روزي شهيد حججي آمد كه مردان سياست غرق در بازي دنياي خود بودند و با نگارش هاي فراوان در انقلابي بودن سبقت مي گرفتند. همه به دنبال اين بودند كه تنهايي انقلابي شودند و هركس بهتر و زيباتر از آنان مرثيه انقلابي بخواهد مورد غضب قرار مي گيرد.
مرداني از سياست ديگر آمريكا و اسراييل را دشمن نمي دانند، استاد دانشگاه ليبرال در همه زمينه انقلاب را مقصر مي داند حتي شليك به هواپيماي مسافربري را توجيه مي كند و بمباران شيميايي سردشت را تاييد و خواهان زانو زدن ملت در برابر استكبار است.
مرداني غرق دردنياي باطل كه امام مستضعفان را برای دنیای خودمي پرستند اما امام زمان خويش و نايب امام را بر نمي تابند زيرا امامي كه در حيات زميني نيست بهتر است و دستوراتش را مي شود تفسير به راي كرد اما امام حاضر را نمي خواهند چون در مسيرش حركت كردن بسيار سخت و خود شناسي و خدا شناسي مي خواهد.
شهيد حججي بي سر و بي دست و پا آمد تا همگان بدانند هنوز شمر هاي زمانه نفس مي كشند و حسين ها هنوز قرباني مي شوند تا چهره زشت استكبار را رسوا كنند. در سازمان ملل متحد وقتي شمر نعره مي كشد برخي از عافيت طلبان خود را عقل كل مي دانند و بنام تقيه و مصلحت و به جاي محكوم كردن شمر زمانه فرياد خويش را بر سر همراهان حسين مي كشند.
شهيد حججي آمد تا به همه اثبات كند كه اگر تمام امت اسلام خواب بود شما مامور به تكليف هستيد و حتي با خون خود جامعه خفته را بيدار كني، در گوشه اي وطن فروشان كه در بدنه كشور هستند با تبريك به بارزاني جاسوس نمك نشناس اسراييل پرده از سيگنال هاي امنيتي در دوران انتخابات بر مي دارد.
اما هنوز هم سربداران در اين ملك زنده اند،رهبري از جنس حيدر گفته است.
شمر ذي الجوشن هنوز در شام است
پشت اين قصه هزار برجام است
تا قيامت سر براي نيزه هست
زينبي اندر هزاران خيمه است
تا كه بن سعد درعمل ناكام شد
با هزار مكر طالب برجام شد
كوفه يادت هست حسين تنها بود
مردمانت روسياه در خواب بود
كوفه اي شهر نواي بي صدا
قصه مردان پست بي خدا
كوفه از چه مي زني شمير كين
يا حسين گويان قيامت بهر دين
كوفه ذ ات حرمله هاي زمان
دست وپا جامانده از نسلي جوان
كوفه ، شمر و بن زياد بر باد رفت
امت اسلام باز در خواب رفت
كوفه فرهنگ است دواي درد نيست
كوفه جاييست در آن هيچ مرد نيست
بریده ای از اشعار صادق چگيني
1002/پ30/ب
