به گزارش خبرگزاری بسیج از سمنان، حجت‌الاسلام اکرمی، کارشناس مذهبی در جمع پاسداران سپاه اظهار کرد: ما اهل‌بیت اگر در درگاه خداوند متعال به جایی رسیده‌ایم به خاطر بخشندگی بوده است.
وی بیان کرد: انسان کریم قبل از اینکه از او بخواهند گره باز می‌کند و به عبارتی در بخشش پیش‌قدم است و قبل از اینکه از او درخواست شود، احسان می‌کند، احسان دیگران را به بهترین شکل برمی‌گرداند، آنچه دارد می‌بخشد بی‌نقص و بی کاستی بود، هرگاه نیازمندی از او درخواست کند، نیازش را برآورده می‌کند و بخشش او بیشتر از درخواست او از دیگران است.
این کارشناس مذهبی تأکید کرد: بخشندگی و کریم بودن را به فرزندان خود یاد بدهید و باکرامت با دیگران برخورد کنید تا این رفتار شما مایه جلب و جذب دیگران به اخلاق حسنه شما شود.
وی یکی دیگر از ویژگی‌های انسان باکرامت را شکرگذاری عنوان کرد و گفت: یکی از ویژگی‌های بندگان صالح خدا ارزشی به نام «شکرگزاری» است. از نگاه آموزه‌های دین و ارزش‌های انسانی اگر کسی خدمتی به شما کرد، نباید آن را از یاد برد و این خدمت را روزی جبران کرد. گاه انسان نمی‌تواند جبران کند، یا به خاطر اینکه توانایی او کم است و یا خدمتی که به او شده به قدری زیاد است که قابل جبران نیست، در این صورت حداقل باید با زبانش تشکر کند در غیر این صورت کفران نعمت کرده و مستحق زوال نعمت است. حال این شکر و تقدیر ممکن است در قبال نعمات بی‌منتهای خداوند متعال و یا تشکر در قبال لطف دیگران و در قالب شکر عملی یا لسانی باشد.
اکرمی اظهار کرد: امام رضا (ع) در روایتی درباره اهمیت تشکر از دیگران آمده است: «کسی که شکرگزاری ولی‌نعمت خود از خلق خدا نکند شکرگزاری از خدا نکرده است؛ اینگونه برخورد به خصلت نهفته در این دست افراد باز می‌گردد؛ چراکه عمدتاً فردی که دارای روحیه قدرشناسی نیست، در قبال نعمات خداوند نیز این توانایی را نخواهد داشت. بدتر اینکه دسته‌ای دیگر از افراد هستند که نه‌تنها درصدد جبران نعمات خداوند و نیز لطف دیگران نیستند و یا حتی با زبان آن را ابراز نمی‌کنند بلکه این نعمات و الطاف نسبت به خود را وظیفه آن‌ها قلمداد می‌کنند و یا آن محبت را به حساب دیگری می‌گذارند.
این کارشناس مذهبی گفت: انسان‌های شاکر اهل عفو بخشش، اهل نادیده گرفتن بدی دیگران و اهل اغماض هستند و در روایات آمده است اگر می‌خواهید خدا شما را ببخشد و سعادت خدا شامل حالتان شود، نسبت به دیگران سخت‌گیر نباشید.
وی به بیان یکی از کرامات امام رضا (ع) پرداخت و گفت: موسی بن سیار که از یاران حضرت رضا علیه السلام است، می‌گوید «روزی همراه ایشان بودم همین که نزدیک دیوارهای طوس رسیدیم صدای ناله و گریه‌ای را شنیدم. من به جست و جوی آن رفتم. ناگاه دیدم جنازه‌ای را می‌آورند در این حال حضرت از مرکب پیاده شده و به طرف جنازه آمدند و آن را بلند کردند و چنان به آن جنازه چسبیدند، همچون بچه‌ای که به مادرش می‌چسبد آنگاه رو به من کرده و فرمودند «هر کس جنازه‌ای از دوستان ما را تشییع کند، مثل روزی که از مادر متولد شده، گناهانش پاک می‌شود».
اکرمی ادامه داد: وقتی جنازه کنار قبر گذاشته شد، حضرت کنار میت نشسته و دست مبارک خود را روی سینهٔ او گذاشتند و فرمودند: «فلانی! تو را بشارت می‌دهم که بعد از این دیگر ناراحتی نخواهی دید.» عرض کردم: فدایت شوم، مگر این مرد را می‌شناسید، در حالی که اینجا سرزمینی است که تاکنون در آن گام ننهاده‌اید امام علیه السلام فرمود: موسی! مگر نمی‌دانی که اعمال شیعیان ما هر صبح و شام بر ما عرضه می‌شود.
