قزوین_ پیام تبریک سردار رفیعی آتانی را که به مناسبت سالروز بسیج سازندگی ارسال شده بود مطالعه می کردم که خاطره ای ذهنم را درگیر کرد. یکی از روزهای بهاری سال ۹۶ بود. قدم هایم را تندتر برمی داشتم تا به قرار مصاحبه برسم. ساعت ۱۵:۲۰ بعدازظهر بود و بیست دقیقه دیر کرده بودم. اولین قرار مصاحبه با او بود و دوست داشتم به عنوان خبرنگار وقت شناس سروقت حاضر شوم اما حجم کار آن روزها باعث شده بود که کمی دیرتر به قرار برسم.
پشت در اتاق، ایستادم و در زدم. صدای بلندی از آن طرف دیوار اتاق،مرا به داخل اتاق دعوت کرد. «بفرمایید خانم عظیمی، خیلی وقته منتظر شما بودیم». جوانی بسیار مودب و محجوب با اخلاق پسندیده. به جرأت می توانم بگویم که در چنین دور و زمانه ای، چنین شخصیتی در عنفوان جوانی، همچون گوهری بر انگشتری زمانه بود.
آقا رسول عالم باقری را می گویم. جهادگر آسمانی قرارگاه پیشرفت و آبادانی کشور. قرارگاه، در عرصه پیشرفت و آبادانی مناطق محروم روستایی کشور اقدامات گسترده ای داشته است و آقا رسول عالم باقری یکی از جهادگران فعال این عرصه بود.
آقا رسول عالم باقری، جوانی ۲۸ ساله که نگاه متعهدانه ای به انجام کار و خدمت به مردم داشت. اما افق نگاه این جوان انقلابی و مکتبی، «شهادت» بود. جوانی خلاق و پر از ایده های ناب که برای خدمت به محرومین، جان می داد. از هر دو جمله ای که می‌گفت، یک جمله اش این بود؛ «ما آمده ایم به مردم خدمت کنیم...». اصلا درد و رنج محرومین، رنجش می داد و با جان و دل پای کار مردم بود.
دهم مهرماه سال ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۳۰ طبق برنامه ریزی هفتگی برای گرفتن مصاحبه از مسوولان سپاه امام حسن قزوین عازم سپاه ناحیه شدم. آن روز بسیار خسته بودم طوری که در طول مسیر چند باری چرت زدم. از فرمانده ناحیه مصاحبه گرفتم و به سمت اتاق آقا رسول عالم باقری رفتم. با روی باز و مثل همیشه محجوب و متین، از من استقبال کرد. رسول عالم باقری دبیر و راهبر کارگروه اشتغال قرارگاه پیشرفت، عمران و آبادانی قزوین و یکی از بهترین نیروهای این حوزه در استان بود.
خوب یادم هست آن روز چندین بار بین صحبت ها و آمارهایی که می داد، این جمله را تکرار کرد؛«مردم ما مردم بسیار خوب و قانعی هستند، برای این مردم باید جان دهیم»....
بخشی از آمار مربوط به چند روز آینده بود که توسط بچه های جهادی درحال تکمیل بود. عالم باقری از من خواست روز شنبه به دفترش مراجعه کنم تا آمار تکمیلی اقدامات و احصا مشکلات منطقه الموت، دهستان دستجرد را به من برساند.
عصر روز جمعه، ۱۴ مهرماه، تلفن زنگ خورد و صدای غمگین و گرفته آقای رشوند مسوول روابط عمومی سپاه ناحیه، خبر سنگین آسمانی شدن آقا رسول عالم باقری را به من رساند. خبر این بود؛ جمعی از نیروهای قرارگاه ستاد تخصصی پیشرفت و آبادانی در استان قزوین که به جهت شناسایی و تکمیل اطلاعات برای زمینه سازی یک جهاد اقتصادی عظیم به منطقه الموت قزوین سفر کرده بودند پس از چند روز حضور در منطقه به هنگام بازگشت دچار سانحه رانندگی شدند.
خبر بسیار سنگین و غیرقابل باور بود. من هنوز گزارش احصا مشکلات را کامل نکرده بودم و حالا باید خبر آسمانی شدن مسوول خبر را اطلاع رسانی می کردم.
آقای رشوند که آن روزها مسوول روابط عمومی سپاه ناحیه امام حسن(ع) قزوین بود، گفت؛ «آقا رسول یه پوشه گذاشته دفتر و به مسوول دفترش سپرده و گفته اگه من نبودم، این پوشه را به خانم عظیمی برسان تا بدقول نشوم»... یک جایی خوانده بودم«پایان ماموریت بسیجی، شهادت است» و حالا با تمام وجود این جمله را درک می کردم. پایان کار بسیجی که تمام دغدغه اش خدمت به خلق الله و رفع محرومیت بود، ختم به عاقبت بخیری شد.
به گفته دوستانش؛ «رسول» چند روز قبل از سانحه در گروهی چند نفره گفته بود «فقط دعا کنید تا بتوانیم در مسیر پیشرفت و آبادانی به شهادت برسیم.» دعای خالصانه رسول چند روز بعد در سانحه رانندگی مسیر کوهستانی الموت مستجاب میشود. دو همراه او به سختی دچار آسیب می‌شوند و رسول به لقای الهی می رود. اقا رسول عالم باقری در چند نوبت این دعا را تکرار کرده بود: «به گواه صحبت‌های دوستان و نزدیکان وی، هدف این نیروی نمونه در قرارگاه آبادانی، خدمت به محرومان و از این مسیر به شهادت رسیدن بوده است تا این که بالاخره دعاهایش مستجاب شد و به خواسته قلبی خود رسید.»
جهادگرانی از جنس آقا رسول عالم باقری کم نیست. بسیج سازندگی خاستگاه این جهادگران مکتبی است که برای خدمت به مردم از جان مایه می گذارند.
این روزها که نام بسیج سازندگی بر سر هر کوی و آبادی جاری است، بیشتر یاد کنیم از همه جهادگرانی که عرصه جهاد آنان خدمت به مردم عزیز. است. آنانی که در گمنامی، پا می گیرند، در گمنامی خدمت می کنند و در گمنامی شهید می شوند.
جهادتان شهدایی
به قلم: سهیلا عظیمی
