کدام پیام رسان امن‌تر است؟/ انتخاب پیام‌رسان خوب، مهارتی ویژه کاربران
به گزارش خبرنگار «بسیج زنان کشور»، زهرا باقری: این روزها که کشاکشی بین استفاده از پیام رسان های داخلی و خارجی ایجاد شده است، هر روز اخبار جدیدی از شیطنت های مدیران تلگرام به گوش می رسد و گاهی اختلالاتی در سرورهای آن ایجاد می شود و از آن طرف هم پیام رسان های داخلی با مشکلات سخت افزاری و نرم افزاری مواجه می شوند و از احتمال سرقت اطلاعات کاربران مطالبی بیان می شود.
مقامات دولتی و صاحبنظران فضای مجازی نظراتی را در خصوص ماندن یا رفتن از پیام رسان های خارجی بیان می کنند و هرچند که در اکثر کشورها پیام رسان های داخلی از اقبال خوبی برخوردارند اما اوضاع در کشور ایران به گونه ای است که این پیام رسان ها در رقابت تنگاتنگی با نمونه های مشابه خارجی قرار گرفته اند و حالا این مخاطبین هستند که باید تصمیم بگیرند مدافع منافع کدام پیام رسان باشند و به اصطلاح طرف کدام پیام رسان را بگیرند که این حمایت باعث افزایش عضو در کرده، فعالیت های آن پیام رسان نسبت به گذشته گسترده تر می شود و در سایه آن بسترسازی مشاغل در پیام رسان ها ایجاد شده، گسترش می یابد.
نسل جدیدی از شبکه های اجتماعی با نام نرم افزارهای پیام رسانی که علاوه بر ارتباط متنی، صوتی و ارسال فایل کانال های ارتباطی هم دارد و می توان به کمک‌شان از اخبار روز مطلع شد، مقالات و گزارش‌های تخصصی یا در حوزه علاقمندی‌ها را مطالعه کرد، از مواضع و رویکردهای افراد و گروه‌های مختلف در خصوص یک مساله خاص آگاهی یافت و یا در آنها سرگرم شد و وقت گذراند، نرم‌افزارهایی که اگر قابلیت های شبکه های اجتماعی را نداشته باشند، حتی فیلتر شدن تلگرام نیز نخواهد توانست موجب گرایش عموم به ایشان شود.
اما پیام رسان های داخلی که در حال حاضر 5 نوع مختلف از آن ها بیشتر شناخته شده و مورد استقبال نسبی کاربران قرار گرفته است، شامل سروش، ایتا، آی گپ، سلام و گپ، مزیت هایی را در حال حاضر در مقایسه با پیام رسان های خارجی دارد، از جمله امکان ارائه خدمات بانکی و صوتی، پیش بینی هواشناسی دقیق، تقویم و اوقات شرعی، پرداخت قبض و خرید شارژ، مکان یابی مخاطبان در صورت تمایل، پشتیبانی فارسی، عدم پیچیدگی ها در منوها و تجمیع آنها در یک برنامه برای راحتی کاربر. مسئله دیگری که حائز اهمیت است، سرعت خوب برخی از این پیام رسان ها از جمله سروش است که مصرف بهینه اینترنت، تنظیم و کنترل تبادل داده در آن صورت می گیرد و از سوی دیگر یک چهارم بودن هزینه مصرفی کاربر از دیگر مزایای این پیام رسان است.
هرچند که برخی تنها به امکانات این پیام رسان ها توجه دارند اما کشورهای سازنده این پیام رسان ها و اهدافی که در راه اندازی و حمایت از آن ها مورد نظر است، بسیار مهم است؛ این تشخیص، نیازمند مهارتی به نام «سواد رسانه ای» است.
همانطور که در بخشی از کتاب «سواد رسانه ای و خانواده» آمده است: مهارت «سواد رسانه ای» به عنوان مهارتی جهت مصونیت از آسیب های رسانه است که منجر به افزایش ظرفیت تحلیل شهروندان در مواجهه با رسانه ها شده و باعث می شود تا آنان به جای آنکه تسلیم محتوای پیام های رسانه ای شوند و منفعلانه هر آنچه دریافت می کنند بپذیرند، تلاش کنند تا به‌عنوان یک مخاطب فعال معنای نهفته در پیام را درک و به رمزگشایی و ارزیابی پیام ها بپردازند و برخوردی فعالانه با پیام های رسانه ای داشته باشند. اگر شهروندان یک جامعه از سواد رسانه ای کافی برخوردار نباشند، قطعا نخواهند توانست در فضای سنگین رسانه ای جهان امروز، مسائل و وقایع را به درستی تعبیر و تفسیر کنند.
افزایش سوادرسانه ای علاوه بر تقویت رسانه های معتبر، در سرعت انتقال خبر موثق نیز مؤثر است و جلوی انتشار منابع غیررسمی را که یکی از مشکلات اصلی دنیای ارتباطات است، می گیرد.
اما سواد رسانه ای تنها در محتوا مصداق پیدا نمی کند و انتخاب نوع پیام رسان، هم از درجه اهمیت بالایی برخوردار است، اینکه پیام رسان های خارجی از چه کشوری و با چه هدفی به ارائه خدمات رایکان می پردازند بسیار مهم است و هنوز رسوایی شبکه اجتماعی فیس بوک از یادها نرفته است، مدیران این شبکه اجتماعی، اطلاعات شخصی بیش از ۸۷ میلیون کاربر در اختیار شرکت مشاورۀ کمبریج آنالیتیکا قرار داده اند.
نباید ساده از کنار سرمایه گذاری پیام رسان تلگرام گذشت، شرکتی که هنوز دقیق مشخص نشده است که مرکز اصلی آن در کدام کشور است و به تعهداتی که ایران به عنوان یکی از پرطرفدارترین کشور در استفاده از تلگرام، برای مدیران آن قرار داده است، پایبند نشد، پس با تجربه فیس بوک نباید نسبت به تلگرام چندان خوش بین بود.
