سلسله گزارش «بسیج» از عملکرد بخش صنعت، معدن و تجارت کشور/5

حمایت‌های دولتی غیر هدفمند از تولید ملی!/ حقوق مصرف کنندگان؛ حلقه مفقوده اولویت‌های وزارت صنعت

حمایت از تولید و صنعت داخلی وظیفه وزارت صنعت است اما نقشه راه روشن و مدوّنی در این خصوص وجود ندارد و حمایت‌های صورت گرفته از بخش تولید، غیرهدفمند و بدون برنامه است.
کد خبر: ۸۸۶۳۶۲۰
|
۰۶ خرداد ۱۳۹۶ - ۰۵:۵۸
 خبرگزاری بسیج- گروه اقتصادی: بخش صنعت، معدن و تجارت یکی از بخشهای حساس و مهم کشور است و راه برون رفت از رکود اقتصادی و دست­یابی به اقتصاد مقاومتی را می­توان در چگونگی اداره این بخش از اقتصاد کشور جستجو کرد. با ادغام وزارت بازرگانی و وزارت صنایع و معادن عملاً بخش مهمی از اقتصاد کشور در چارچوب وزارت صنعت، معدن و تجارت اداره می‌شود و به جرأت می­توان گفت بیش از 40 درصد اقتصاد کشور حاصل عملکرد این بخش می‌باشد.

بخش صنعت، معدن و تجارت را می­توان آینه تمام نمای اقتصادی کشور قلمداد کرد، چرا که هرگونه سوء مدیریت در بخش‌های پولی و مالی و اقتصادی به صورت مستقیم عملکرد این بخش را متأثر خواهد ساخت و در نهایت رفاه مصرف­کنندگان که ذینفع اصلی این بخش می­باشند کاهش یافته و از طرف دیگر اشتغال کشور دچار آسیب خواهد شد. همچنین متقابلاً مدیریت ناکارآمد بخش صنعت، معدن و تجارت بر سایر بخش ها تأثیر قابل ملاحظه ای دارد.

در ادامه خبرگزاری بسیج سعی کرده طی سلسله گزارش هایی وضعیت و عملکرد بخش صنعت، معدن و تجارت کشور به صورت کلان و در محورهای مختلف را مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.

در گزارش های پیشین به رکود چهارساله کشور، اقدامات ناموفق ضد رکودی دولت، قراردادهای نه چندان خوب بین المللی و برنامه های دولت در بخش صنعت اشاره کردیم، اما در کنار اقداماتی که در دستور کار وزارت صنعت، معدن و تجارت قرار گرفته است، اقدامات دیگری نیز مورد توجه قرار نگرفته و لازم است در دستور کار جدی این وزارتخانه قرار گیرد. در ادامه به اهمّ مواردی که کمتر مورد توجه قرار گرفته است اشاره می­ شود.
 
بی ­توجهی و رفتارهای سلیقه ای در قبال برنامه راهبردی
با توجه به شرایط اقتصادی امروز دنیا و منابع محدود کشور، بدون برنامه­ریزی بلندمدت و تعیین اولویت‌ها، نمی­توان پیشرفت صنعت را رقم زد. در این چارچوب اتخاذ سیاست صنعتی و تجاری یکپارچه ضروری است. ضرورتی که در دهه اخیر، سیاست‌گذاران صنعت کشور را به خود مشغول کرده است.

در دولت هشتم، برنامه­ ای برای صنعت و معدن تدوین و به دلایل مختلف در دولت نهم کنار گذاشته شد. در دولت‌های نهم و دهم نیز برنامه­­ ای برای این بخش تهیه گردید که با روی کار آمدن دولت یازدهم به بایگانی سپرده شد و مستند دیگری تحت عنوان برنامه راهبردی صنعت، معدن و تجارت تدوین و رونمایی شد. با این حال سند فوق ­الذکر نیز نتوانست انتظارات را برآورده کند تا جائی که مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی با موضوع تحلیل سند فوق­ الذکر، اطلاق لفظ «برنامه راهبردی» برای سند را نادرست و انتخاب اولویت‌ها در آن را فاقد روش شناسی علمی دانست. از طرف دیگر بخش خصوصی و فعالان اقتصادی نیز با ایراد نقدهای جدی به سند تهیه شده، سند مذکور را نظرات و دیدگاه‌های فکری شخص وزیر دانسته و این سند را فاقد پشتوانه لازم برای پیشبرد برنامه­ های این بخش دانستند.

جای خالی برنامه های "تجاری" در سند راهبردی صنعت، معدن و تجارت
وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز علی­رغم اینکه تأکید خاصی بر اجرای این برنامه داشت اما در عمل اقدامات انجام شده و پیگیری‌های صورت گرفته بدون توجه به این سند بوده است. لازم به یادآوری است که سندی که تحت عنوان برنامه راهبردی صنعت، معدن و تجارت تهیه شده بود عمدتاً با رویکرد صنعت و معدن تدوین شده و صرفاً عنوان تجارت در این سند مشاهده می­ شود که چالشی جدی و مهم است. چراکه اتخاذ رویکرد یکپارچه در تدوین این سند قطعاً نتایج بهتری را بدنبال خواهد داشت.
 
بی­ توجهی به بخش بازرگانی به عنوان مکمل بخش تولید
یکی از اهداف جدی مورد توجه در فرایند ادغام وزارت صنایع و معادن و وزارت بازرگانی، ایجاد یکپارچگی و انسجام در سیاست‌های تولیدی و تجاری بود، به‌گونه­ ای که این دو بخش مهم بتوانند به عنوان مکمل یکدیگر در جهت رشد اقتصادی اثرگذاری بیشتری داشته و به ارتقاء رقابت ­پذیری بخش تولید و متعاقباً‌ اقتصاد کشور کمک نمایند ضمن اینکه رشد صادرات غیرنفتی نیز با سرعت بیشتری دنبال شده و از طرف دیگر رفاه و رضایت مصرف­کنندگان نیز افزایش یابد.

اتفاقی که در عمل و به‌ویژه در دولت یازدهم رخ داد نه تنها در راستای اهداف ذکر شده نبود بلکه با توجه به این‌که قانون ارتقاء بهره ­وری در بخش کشاورزی و قانون انتزاع نیز در مجلس تصویب شد،‌ بخش بازرگانی دچار از هم گسیختگی گردید، به نحوی که سیاست‌گذاری بازرگانی کشور که می­ بایست در وزارت صنعت، معدن و تجارت و هماهنگ با سیاست‌های تولیدی پیگیری می­ گردید به دلیل کم­ توجهی و ضعف بینش و دانش بازرگانی و تجاری، فقط در بین چند دستگاه اجرائی از جمله وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت جهاد کشاورزی و معاونت اجرایی رئیس جمهور پیگیری شد.
 
ناهماهنگی در پیگیری وظایف بازرگانی و سیاست‌ گذاری تجاری کشور تا حدی بود که حتی مقام معظم رهبری نیز به فلسفه و چگونگی ادغام وزارت صنایع و معادن و وزارت بازرگانی ابهام وارد کرده و تبیین رابطه ناکارآمدی مدیریتی موجود با ناکارآمدی در ادغام را خواستار شدند.

چالش‌های جدی موجود در سیاست‌گذاری و پیگیری وظایف بازرگانی کشور به‌ویژه در بخش تنظیم بازار و حمایت از حقوق مصرف­ کنندگان به حدی است که نمایندگان مجلس نیز بارها و بارها سخن از تفکیک این دو بخش گفته­ اند. در صورتی‌که با مدیریت کارآمد و توجه کافی به بخش بازرگانی کشور، امکان پیگیری بهتر سیاست‌های اقتصاد مقاومتی در راستای رقابت­پذیر شدن تولید کشور بیشتر از گذشته وجود دارد.
 
غفلت از رقابت­‌پذیر کردن صنایع داخلی
حمایت از تولید و صنعت داخلی نیازمند بکارگیری سیاست‌های هوشمندانه­ ای است تا این بخش بتواند توانمندی لازم را کسب نموده و رقابت ­پذیری لازم را برای حضور در بازارهای صادراتی داشته باشد. در این چارچوب وزارت صنعت، معدن و تجارت وظیفه دارد تا سیاست‌ های حمایتی لازم از تولید را تنظیم، تصویب و عملیاتی نماید. از طرف دیگر با توجه به ادغام وزارت بازرگانی و صنایع و معادن، سیاست‌های بازرگانی و تجاری نیز ظرفیت بی­نظیری است که در قالب وزارت صنعت، معدن و تجارت وجود دارد و می­تواند به سیاست‌گذاری اصولی در راستای رقابت­پذیری بخش تولید و حضور مؤثر در بازارهای داخلی و بین­المللی کمک نماید.
 
این در حالی است که نقشه راه روشن و مدوّنی در این خصوص وجود نداشته و حمایت‌های صورت گرفته از بخش تولید، غیرهدفمند و بدون برنامه است. بنابراین با تداوم روند فعلی انتظار نمی­رود وضعیت بخش تولید کشور به لحاظ رقابت­پذیری و بهره­وری، شرایط بهتری را نسبت به گذشته تجربه نماید.
 
حقوق مصرف کنندگان؛ حلقه مفقوده اولویت های وزارت صنعت!
با توجه به رویکرد حاکم بر وزارت صنعت،‌ معدن و تجارت که تمرکز بر حمایت از تولید دارد،‌ حمایت از حقوق مصرف­ کنندگان در حاشیه قرار گرفته و ساز و کارهای در اختیار وزارت صنعت بی­ اثر و کم­ خاصیت شده است. از جمله این سازوکارها، ابزارهای حمایتی سازمان حمایت می­ باشد که متأسفانه به فراموشی سپرده شده و مصرف­کنندگان به حال خود رها شده و تقریباً هیچگونه چتر حمایتی در مواجهه با تولیدکنندگان و بازار را ندارند.
 
از طرف دیگر توانمندسازی انجمن‌های حمایت از حقوق مصرف­کنندگان نیز در دستور کار و اولویت وزارت صنعت، معدن و تجارت نیست که بتواند خلاء موجود را برطرف نماید. و در این فضا به حقوق مصرف­کنندگان کمترین توجهی نمی­شود.
ارسال نظرات