به گزارش خبرگزاری بسیج، حجت الاسلام والمسلمین محمد میرزامحمدی دوشنبه شب در جمع عاشقان و دلسوختگان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در مسجد جمکران قم با بیان اینکه بر اساس آیات و روایات، اوصیای حضرت رسول الله (ص) در همه کردار و گفتارشان تابع اراده و مشیت پروردگار هستند اظهار کرد: یکی از آیات قرآن در اثبات این موضوع، آیه «لا یسبقونه بالقول و هم بأمره یعملون» است که حضرت علامه طباطبایی در تفسیر گرانسنگ المیزان، این آیه را دلالتی بر کمال عبودیت و بندگی در وجود نورانی حضرات معصومین (ع) معرفی می‌کند.
وی با اشاره به اینکه ائمه معصومین (ع) چیزی را اراده نمی کنند که خداوند اراده نکرده باشد افزود: در این باره روایات فراوانی هم وجود دارد که یکی از آن‌ها، روایت امام صادق (ع)، نقل شده در کتاب کافی مرحوم شیخ کُلینی است که می‌فرمایند پروردگار برای ما اوصیای پیامبر (ص) یک دستورالعمل آسمانی در نامه ای سربسته قرار داده است که در زمان مناسب خودش توسط حضرت رسول الله (ص) به اطلاع ما می‌رسد.
حجت الاسلام میرزامحمدی در عین حال اضافه کرد: بر این اساس ثابت می‌شود که ائمه معصومین (ع) چیزی را خارج از اراده، عهد و میثاق الهی انجام نمی دهند که البته برخی از معاندان تلاش دارند تا این نکته را به عنوان اشکال جبر در عمل برای حضرات معصومین (ع) وارد کنند در حالی که این اشکال وارد نیست.
وی در توضیح این نکته بیان کرد: جالب است که این اشکال در برخی روایات ما هم پاسخ داده شده است که به طور مثال می‌توان به سؤال یکی از یاران امام رضا (ع) از آن حضرت اشاره کرد که پرسید آیا علی (ع) در هنگام رفتن به مسجد در شب نوزدهم ماه رمضان می‌دانست که کُشته می‌شود و حضرت پاسخ دادند که بله می‌دانست. آن گاه آن صحابه پرسید اگر می‌دانست آیا این امر مصداق «انداختن خود با دست خود در مهلکه هلاکت» نیست که امام رضا (ع) فرمودند خیر؛ چراکه امیرالمؤمنین (ع) می‌دانست که کُشته می‌شود و خداوند هم او را مُخیّر کرد که لقای الهی یا ماندن در منزل را انتخاب کند و حضرتش لقای الهی را انتخاب فرمود.
استاد حوزه علمیه قم همچنین افزود: مُشابه همین پرسش را هم یکی از یاران امام باقر (ع) درباره حضرت اباعبدالله الحسین (ع) پرسید و حضرت محمد بن علی (ع) چنین پاسخ فرمودند که لشکر نصر بر امام حسین (ع) نازل شد و آن حضرت را بین زنده ماندن و عبور از مهلکه و یا لقای الهی مُخیّر کرد که آن حضرت نیز لقای الهی و اسارت اهل بیت و خاندان رسالت و ولایت (ع) را انتخاب کردند که این اوج عبودیت و بندگی الهی بود.
حجت الاسلام محمد میرزامحمدی سپس تأکید کرد: پس می‌توان چنین نتیجه گیری کرد که امام حسین (ع) و دیگر ائمه معصومین (ع) بر اساس عهد الهی و میثاقی که با خدا بسته بودند عمل کردند و اراده شان منطبق بر مشیّت و اراده الهی بود که رسیدن به این درجه، رتبه ای بسیار متعالی است.
وی اضافه کرد: بر همین اساس است که حتی انبیای الهی هم که در ظاهر در زمان قبل از دوران ائمه معصومین (ع) و از جمله امام حسین (ع) می‌زیستند ایشان را می‌شناختند و تلاش می‌کردند که با توسّل به آن حضرات و بویژه حضرت سیدالشهداء (ع)، سیر معنوی پیدا کنند؛ هم چنان که همین انبیای الهی امروزه هم در ملکوت از حضرت باریتعالی اذن می‌گیرند و با هبوط در کربلا و بویژه در شب‌های جمعه، از آن حضرت نور می‌گیرند و بهره می‌برند.
