به گزارش خبرگزاری بسیج،انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر(عضو دفتر تحکیم وحدت) با صدور بیانیه ای اعلام کرد: از سال ۹۴ هر ساله ۲۰ فروردین ماه برنامه ای به مناسبت روز فناوری هسته ای با حضور حسن عباسی برگزار می کند؛ برنامه ای که بزرگترین و پرشور ترین برنامه دانشجویی دانشگاه در بین دانشجویان امیرکبیر بود.
از سال ۹۴ که هنوز امضایی پای سند برجام زده نشده بود، به بررسی روند مذاکرات پرداختیم و با درسی که از تاریخ مذاکرات گرفته بودیم، از آینده هشدار دادیم. سال ۹۵ در مراسم ختمی در سوگ از دست دادن ثمره خون شهیدان هسته ای نشستیم.
سال ۹۶ از ثمره تدبیر دولت امید در «کیک زردی که بنفش شد» گفتیم؛ از بی تدبیری هایی که حق مسلم ما را گرفت و قلب فناوری جوانان ایران را با بِتُن پر کرد. سال ۹۷ هشدار دادیم که دیگر نخواهیم گذاشت این اتفاق ها که دیگر کسی عهده دار مسئولیتش نیست، برای یادگار تهرانی مقدم ها بیفتد.
در سال ۹۸ اما دیگر خبری از برگزاری برنامه حسن عباسی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر به گوش نخواهد رسید. پوسترهای سطح دانشگاه دیگر دانشجویان را ۲۰ فروردین به سالن مولانا نخواهد کشاند!
آقای حسن عباسی توسط همان دولتی که روزی در انتخابات دایه دار آزادی بود و جملات نغزی در حمایت از آزادی بیان و اندیشه در این سِتاد و آن سِتاد انتخاباتی اش سر می داد، به هفت ماه حبس محکوم شده است.
اما چرا و به چه جرمی؟!
سال ۹۵ دفتر ریاست جمهوری تحت دو عنوان «نشر اکاذیب» و «توهین به مسئولین» از آقای عباسی شکایت می کند و جالب آنجاست که ایشان از اتهام نشر اکاذیب برائت گرفته و تنها در اتهام «توهین به مسئولین» مجرم شناخته می شود!
و اما توهین از نظر دولت بنفش چه چیزی قلمداد می شود؟
۲۸ آذر ۹۵، حسن عباسی در دانشگاه اراک در یک برنامه دانشجویی می گوید: «اختلاف نظرهای فاحش و مبنایی بین رئیس جمهور و رهبر انقلاب وجود دارد.»
۵ دی ۹۵، حسن عباسی در علوم پزشکی مشهد: «اختلاف فاحش زندگی و مدیریت آقای عباس آخوندی، با اندیشه های امام رحمه الله دیده می شود.»
اینها جملاتی است که صحتش برای مردم آشکار است و حال دلیلی شده است که هفت ماه یک منتقد را با آن زندانی کنند و مهر خاموشی بر زبان و نقدش بزنند. آری، ما در مواجهه با دولتی هستیم که در زمان نزدیکی انتخابات چهره رحمانی به خود می گیرد و شعار سر می دهد که «نشکنیم قلم ها را به بهانه های واهی، نبندیم دهان ها را با بهانه های غیر اساسی، بگذاریم در این جامعه آزادی باشد.»
و در زمانی که حرفی غیر از تعریف و تمجید از خود می شنود و وقتی که مورد انتقاد قرار می گیرد، منتقدان خود را با کلماتی نظیر بی شناسنامه راهی جهنم می کند و انگار یادش رفته است در قامت کسی لباس به تن دارد که پیامبر رحمت و مهربانی نامیده می شود. گویی گاه با فریدون صحبت می کنیم و گاه با مردی روحانی.
آقای رئیس جمهور اگر شما تحمل شنیدن چند جمله را از حسن عباسی ندارید و او را به حبس محکوم کرده اید به ما بگویید جرم کسی که به ملت ایران افراطی، هوچی باز، بزدل و عقب مانده گفته است چیست؟ چند ماه حبس دارد و در کدامین دانشگاه نباید اجازه ورود به او داده شود؟ البته که در این سال ها آنچه ما دیده ایم این است که جناب رئیس جمهور اساسا مقامی برای دانشجو قائل نیستند و حضور در میان دانشجویان را در شان خود نمی بینند...!
حسن عباسی ۲۰ فروردین ۹۸ به دانشگاه امیرکبیر نخواهد آمد؛ مدیریت فرهنگی دانشگاه که نمی تواند بین کسی که یک شاکی خصوصی دارد با آنکه به جرم اقدام علیه امنیت ملی و ایجاد آشوب دست به فتنه زده است تفاوتی قائل شود، اجازه سخنرانی به او نداده است و امسال امیرکبیر بی حضور حسن عباسی در روز فناوری هسته ای سپری می شود. اما این عدم حضور به هیچ عنوان باعث نخواهد شد که ما از اهداف خود کوتاه آمده و از راه حقِ احمدی روشن و شهریاری سخن نگوییم...
انجمن اسلامی دانشجویان در نظر دارد با توجه به شرایط و وضع موجود در دانشگاه و عدم همکاری مسئولین، برخلاف راه هر ساله خود، به دیدار آقای عباسی رفته و جلسه ای در دفتر پژوهشکده ایشان داشته باشد.
ما سعی داریم تا در این جلسه نماینده تمامی دانشجویان علاقه مند باشیم و به عنوان قشر دانشجو از دغدغه ها و خواسته های مردم بگوییم. از ایشان در مورد آینده انرژی هسته ای بپرسیم و از راه برون رفت از بن بست آن. تا به همه آن تفکری که جز غرب به کسی اعتماد نمی کند بگوییم با کلیدی که رهبر انقلاب به دست جوانان داده است و با امید و اعتمادی که ایشان به این قشر دارند، هیچ بن بستی وجود نخواهد داشت. ما نخواهیم گذاشت یک راه اشتباه دیگر تکرار شود و ما نخواهیم گذاشت دشمنان انقلاب لحظه ای به اهدافش قدمی نزدیک شود.
دانشجویان علاقه مند می توانند اخبار این دیدار را از طریق کانال های ارتباطی انجمن اسلامی دانشجویان در پیام رسان های بله، سروش و تلگرام و یا از طریق صفحه اینستاگرام و سایت انجمن پیگیری نمایند.
