قرار دارد که با رفع آن ها می توان از یکی از بزرگترین ظرفیت های اشتغال روستایی در بشاگرد پرده برداری کرد.

با توجه به خشکسالی اخیر، مهمترین دغدغه دامداران کم شدن مراتع و نبود چراگاه برای دام ها است که یکی از بزرگترین مشکلات این قشر به شمار می رود.

دامداری بشاگرد اسیر دست مشکلات زیر ساختی

ایجاد زیر ساخت های لازم فروش این حیوانات به صورت گوشتی و یا آزاد هم از دیگر راه های توسعه دادمداری در بشاگرد است و با توجه به حجم بالای دام در بشاگرد لازم است بازار فروشی مشخص برای مردم فراهم شود تا خریداران و سرمایه گزاران جذب این بازار ها شده و مردم بتوانند راحت تر کسب درآمد کنند.

اعطای تسهیلات و ایجاد شرایط لازم به مردم بومی و جذب سرمایه گزاران داخلی و خارجی جهت ایجاد واحد های دامداری صنعتی هم می تواند کمک بزرگی به کاهش آمار بیکاری مردم این شهرستان کند.

یکی دیگر از شیوه مرسوم در بالا بردن بهروه وری در صنعت دامداری، اصلاح نژاد دام ها به وسیله دام های با بنیه قوی است که می تواند شیر دهی، گوشت و برداری را چندین برابر می کند.

خشکسالی اصلی ترین افت دامداری بشاگرد

احمد مرادی، یکی از دامداران بشاگردی در خصوص وضعیت دامداری در این شهرستان اظهار کرد: این شغل از سالیان بسیار دور و نسل به نسل در بین مردان و و زنان تا به امروز منتقل شده است.

این دامدار بشاگردی افزود: در حال حاضر دامداری در بشاگرد نسبت به گذشته کمتر شده اما همچنان مردم به این کار علاقه مند بوده و آن را انجام می دهند.

مرادی در ادامه به بیان مسایل دامداران پرداخت و گفت: خشکسالی اصلی ترین افت دامداری بشاگرد به شمار می رود که هزینه نگهداری دام را با خرید محصولات غذایی آن ها سرسام آور کرده است.

وی تصریح کرد: مراتع دیگر توانایی پذیرش حجم بالای دام را نداشته و تهیه سبوس و علوفه از شهرستان های اطراف سخت و هزینه بر است.

این دامدار بشاگردی به بازار فروش خود اشاره و اظهار کرد: اصلی ترین مشتری دامداران این منطقه، همسایگان و خود بشاگردی ها هستند که با توجه به جمعیت کم شهرستان، سود چندان زیادی را به چوپانان نمی رساند.

مرادی گفت: هیچ بازار فروشی در شهرستان وجود ندارد که مختص این کار باشد و برخی از دامداران با کرایه کردن وانت گوسفندان خود را به شهرستان های همجوار انتقال داده و در بازار های آن ها به فروش می رسانند.

وی خاطر نشان کرد: به دلیل چنین مسائلی بیشتر مردم به ویژه جوانان از این شغل دل کنده اند که انتظار می رود مسئولان در این زمینه اقداماتی به نفع دامداران انجانم دهند و وضعیت اقتصادی و معیشتی روستا نشینان را بهبود بخشند.

دامداری، فرصتی برای تحول وضعیت اقتصادی روستا نشینان

محمد احمدی رئیس سابق جهاد کشاورزی شهرستان بشاگرد هم دامداری را یکی از ظرفیت های مناسب جهت سرمایه گزاری در این شهرستان دانست و به ارائه نظراتی در این خصوص پرداخت.

رئیس سابق جهاد کشاورزی شهرستان بشاگرد اظهار کرد: در قسمت های پایین دست سد جگین هزاران هکتار زمین آماده کشت وجود دارد که با تعامل مدیران استانی و اختصاص حجم بسیار کمی از آب سد جگین، می توان واحد های کشاورزی و دامداری بزرگی را احداث کرد.

احمدی افزود: طبق کارشناسی های صورت گرفته تنها با ۶۰۰ میلیون تومان و بخش کمی از آب جگین برای مردم بشاگرد می باشد که با تخصیص اعتبار برای ۴۰۰۰ نفر در دشت های « پل پلک» ایجاد اشتغال کرد.

وی خاطر نشان کرد: در این دشت ها جدای از بحث کشاورزی می توان به کشت علوفه برای دام ها اقدام کرد که در حال حاضر در بسیاری از شهرستان های استان در حال انجام است و سود زیادی هم دارد.

انتظار می رود مسئولان ذیربط در جهت حرکت به سمت اشتغال پایدار در روستا ها با ایجاد زیر ساخت های لازم، شرایط مناسب را برای دامداری به عنوان یکی از قدیمی ترین مشاغل مردم روستا ایجاد کرده تا چرخ های اقتصادی مردم را به راه اندازند.