شهید حجت الاسلام محمدرضا قربانی
به گزارش سرویس بسیج طلاب و روحانیون خبرگزاری بسیج، روحانی بسیجی «حجت الاسلام محمدرضا قربانی» در سال ۱۳۴۱ در روستای هرمزآباد مهران ، کودکی پا به عرصه هستی گذاشت که او را محمدرضا نام نهادند، عشق به خاندان ولایت در وجودش عجین شد و نهال دوستی اهلبیت (ع) در وجودش ریشه دوانید.
پس از پشت سر نهادن دوران کودکی ، استضعاف حاکم بر خانواده او را در کوره سختی ها آبدیده کرد و در سال ۱۳۵۵ شور و شوق حضور در حوزه نور وجودش را فرا گرفت و تحصیلات سال سوم راهنمایی را رها ساخت و رهسپار حوزه علمیه شد و در مدرسه علمیه باقریه ایلام در محضر حضرت آیت الله حیدری(ره) زانوی تلمذ زد و به شاگردی مکتب امام صادق(ع) مفتخر گشت.
ایشان توأم با تحصیلات علوم دینی به مبارزات سیاسی نیز می پرداخت و در هنگامی که انقلاب بسان ستاره ای در میان انقلابیون می درخشید و راه روشنی که به ولایت فقیه منتهی می شد فرا رویشان می نمایاند . با پیروزی انقلاب ، برای ادامه تحصیل به حوزه مقدسه قم هجرت نمود تا عطش حقیقت جویی اش را با زلال وحی سیراب سازد.
دیری نپایید که با آغاز جنگ تحمیلی مشکل مهاجرت خانواده بر دوشش سنگینی کرد ، اما از آنجا که ایشان از وجود خویش برای اسلام و انقلاب مایه گذاشته بود ، فارغ از هر گونه تعلق ، سبکبال به جمع بسیجیان و رزمندگان می پیوست و در کنارشان به دفاع از میهن اسلامی می پرداخت ، هنگامی که به پشت جبهه می آمد به پاسداری از اصول اصیل انقلاب و ارزشها و دستاوردهای آن همت می گماشت و همواره با منافقین به بحث و مناظره می نشست و چنان عرصه را بر آنان تنگ می نمود که در سال ۱۳۶۰ چند اقدام به ترور جانش کردند.
از ویژگیهای بارز ایشان ، پایداری در راه پاسداری از اسلام و انقلاب بود و هیچگاه از ادامه راه احساس خستگی نمی کرد و در انجام رسالت روحانی خویش لحظه ای آرام نمی گرفت ، خلوص و صفا، و تقوایش ، دوستان را شیفته وی کرده بود.
سرانجام در هفتمین روز از مرداد ماه سال ۱۳۶۱ در عملیات رمضان در شرق بصره بعنوان روحانی خط شکن شرکت کرد و با کوله باری از خدمت و صداقت ، نوای روح نواز « ارجعی» حضرت دوست را لبیک گفت و به آستان ابدیت پر کشید و در جوار قرب معشوق خویش ماوا گرفت و ۱۳ سال دوستان و بستگان را به انتظار نشاند و در ۱۳۷۴ پیکر پاکش به وطن بازگشت و در گلزار شهدای علی صالح (ع) ماوا گرفت.
فرازی از وصیت نامه روحانی شهید محمدرضا قربانی
من با تمام قدرتی که دارم می جنگم تا اینکه پیروز یا شهید شوم و اطمینان دارم هرچند که هم کشته شوم پیروزیم انشاالله که پیروز می شویم.
هر وقت به حرم اباعبدالحسین(ع) مشرف شدید برای من هم طلب مغفرت کنید و به جای من هم زیارت کنید.
