خبرگزاری بسیج در قزوین: روزگار آن چنان علی را خمیده کرده بود که عده ای او را بی نماز می خواندند و چپاول خزانه یمن، بصره و اهواز را به وی نسبت می دادند.
همان علی که نعلین پینه بسته خود را می پوشید تا فقرا دلهایشان آرام گیرد، لباس پشمین و ضخیم به تن داشت تا سادگی او فقرا را به طغیان وادار نکند.
اما در مقابل معاویه امام شکم سیرهای بی درد بود، او مرفه و بی درد کاخ نشینی اختیار کرده بود.
امروز نیز رهبر مستضعفان جهان و امامین انقلاب با کفش های پاره بر صندلی چوبی تکیه زدند تا فقرا با دیدن زندگی آنها امیدوار به عدالت باشند.اما در مقابل عده ای همانند معاویه کاخ نشینی خود را به امام نسبت می دهند و برای حفاظت از خود نیاوران را انتخاب کردند.
بعضی از انسان ها بودنشان هدیه الهی و رفتنشان انسان را همواره یاد خدا می دارد. نمی دانم از کدام خمینی می گویند! همان پیر فرزانه که با عصای موسی نیل را شکافت تا سیل خروشان و طغیان دیکتاتور ها را بشکافد و امتی را به ساحل امن برساند یا خمینی که فقط به یاد شکم های سیرهای بی درد زیبا سخن می گوید. نمی دانم چرا دیگر تمایلی به زیارت بارگاه خمینی کبیر ندارم زیرا فرزندم را نتوانستم قانع کنم که این کاخ و برج بارو هیچ ربطی به امام مستضعفان ندارد.
اینجا امام شکم سیرهای بیدرد با امام مستضعفان در ستیز که با آیات شیطانی خویش کاخ سبز اموی را نشانه بزرگی و عظمت می داند. امروز خمینی امام مستضعفان غریبانه ترین روزها را سپری می کند زیرا در ستیز با امام مرفهان بی درد باز هم نغمه های سامری و قارون بر علیه وی هستند و آنقدر فقرا را رنج می دهند تا یک کاسه طلا برای یک صاع گندم بستاند.
خانه محقر و نورانی پناه مستضعفان جای خود را به خانه ای در جماران نیاوران لواسان داده و یک شبه ملتی به فقر دچار می شوند تا امام مرفهان بیدرد هم چنان پیام و وعده دهد.
کاش امام مستضعفان بار دیگر زنده شود و بر کاخی که بر مزارش ساختند به تماشا بنشیند.
1002/ت30/ب
