FATF، خیانت بارترین توافق در تاریخ انقلاب اسلامی است
در این بیانیه آمده است: اساسا بسیاری از مسؤولان کشور به خصوص مسؤولان اقتصادی دولت، امید زیادی به برجام داشتند، برای همین دادن هزینه‌های سنگین در برجام و از کار افتادن صنعت هسته‌ای را به جان خریدند تا بلکه با عنایات خارجی مشکلات کشور را برطرف کنند، اما برخلاف آنچه فکر می‌کردند انتظاراتشان برآورده نشد و حاصل این اعتماد بیهوده باقی ماندن تحریم‌ها و اقدامات خصمانه آمریکایی است که علی رغم نگاه دولت غیر قابل اعتماد بود، این شد که حتی پس از بتن ریزی اراک، جمع آوری سانتریفیوژها، محدودیت در تحقیقات، پذیرش پروتکل الحاقی و حتی نظارت های فراپروتکلی و فرا رسیدن روز اجرا بانک‌های غیر آمریکایی به علت ترس از اینکه تراکنش‌های بانکی‌شان به افراد و نهادهای باقی مانده در لیست تحریم‌ها برسد و مجددا شامل جریمه‌های سابق شوند به آمریکا اعتماد نکنند و بدون ضمانت کتبی آمریکا حاضر به معامله نشوند، ضمانتی که تا کنون هرگز داده نشده است!
در ادامه این بیانیه آمده است: اما در این بین اقدام مسؤولان دولتی ایران جای بسی تعجب دارد، آنها که همچنان بر تبل تعامل سازنده می‌کوبیدند بی تفاوت به کارشکنی‌های آمریکا به جای اینکه حداقل مانند بانک‌های اروپایی به آمریکا بی اعتماد بمانند اقدام دیگری انجام دهند تا بلکه رضایت خارجی‌ها را به دست آورند، چرا که همه چیزمان را به برداشته شدن تحریم‌ها گره زده بودیم! مسؤولان کشور که پس از برجام رویای ارتباطات بین المللی اقتصادی و حل مشکلات را بر باد رفته می‌دیدند این بار و باز هم برای راضی کردن نهادها و دولت‌های خارجی که گویا محور برنامه ریزی دولت شده است تصمیم گرفتند بیشتر در سیستم مالی بین المللی هضم شوند تا شاید مورد تایید الطاف بیگانگان قرار گیرند تا شاید حداقل اندکی از پول خودمان به خودمان بازگردد! متاسفانه دستگاه دیپلماسی در پشت درهای بسته و در خفا توافق نامه‌ای را با آمریکایی‌ها نهایی کرده که نتیجه آن عقب نشینی از مرزهای استراتژیک جمهوری اسلامی ایران و خودتحریمی است. این توافق که خیانت بارترین توافق در تاریخ انقلاب اسلامی است صد چندان تحقیر آمیز تر از معاهدات گلستان و ترکمان چای بوده و اصول اعتقادی و وجودی ایران اسلامی را نشانه رفته است.
زنان فرهیخته انقلاب اسلامی در این بیانیه آورده اند: چرا مسؤولان هنوز هم به جای اعتماد به درون در پی راضی کردن این چنین نهادهایی هستند؟ آیا مسؤولان فکر نکردند که نهادی که تحت نفوذ کشورهای غربی و مشخصا آمریکاست و با عنوان مبارزه با تامین مالی تروریسم فعالیت می‌کند هدفش از اینکه سیستم مالی ایران را نه برای داخل کشور که برای بیرون شفاف کند چیست؟ مسؤولان دولتی که از این دست اقدامات حمایت می‌کنند چگونه می‌خواهند FATF را راضی کنند؟ چرا علی رغم پذیرش تعهداتی در مقابل این گروه باز هم حاضر به بیان جزییات نیستند؟
این بیانیه می افزاید: بدون شک این اقدام خفت بار دولت گامی در جهت فرورفتگی بیشتر ایران در نظام مالی جهانی است که به دلیل ایجاد نوعی مکانیسم «خود کنترلی» در ایران «بهترین راه برای تأمین منابع آمریکاست». همگان می دانند که مبارزه با پول‌شویی و تأمین مالی تروریسم در واقع پوششی برای هدف اصلی آمریکا یعنی مسلط شدن به هندسه تعاملات بانکی داخل ایران به صورت دائم و آنی و همچنین قطع کمک‌های مالی به جبهه مقاومت است.
آیا مسؤولان می‌خواهند با شفاف کردن کمک به گروه‌های جهادی که از نگاه استکبار تروریسم است و اقدام برای راضی کردن گروه اقدام مالی که احتمالا نتیجه‌اش قطع شدن کمک‌ها به گروه‌های جهادی است کشورهای دیگر را برای همکاری با ایران قانع کنند و اعتماد بین المللی کسب کنند؟ آیا این خود مقدمه برجام منطقه ای و معامله بر سر گروه های جهادی نیست؟
آیا مسؤولان کشور پس از اینکه صنعت هسته‌ای را به تقریبا هیچ فروختند، اکنون برای سنگر دیگر استراتژیک نظام یعنی مقاومت، نقشه تازه‌ای کشیده‌اند؟ براستی این خودتحریمی بانک های داخلی برجام جدیدی است که در عین ناباوری به ما تحمیل شده و خسارت محض دیگری این بار برکشور ما رقم خورده است!
در این بیانیه آمده است: مسؤولان کشور باید پاسخگو باشند و شفاف و صریح بیان کنند چرا بعد از اینکه اوباما و دیگر مقامات آمریکایی علت عدم بهره مندی ایران از دستاوردهای اقتصادی برجام را آزمایش های موشکی، تهدید رژیم صهیونیستی، حمایت از حزب الله بیان کردند مسؤولان کشور تصمیم گرفتند عدم تامین مالی تروریسم را پی بگیرند؟ البته ذهن هر انسان آزاده‌ای متوجه می‌شود حتی با امضای برجام 2 و قطع کمک از نیروهای جهادی منطقه‌ای نیز راضی نمی‌شوند، همانطور که اکنون نیز در بیانیه گروه اقدامک مالی هنوز نام ایران در لیست سیاه قرار گرفته است و قطعا دشمن بهانه های دیگری نیز برای فتح کردن سنگرهای استراتژیک نظام طی خواهد کرد که اگر گوش مسؤولان همچنان در دهان مقامات آمریکایی باشد بعد از هسته ای و منطقه نوبت به دیگر سنگرها می‌رسد تا دیگر حکومتی در جهان پرچم مبارزه، استقلال، عدالتخواهی و استکبارستیزی را بلند نکند.
